Onze collega's Arni & Henny in Nederland

Pa van Dijk

Arni en Henny Kogoya op bezoek in Kapelle.

Al tijdens ons bezoek in Wamena afgelopen winter vertelde Jacomien dat Arni en Henny in de zomer van 2016 naar Nederland zouden komen om deel te nemen aan de internationale klas van Driestar Educatief in Gouda. “Mogen ze dan een weekeindje bij jullie op bezoek komen pa en ma, want ze willen graag Kapelle zien”. Natuurlijk mag dat, leuk! Als de beide juffen een poosje in Nederland zijn wordt er contact gelegd via whatsapp. De afspraak voor een bezoekje is snel gemaakt. Ze zullen met de trein komen. Vóór die tijd hebben we echter al gelegenheid om kennis met hen te maken, want in Vlissingen is er een gemeenteavond waar Netty Baan en Arni en Henny zullen vertellen over STKIP (YKW). Een indrukwekkende avond. Zowel de bijdrage van Netty als van Arni en Henny maken diepe indruk. Onze eerste ontmoeting is heel fijn en hartelijk. Na enkele weken komen de dames met de trein aan in Kapelle. Ze genieten van de Indonesische maaltijd die we voor hen hebben klaargemaakt. Allerlei informatie wordt uitgewisseld. De volgende avond vindt een interview plaats voor de Gezinsgids. 

Jacomien geeft een tip: Henny zou eigenlijk haar diploma krijgen in Wamena, maar die gebeurtenis vindt plaats terwijl Henny in Nederland is. Snel overleggen we met Netty of het mogelijk is Henny op de avond van het interview in het zonnetje te zetten. Ook Arni wordt in het complot betrokken en zo krijgt Henny een heuse ‘wisuda’. Na enkele weken volgt het 2e bezoek. Al tijdens de eerste maaltijd zijn er veel leuke en fijne momenten. We worden uitgenodigd om de volgende week aanwezig te zijn in Gouda bij de presentatie van hun werkstuk. Dus spreken we af dat ze tot de volgende woensdag blijven, dan kunnen we hen gelijk terugbrengen. Als we tijdens de maaltijd vragen of ze een paar boeken voor Pieter’s verjaardag willen meenemen volgt een verlegen reactie. We begrijpen gelijk: “O, jullie hebben veel te veel bagage.” We helpen hen door voor te stellen dat we hun overgewicht op zullen sturen, waar enthousiast op gereageerd wordt. De nieuwe kachel in de Van der Biltlaan wordt goed ingewijd en beide dames beijveren zich om het zo warm mogelijk te houden. Wat zullen we deze nieuwe ‘dochters’ missen als ze straks weer terug gaan naar Wamena! Er worden diverse bezoekjes gebracht, o.a. tweedehands winkels, de Eben-Haëzerschool in Kapelle! Antwerpen en op zondag gaan ze mee naar de Petrakerk. Met kleinkinderen worden er spelletjes gedaan. Ook bezoeken Arni en Henny een paar keer de familie Van der Wilt. Veel te snel is het woensdag en vertrekken we richting Gouda. Mooi om er bij te zijn als alle 7 studenten toelichting geven op wat ze onderzocht hebben tijdens hun verblijf in Nederland!Arni en Henny, het was fijn om jullie bij ons te hebben. Het ga jullie goed in Wamena. Mooi om te horen over jullie warmte en liefde voor de Papua-kinderen. We wensen jullie Gods zegen toe,Arni ook voor je man Kalvin en jullie lieve zoontje Kaka. Henny ook voor jouw familie!

