We zijn verhuisd!

We zijn heel blij en dankbaar dat onze verscheping comleet is aangekomen. Dat is nog een verhaal apart. We hoorden vorige week donderdag dat de ene helft van de verscheping al in Wamena was en dat de tweede helft vrijdags zou komen. Maar vrijdags hoorden we niets meer, dus gingen we maar eens een eindje fietsen langs de baan en na wat heen en weer gevraag werden we naar het einde van de landingsbaan verwezen. Daar stonden allerlei dozen. We hoopten dat onze box daar niet bij stond, want het zag er nogal verregend uit. Gelukkig was dat niet zo. Aan de overkant van de baan zagen we een heftruck staan met een houten krat. Dat leek wel op het formaat van ons krat! Wij erheen en jawel, Mr. Cornelis van der Wilt. Gelijk kwam er actie. Ze waren net van plan om het te komen brengen (of dat echt zo is?). We waren in elk geval blij dat we een helft hadden. De andere helft is pas dinsdag gearriveerd, want dat weekend had een Boeing met z’n staart de baan kapotgemaakt, dus kon er pas dinsdag weer gevlogen worden.

Er is hard gewerkt in ons huis. In één week is er een nieuw afdak gebouwd en het hele huis geschilderd. De keuken hebben we zelf geschilderd. Het schoonmaken was nog een heel karwei! (Toch wel handig al die familie in NL die altijd helpt bij zulke dingen ; ). Afgelopen zaterdag zijn we verhuisd. We wachten nog op onze Javaanse verscheping, daar zit o.a. de koelkast, de wasmachine en het waterapparaat in. Dus we leven half hier en half in het guesthouse. Hopelijk komt die ook snel aan (verwachting eind november).

Voor wat indrukken van ons leven hier hebben we weer wat foto’s geplaatst.

Eerste weken in Wamena

“Mam, mag ik buitenspelen?” De kids kunnen er geen genoeg van krijgen. Ze spelen hier op het hele complex. Helaas zijn inmiddels de buurmeisjes + honden verhuisd, dat vonden ze erg jammer. Wij gaan in hun huis wonen. Maar ook zij krijgen huisdieren: hond, poes (tegen de ratten), kippen en konijnen. Ze zijn momenteel druk bezig met het opknappen van ons huis. Het wordt erg mooi! We proberen eind volgende week over te gaan. Hopelijk kunnen we een keer foto’s uploaden. Het internet is momenteel knap beroerd. We mogen blij zijn als we eventjes internet hebben op een dag en dan moet je ook niet teveel tegelijk doen, want dan vliegt hij er weer uit...

We kregen bericht dat onze verscheping half gearriveerd is. De ene helft schijnt al in Wamena te zijn en de andere helft komt als het goed is vandaag. Dat zou heel erg fijn zijn! Maar je weet het hier nooit...

Julia heeft het goed naar haar zin op de internationale school. Ze is al aardig ingeburgerd. Ze zit in een klas met 15 kids verdeeld over 4 grades (!). Het is zo leuk om te zien hoe de oudere kinderen hier met de jongere omgaan. Heel anders dan in NL. Ze zorgen zo goed voor elkaar! Momenteel (zaterdag) speelt Julia met het zoontje van de pembantu (hulp). Hij heet Israel (ze hebben hier de meest bijzondere namen allemaal ; ). Julia heeft net wat knutselspulletjes voor hem opgezocht met wat zakgeld van haarzelf erbij. Ze vindt het zo zielig dat deze kinderen weinig tot niets hebben.

Ivana is van de week begonnen met juf Mama en haar NLse vriendinnetje Naomi (even oud). Ze vindt het super! We mogen een gebouwtje gebruiken wat op het complex van de int. school staat (voormalig NLs schooltje). We beginnen met drie morgens van 7.45u-10.15u. Misschien later nog meer uren, maar voorlopig is dit even genoeg. Je bent zo klaar met alle activiteiten met twee kids. Verder vermaakt Ivana zich met de pembantu hier waar ze helemaal dol op is. Regelmatig zit ze op haar nek en gaat ze mee om bijv. was op te hangen of bloemen te plukken. Als ik Julia op ga halen van school kan Ivana hier gerust blijven bij Ibu Maria.

Pieter is zich aan het orienteren op zijn werk en heeft het daar al behoorlijk druk mee: dingen doorspreken met deze en gene, mee op stagebezoek, bezoeken van scholen in de omgeving etc.

En ik (Jacomien) vul mijn dag met: home-schooling, brengen en halen van Julia, boodschappen doen (wat hier een stuk meer energie kost dan in NL want je kunt niet alles in 1 winkel halen), eten koken (kost ook de nodige creativiteit ; ), voor koffie zorgen voor de werkmannen in ons huis (met veeeeeeeeel suiker, ongelofelijk hoe ze hier koffie drinken...), etc.

Verder genieten we van het klimaat hier, heerlijk koel! (Omdat we in het hoogland wonen). Soms zelfs te koel. We hebben ons wel een beetje verkeken op de kleren, te weinig met lange mouwen meegenomen. Vooral eind van de middag (regen) en ’s avonds is het koud. We gunnen onszelf wat tijd om te wennen hier. Het kost veel energie merken we. In korte tijd weer een hele andere cultuur en weer een heleboel nieuwe mensen leren kennen. En het leven hier kost gewoon meer energie. We gaan ’s avonds dan ook vroeg naar bed (onder de spelende ratten - > momenteel stinkt het enorm boven. Er is gif gestrooid en waarschijnlijk liggen er een paar dode te rotten. Heel smerig). Het guesthouse waarin we verblijven zit vol met gasten en dat is weleens lastig met kids die niet altijd luisteren ; (. We zullen heel blij zijn als we een eigen plekje hebben straks met onze eigen spulletjes...