Lang geleden dat jullie iets van ons gehoord hebben! Veel mensen vragen: hebben jullie je draai al een beetje gevonden in Nederland? En het antwoord daarop blijft lastig. Het eerste jaar was best fijn qua rust en genoten we van alle 1e keren, bijv. de seizoenen. Nu zijn we inmiddels alweer meer dan 1.5 jr terug en voelt het alsof alles wat moeizamer gaat. We kunnen onze draai niet zo vinden nee als we eerlijk zijn. We wortelen ons niet echt. Het huis waarin we wonen is natuurlijk ook maar voor tijdelijk en op termijn willen we echt wel graag een nieuwe missie gaan beginnen ergens in het midden van NL. We hebben nagedacht om nu alweer te gaan verhuizen maar dat is écht te vroeg voor de kinderen en te onrustig. We hebben nu afgesproken dat we hier blijven wonen totdat Ivana klaar is met school. Zij zit nu in VWO 3. En als het goed is blijven de mensen van wie we dit huis huren ook nog zo lang weg.
Pieter is nog steeds niet naar Papua geweest. De regels worden daar wel steeds soepeler, dus het lijkt erop dat het dit keer moet gaan lukken om eind januari daarheen te gaan. Als gezin hopen en bidden we dat we a.s. zomer terug mogen om afscheid te nemen. Het is gewoon moeilijk om deze hele fase overgeslagen te hebben. En vorige week hoorden we dat onze hond Lucky dood is gegaan. Dat was echt wel even een klap. Zeker de kids hadden er erg naar uitgekeken om hem weer terug te zien straks en we dromen allemaal regelmatig over terugkeer en dan komt Lucky altijd enthousiast aangerend. Dat zijn nare dingen die het allemaal niet gemakkelijker maken.
Afgelopen zomer waren er weer erg veel coronabesmettingen in Indonesië. Dat ging ook Papua niet voorbij. Er is groot wantrouwen ten opzichte van vaccins; veel Papua’s geloven dat je eraan komt te overlijden. Het resultaat: hele dorpen lagen ziek op bed en veel ouderen en kwetsbaren zijn gestorven. Inmiddels heeft de situatie zich verbeterd. Lokale collega’s denken dat dat komt doordat vrijwel iedereen corona heeft gehad. Door deze situatie moest STKIP de eerste twee maanden dicht blijven. Lessen werden alleen op afstand gegeven. Gelukkig konden eind september de studenten weer terug naar de campus en gaat alles weer zijn gewone gang.
Papua en Karunia blijft ons na aan het hart liggen. Pieter
heeft (gelukkig) nog elke dag contact met Indonesië vanwege zijn werk en
onderzoek natuurlijk. Hij neemt steeds meer uren over van Netty. Julia zit in
haar examenjaar en heeft plaatgenomen in de eindexamencommissie en heeft ervoor
gezorgd dat Karunia dit jaar het goede doel is! Ze halen behoorlijk veel geld
op met leuke acties zoals een sponsorloop (lopend naar school), lekkere dingen
als frikadellenbroodjes, ijs en oliebollen verkopen in de pauze en binnenkort
gaan ze een heuse ‘Calvins got talent’ organiseren. Julia en Ivana hebben
afgelopen zomer met de kraanvogelchallenge 1196 euro binnengehaald!!
Jacomien werkt sinds deze maand voor een paar uur vast voor
Karunia. Zij gaat de blogs verzorgen van Karunia op sociale media en steekt
veel uren in haar zeepbusiness voor Karunia, die ontzettend goed loopt. Ook
valt ze nog in als juf op verschillende basisscholen naast het
vrijwilligerswerk voor Karunia, deelcafé De Buurvrouw en kledingzaak deeltwee.
Genoeg te doen dus! Pieter begeleidt naast zijn werk nog een Syrisch vluchtelingengezin wat hij erg leuk vindt om te doen. Afgelopen juli mocht het gezin herenigd worden en zijn we ze op wezen halen van Schiphol. Heel speciaal!
We willen nog even twee acties onder de aandacht brengen. Deze week hebben we weer een heerlijke bakactie die altijd goed loopt en is er 10% korting op het gehele zeepassortiment van Karunia! Leuk om een keer uit te proberen. Verzending vanaf 30 euro is gratis. Het hele assortiment ligt in deelcafé De Buurvrouw die één dezer dagen de deuren weer zal openen (hou onze socials in de gaten, tijdens de openingsdagen is er in de winkel zelfs 20% korting!).
