Deze tekst verschijnt in beeld aan het begin van de verrassingsvideo die onze collega’s afgelopen zomer gemaakt hebben waarin zij en studenten herinneringen ophalen en hun dank uitspreken voor wat we voor hen betekend hebben en nog betekenen. Zo lief, heel hartverwarmend! We laten een paar collega’s en (oud)-studenten aan het woord:
Markus (oud-student, werkzaam op een basisschool in een
afgelegen dorp): “Bedankt voor het grote aandeel wat jullie hebben gehad in het
opbouwen van het onderwijs in het bergland van Papua, met name in Wamena hier
op de hogeschool. We hebben veel geleerd van jullie. Dat dragen wij vervolgens
weer over aan de nieuwe generatie. Ook heel erg bedankt dat jullie me geholpen
hebben om de internationale klas in Nederland op de Driestar te volgen. God
zegene jullie.”
Dorli (oud-student, collega STKIP): “Ik voel me ongelofelijk
dankbaar voor het gezin van pak Pieter. Zij hebben zoveel gedaan hier! Door hun
leven heb ik veel geleerd over God. En ook hoe ik hard moet werken. Mijn wens
is dat ze in Nederland ook een getuige mogen zijn. Ik hoop heel erg dat ik ze
nog een keer mag ontmoeten. Of dat nu hier in Papua is of in Nederland of
anders in de hemel.”
Suzi (oud-student, werkt op het voortgezet onderwijs aan de
kust): “Ik mis deze familie heel erg. Zij hebben zo’n groot hart voor ons hier
in Papoea! Ik ben erg verdrietig dat ze nu terugverhuisd zijn en mis hen erg. Er
zijn niet veel mensen zoals hen. God heeft hen hier gebruikt. Ze waren er
altijd voor ons. Het was vast niet makkelijk voor hen om alles achter te laten
wat ze hadden in Nederland en dan hier komen wonen om ons te helpen. Ik heb
zoveel geleerd van pak Pieter, ik voel me erg gezegend. Hij was één van de
redenen dat ik op school ben gebleven. Vooral het vak karaktervorming heeft mij
veranderd. Ik heb geleerd hoe ik een getuige kan zijn en ook hoe je anderen
kunt leren om een getuige te zijn. Dank jullie wel.”
Maryam (collega STKIP): “Pak Pieter en zijn gezin hebben
mijn gezin enorm geholpen. Twee voorbeelden: Mijn man zat bijvoorbeeld
regelmatig met een groot mes achter mij aan. Pieter heeft toen verschillende
keren ingegrepen en uitgebreid met mijn man gepraat. Mijn man heeft het nooit
meer gedaan. En ook hebben zij geholpen om mijn oudste dochter weer terug te
krijgen die was opgeëist door familie aan de kust. Ik ben hen erg dankbaar.”
Rahel (oud-student, collega STKIP): “Allereerst wil ik dank
aan God uitspreken, dat Hij familie Van der Wilt naar Papua heeft gebracht. Zij
hebben veel betekend in mijn leven. Ik voel me erg gezegend. Mijn persoonlijke
geloof is verdiept door de lessen van pak Pieter en de persoonlijke gesprekken
die ik vaak met hem had. Ik wil ibu Jacomien speciaal bedanken, want ik weet
zeker dat zonder haar steun pak Pieter zijn werk hier niet had kunnen doen. Ik
ben ervan overtuigd dat zij ook van grote zegen in Nederland zullen zijn. Julia
en Ivana ook erg bedankt voor alles. Het was leuk dat jullie mijn leerlingen
waren toen ik jullie Indonesisch gaf. En van jullie leerde ik weer beter
Engels. En wat genoten we altijd van de kleine Jesse die ons vaak op onze
kamers kwam opzoeken.”
Tina (oud-student, werkt op het voortgezet onderwijs op een
school aan de kust): “Ik heb van pak Pieter geleerd hoe je goed met je tijd om
moet gaan, om verantwoordelijkheid te nemen en hoe je kunt ontdekken wat je
roeping is. Verder heb ik veel geleerd over de bijbel en over het geloof. Pak
Pieter kan dat op een eenvoudige en begrijpelijke manier uitleggen. Ik geef al
6 jaar les op deze school en ik probeer deze dingen dagelijks in de praktijk te
brengen”.
Sepi (collega STKIP): “Pieter is een rolmodel voor ons. Van
hem heb ik veel geleerd over hoe je een gezonde community opbouwt en hoe je een
goede relatie kunt hebben met collega’s en studenten. Ik ben ook echt gegroeid
in mijn geloof door de dagopeningen die Pieter regelmatig hield. Pieter is
aardig, zorgzaam en staat altijd voor ons klaar. Of het nu voor collega’s is of
studenten. Daar heb ik veel van geleerd. Ik hoop dat hij nog lang aan ons
verbonden mag blijven.”
Onni (oud-student, directeur STKIP): “Ontzettend fijn dat we
al zoveel jaren met elkaar samen mogen werken met hetzelfde doel: studenten op
een professionele manier opleiden tot leerkrachten met onze God als bron. Het
is niet altijd gemakkelijk geweest voor familie Van der Wilt. De aanloop hier
naartoe was lang en moeizaam vanwege hun visum. Toch heeft God gebeden verhoord
en mochten ze in 2011 hierheen komen. Ze lieten alles achter en kwamen op een
nieuwe plek waar alles anders was. Een heel ander leven in een andere cultuur
met een ander klimaat en andere mensen. Dit moet een groot offer zijn geweest. Dit
gezin is in totale overgave aan God gekomen naar ons. Ze hebben altijd gezegd:
God heeft ons hierheen geleid om ons hier te gebruiken. En dat heeft Hij ook
gedaan. Ze zijn van grote zegen hier geweest en zijn dat nog steeds. Blijf een
lichtend licht en een zoutend zout, waar jullie ook heengaan. Hopelijk komen
jullie nog eens terug!”
Herolina (oud-student, werkt in een afgelegen dorp op een
basisschool): “Ik dank God dat hij jullie zond in ons leven. Dank jullie wel
voor jullie hart en commitment om God te dienen door ons te helpen. God heeft
jullie de kracht gegeven om dit te doen. Dank voor je geduld met ons. Het
mooiste wat Pieter heeft gedaan in STKIP is dat er lichtjes zijn ontstoken in
harten van mensen en dat we nu ons licht uit mogen stralen overal in Papua.
Hij heeft ons heel veel bijgebracht. Educatieve dingen, maar vooral ook over
het leven met Jezus en de hoop die daaruit voortkomt. Heel erg bedankt. We
zullen hier door blijven vechten!”
Seti (oud-student, werkt op een basisschool in de stad): “Ik
heb heel veel geleerd van pak Pieter. Hij is jarenlang mijn mentor geweest. Als
er iets was kon je altijd bij hem terecht. Bedankt wat jullie persoonlijk voor
mij hebben betekend. Blijf alsjeblieft voor ons bidden, wij zullen dat ook voor
jullie doen. “
Arni (oud-student, collega STKIP): “Ik heb jarenlang met
Jacomien samengewerkt. Van haar heb ik geleerd hoe je een goede trainer en
leerkracht kunt zijn. Pieter en Jacomien waren niet alleen collega’s van mij,
maar ook goede vrienden. Wat hebben we veel afgepraat en afgelachen! Ik weet
dat jullie nu op grote afstand van ons wonen. We zullen elkaar niet meer
dagelijks spreken, maar de afstand zal onze vriendschap niet in de weg staan omdat
we zo’n goede relatie hebben met elkaar! Jullie zullen altijd mijn grote broer
en zus blijven.”