De dagen vliegen voorbij. Na veel warme gesprekken worden we door beide dames geadopteerd als Bapa en Mama en wij noemen hen voortaan Putri. We wilden hen het weekeind meenemen naar de kerk in Kapelle, maarArni en Henny hebben met andere studenten afgesproken dat ze zaterdag terug zouden komen om nog samen te studeren. Met de auto brengen we hen naar Gouda, waar we ook enkele andere studenten ontmoeten. Inmiddels is afgesproken dat Arni en Henny nog een keer terugkomen omdat het bezoek maar zo ‘kort’ was

Bapa en Mama van Dijk

Arni Kogoya

My adventure in The Netherland

First time when my collage told me that i can follow the short study in the Netherland, i thought that it won’t happen to me. I want to go and study overseas but judging by my family’s condition, it is imposilble for me. My father died when I was 8 years old. My mother has to take care of us. To find food everyday was really hard and to find money for our study was really hard. Rely on her strength, she asked permission to people who had empty land to make garden. From that garden, we can have meal every day and she can pay our school fee.  When I enter to study in STKIP KW, I met Mr. Martijn, Mr. Pieter and Jacomien. They were my teacher but now they are like family to me.

I really want to study overseas, but I do not have brave to think about it. It just became my wonderful sweet dream.  But i forgot that i have a magnisificant God, Who can make everything possible. With the help from sister Jacomien and Pieter Van Der Wilt, STKIP KW, the foundation of Piet Kuijtfonds and Driestar Collage, I can go and study in the Netherland.

I was happy, but I also felt guilty to, because I have to leave my son and my husband in Wamena for 3 month. I believe that if God give me chance to go, He will take care of everything for me. And He did. It was my first time to go out alone. That was our first journey to go overseas. We were so afraid, but God sent people to help us until we arrived there.

Being there, it was like being in another earth. It was totally different. The way people think, life, do was really different with my place. I have to learn so many things about life there. I can’t just go to someone’s house without making appointment before. They also talk directly. It was really difficult for me, but I have to learn it.

I went to some schools and see the way the students and the teacher do the learning activity. With their building, tools to teach and learn, their way to treat the children makes me realize that Wamena is far away from this achievement.  Dutch students really have a good education. The government really cares about the education. That made me really sad with place where I live.

First time at Driestar School, the teacher gave us an introduction and asked us to take some books in the library. I was so surprise with the thick books that I hold to carry it home. The way we studied there was so different. We have to read some books before enter to the class. First day, my head felt like want to explode. it just too much for me. Every day we have to read some books. First week, I was so tired, and wanted to give up. Reading a book, thinking in English was not a culture in my place.

Thought about my family, people who sent me there and the education in my place was a cure made me feel strength and tried again to study and adapt with the system there. The way the teacher treat us all the same was the good thing that help me to. As time goes by, I can follow the way they study and finish the international class.

One experience that touch my heart was at that time, we visited special needs school and I saw the different need of the students and the teacher give them lesson as their ability. Without asking, I can see that they teach the students with all their heart. They also explain that the government pays attention with the need of the school. The students had given the skill to work so they can find a job like normal people. I was so touched with it. In my place, special need children will rejected in the community. But in Netherlands, they have opportunity to study and work.  I felt sad because my people still not understand about that. If the community and the government will pay attention, the special need children will have the same opportunity as normal children.

There I met all the family that really cares for us. We went to some friend’s family and they all received us. Thank you to our friends and their family that received us, and made us really delicious food. I also found families there which I can call father Piet, mom Dina, Aunty Nelly and Sister Janet. I can see the family of pastor Baan, Pieter, and Van Driel family.

It was so wonderful experience. I felt so bless with it. I was not just going there to study but I found family to. I felt sad to leave but I got many experiences that I want to try it here. I know that I cannot do everything that I saw there, but I can try to treat my students’ all the same and touch their heart through teaching.

Ma van der Wilt

Ze waren al een paar maanden in ons land,de 2 Papuastudenten / collega's van Pieter en Jacomien, maar Gouda is natuurlijk heeeel ver weg, dus het was er nog niet van gekomen om hen te ontmoeten. Tegen de tijd dat hun vertrek in zicht kwam, werden ze door Jacomiens ouders uitgenodigd om naar Zeeland te komen. 

