Debriefingsweek en Re-entry

We kijken terug op een hele fijne week. Die begon met wat opstartproblemen omdat Jesse ziek werd op het moment dat de auto ingepakt klaar stond. Gelukkig was de koorts maar 1 dag waardoor we 24u later alsnog aan konden haken. De eerste dag hebben we online meegedaan. Deze gezinsdebriefing hebben we samen met 3 andere gezinnen gedaan, waaronder de Fam. Van Burg uit Wamena ook. Dus dat was fijn!

- Jesse en Maria -

Het programma dat de volwassenen kregen werd in aangepaste (en heel creatieve) vorm ook gedaan met de tieners en de kinderen. We hebben een tijdlijn gemaakt zowel van het gezin als individueel over de laatste jaren. Wat is er veel gebeurd! De volwassenen en tieners hadden bijna elke dag ook 1 op 1 gesprekken met een persoonlijke debriefer. Heel bijzonder was het dat Pieter en ik hetzelfde echtpaar hadden als in 2018. We wisten heel niet dat zij ook bij dit programma betrokken waren! Hierdoor hoefden we niet heel onze voorgeschiedenis te vertellen en konden we verder waar we gebleven waren.

Deze week overheerste de dankbaarheid. Het voelde als een warm bad. Dankbaar dat we deze week mee mochten en konden doen. Dankbaar voor de mooie omgeving en de goede verzorging in De Glind. Dankbaar dat er voor alle 5 echt aandacht was. Dankbaar om te zien dat er een stukje genezing plaatsvindt bij verschillende gezinsleden. Dankbaar om te zien dat God ons er doorheen heeft geholpen en dat Hij gisteren, vandaag en in de toekomst dezelfde blijft. Ook als we opzien tegen het re-integratieproces.

We vonden onderstaande uitleg wel verhelderend. De eerste gaat over de rouw- of verliescurve. Dit kun je in principe op alle verliezen in je leven toepassen. Hoe erger het verlies, hoe dieper de impact. Deze moesten we toepassen op de verschillende gebeurtenissen op onze tijdlijn en kijken waar je ongeveer zit. Dat kan voor iedereen er anders uitzien, maar geeft goed inzicht.  

 De volgende gaat over de verschillende fasen in transitie. De rode lijnen geven weer dat je wereld groter of kleiner wordt. De symptomen die bij de verschillende fasen staan zijn normaal. Voor ons wordt het iets ingewikkelder omdat we voor deze transitie al veel andere moeilijke dingen mee hebben gemaakt. En corona heeft fase 2 niet gemakkelijker gemaakt! Als gezin bevinden we ons nu ergens in het midden. Fase 4 duurt normaal gesproken het langste en voordat je in fase 5 zit mag je gerust rekenen op een jaar of 3! Dus voorlopig nog geen ‘normale’ Nederlander en de vraag is of we die ooit gaan worden (of willen worden), haha, kijk maar naar de foto daaronder...

Wat hebben we van deze week geleerd?

Jacomien: “Voor mij was het heerlijk om er even uit te zijn en je te bevinden onder ‘gelijkgestemden’. Er was tijd voor ontmoeting, maar vooral heel veel tijd voor ons als gezin waardoor we veel goede gesprekken hebben gehad. Ook was er tijd voor persoonlijke stille tijd terwijl de rest van het gezin een programma had. Ik werd erg geraakt toen ik mijn opschrijfboekje opende. Daarin heb ik veel bijbelteksten, liederen en bemoedigingen (die mensen me toestuurden) geschreven na de rellen en de miskraam. Tot de stippellijn waren de laatste verzen die ik op had geschreven in Wamena. Me vastklampend aan Gods beloftes. Nu besefte ik opeens dat God écht al een stuk genezing heeft geschonken! De littekens zullen blijven, maar God geneest echt de gebroken harten.”

Julia: “Het was voor mij heel erg leerzaam. Ze legden alles op een leuke manier uit. Het was fijn om alles een beetje op een rijtje te zetten, wat nog steeds wel erg moeilijk is. Ik heb nieuwe vrienden kunnen maken, waar ik erg blij mee ben. Ik kon God echt voelen in die week. Door de aardigheid van de mensen maar ook door de opdrachten en onderwerpen die we hebben besproken”.

Ivana: “Het was erg fijn om alles op een rijtje te zetten en ik heb er veel van geleerd. We hebben ook een nieuwe vriendin leren kennen. Ik ben erg blij dat we zijn gegaan en mis het nu heel erg.... Ik heb ook eindelijk met iemand kunnen praten die mij helemaal snapte en meeleefde. Ik vind het jammer dat het nu over is maar het was wel één van de fijnste weken van mijn leven!”

Jesse: “Ik vond het heel leuk om met het speelgoed te spelen. Ik heb bloed op het hartje gemaakt en toen heb ik een pleister erop geplakt. In de rugzak zitten stenen. Ik ging ook nog met vriendjes spelen. Maria was er ook. Ik ging ook in de kring zitten in het speelkamer. En ook nog een spel gedaan. En we hebben daar ook nog even gepraat. Ik ging daar ook buiten spelen en slapen.”

Pieter: “Het was erg goed om deze week als gezin te doen. Vooral omdat er voor iedereen aandacht was en omdat we het samen konden doen met een aantal andere net gerepatrieerde gezinnen. Het is goed om te ervaren dat God steeds dezelfde is, in Papua en ook hier, en dat we daarom met vertrouwen de toekomst tegemoet kunnen gaan.”

Eén van de mensen van het team vertelde ons over deze Afrikaanse brandlelie. 

De zaden van deze lelie ontspruiten 9 dagen nadat er vuur overheen is gegaan: Beauty out of ashes!