Op een mooie oktober ochtend stapten ze binnen. Door de achterdeur, want de voordeur werd gebarricadeerd door een stelling vanwege onderhoudswerk aan ons huis. Dat maakte voor hen natuurlijk niets uit :]. Natuurlijk werd er gepraat en koffie gedronken met wat lekkers. Maar wat ze nu het leukste vonden: de tuin. De tuin die er niet op z'n mooist bij lag in deze periode van het jaar, met uitgebloeide planten en afgestorven blad. Het had hun volle interesse. Ook wel weer logisch, als je bedenkt dat in Papua juist vrouwen de zorg voor de tuin hebben.

Een weekje later kwamen ze weer langs. Nu hadden we een huis vol: Wouter vierde zijn verjaardag bij ons omdat ze in hun huis in Rotterdam geen gasten konden ontvangen door een opengebroken vloer. Omdat zijn schoonfamilie Zeeuws is, was het handig de verjaardag bij ons te houden. Gezellige boel dus, en daar kwamen Arni en Henny ook nog bij. Ze hadden het zo te zien prima naar hun zin. Ze konden lekker knuffelen met Jaël [van Wouter en Ilse, toen 3 maanden] en spelen met Aïsha [toen 2 jaar]. En ze hebben ook kennis gemaakt met de andere broers van Pieter. We hebben met elkaar gegeten, gezongen, veel gepraat en er werden ook grappen gemaakt, ook over bepaalde gewoontes van Pieter.... ;). Heel leuk om te horen hoe zij tegen bepaalde dingen aan kijken.  We weten nu dat ze veel humor hebben! Maar tussen de regels door merkten we heel goed hoe ze Papua misten. Het is ook niet niks, zo lang en zo ver weg uit een vertrouwde omgeving naar een totaal andere cultuur. We zijn blij dat we hen wat gezelligheid hebben kunnen bieden en hopen dat het hen goed zal gaan! 

God bless you!!

Henny Kogoya

The Netherlands

 My name is Henny Kogoya, I would like share what I had learnt in the Driestar Educatif and I will explain my experiences and impressions of the Netherlands.

Me, myself so grateful to had an opportunity to go abroad and saw and learnt a lot of things in the Netherlands especially is in Education system. During studying in the Driestar I saw myself is growing in professional, practical, cultural and spiritual.

I would like to share how is culture effect to the teaching process? Why because, for me myself, I saw and realize that culture is the basic aspect which had effect to the many aspects of human life one of that is education.

Culture had biggest role in teaching and learning system. As I said at the beginning that a lot of thing that I had learnt but in this occasion I would like to share an effect of the culture in education.When a baby born he/ her does not have a culture but it has created directly through they parents, when they had breastfed from their mom they begun to learning a culture. When they grew up it automatically sticks in their mind so it is effect to the way they dress, sit, talk, eat, think, learn, etc. Every teachers have to be aware that their pupils have their own culture so teachers have to consider that they could not force students to follow every direction which had made by them at school but they have to create the new culture together (teachers and students) at the school or/ and straighten what was going wrong from the value of the culture. As Christion teacher, I learnt that; when Jesus taught His disciples He used a lot of parable and He used the value of the truth and He straighten the law of God which had gone wrong so He said in the Matthew 5:17 that “Do not think that I have come to abolish the Law or the Prophets; I have not come to abolish them but to fulfil them.”   So as Christian teachers have to acknowledge that we cannot build and hold what we want our students to be but we have to lead them to the way what they wish themselves to be and we need to teach them the way to achieve it through create a good culture, and then as a Christian teachers have to be open and receive another (students and teachers) as Jesus Did. Jesus never put a distance between Himself and His disciples and He never speaks TO His disciples but He speaks WITH His Disciples, Which means that Jesus, Himself never made DISTANCE between Himself and His disciples. Why we have to open mind and receive each other because by that we can easily get their trust when the pupils trust then they could also open mind so it is also easy for a teacher to shape, control, lead, teach them. 

During teaching practice I went to some schools and I saw what I had learnt in the class it was happening in the schools that I went for instance I saw there is no power distance and they put the value that everyone are image of God so everyone are equal. Also there is no highest between men and women, and I saw that they are really respect each other. And I was so impress with the special needs schools. I am just thought that if there is a school such as special needs school in Wamena then pupils would get the same opportunity as in the Netherlands. Me myself, could not change and make a lot of things to be better but those things that I saw inspire me to work and think hard for my hometown.

The last thing that I would like to share is the Dutch people. I would say thank you so much for receiving me as the member of your family. Mighty God Jesus Christ’s Love Mercy, Power, Protection, Goodness, Kindness, Righteousness be pour out upon you. I do not know how to express how bless and happy I was but I am just want to thankful for Kindness. During stayed in your house I have learnt a lot of things but I would like to say I thing and share is; how you guys see one another is equal and how you guys respect each other. At the beginning I saw it when I was in Somosdijk, Villisingan, and Kapela. And the important thing that I have receive is the biggest LOVE and RESPECT from JESUS CHRIST through you guys. And I will never forget every discussion that I had in your House. Thank you Again for family of Van Driel, Baan, Van Dijk, and Van Der Wilt JESUS CHRIST BLESS YOU.  

Tante Nellie van Dijk

Via PJJIJ wist ik al geruime tijd dat Arni en Henny op Driestar Educatief (DE) deel zouden nemen aan de internationale klas. Maar ik had geen idee hoe ik met hen in contact zou kunnen komen. Zondag 11 september zaten ze bij Netty Baan in de bank, Marnixkerk, Vlissingen. Ik fluisterde hun naam, dat verraste hen. Na kerktijd wachtten ze me op: “Bent u de moeder van Jacomien?” Ik legde uit dat ik een tante ben. Op 6 oktober hield Netty in samenwerking met de jufs uit Wamena een gemeenteavond in onze gemeente. De ouders van Jacomien, mijn broer Piet en zijn vrouw Dina, waren ook aanwezig. We kwamen onder de indruk van zowel het werk dat Netty verricht voor YKW als van de inzet van Henny en Arni. We hoorden van de financiële nood. Een gevolg hiervan was: publiciteit in NL zoeken. De jufs waren bereid om mee te werken aan een interview met het Reformatorisch Dagblad en met de Gezinsgids. Het laatste interview had plaats in de ouderlijke woning van Jacomien, Van der Biltlaan, Kapelle.Arni en Henny logeerden daar toen. Ik was erbij omdat ik wat foto’s wilde maken en, vooral, om nog meer nieuws rondom YKW te vernemen. Via Facebook kon ik tussendoor het verblijf in NL aardig volgen. Tijdens de volgende logeerpartij in Kapelle heb ik de dames nog 2 keer ontmoet: op een gezellige avond met de TFC van PJJIJ en tijdens een verjaardagsvisite bij mijn zus Ali. Ik heb ze bij het afscheid Gods zegen toegewenst en de hoop uitgesproken dat ze zich blijvend voor hun moeilijke maar tegelijk mooie taak in zullen blijven zetten.

De moeite van de reis naar DE is dubbel en dwars beloond: de dames deden geweldig veel ervaring op, behaalden een certificaat en via de interviews zetten ze, samen met Netty, YKW in ons land op de kaart! Wat is het christelijk onderwijs in ons land bevoorrecht: volledig gesubsidieerd, zonder onredelijke claims vanuitde overheid. Hopelijk worden vanuit NL veel financiële steentjes bijgedragen zodat het werk van YKW voort kan bestaan. Dan kunnen Pieter & Jacomien op STKIP blijven werken en hoop ik me, bij gezondheid, met hun TFC blijvend voor hen in te zetten.