Enkele jaren later...

Tsjonge, 2 ½ jaar later weer een bericht op onze site. Nodig toe aan een update. Nieuwe foto's e.d. volgen nog.

Moeilijke jaren waren het. Jaarwisseling 2008-2009 konden we weer terug naar ons eigen huis in Wemeldinge. Pieter is van januari t/m juni 2009 werkeloos geweest. Per juli is hij toen bij de gemeente Reimerswaal gaan werken als beleidsmedewerker Ruimtelijke Ordening. Jacomien heeft veel gewerkt (Koelmanschool Goes). Maar voorjaar 2010 kwam er een bericht van Oikonomos dat er een vacature zou komen op Papua en of wij interesse hadden. Dat vonden we toen best moeilijk. Pieter had het naar zijn zin in zijn nieuwe baan en Jacomien was bezig met omswitchen (werken met peuters, Kinderopvang de Bevelanden). Aan de andere kant waren we na de afwijzing nog steeds niet ‘geland’. Je had toch een proces doorgelopen van losmaken van NL, je kerk, familie en vrienden en het lukte ons niet om ons oude leven weer helemaal op te pakken. We hadden het eigenlijk ook niet meer naar ons zin hier in NL. De vraag was er nog steeds: ‘Welke weg wil de Heere dat we gaan?’ We wisten nog steeds zeker dat we toen de juiste beslissingen hadden genomen en dat we op de goede weg zaten. Moeilijk, moeilijk. Toch maar gesolliciteerd en Oikonomos zag het nog een keer zitten met ons! We hebben ons huis in juni te koop gezet met het idee van: je weet ‘t maar nooit… (We waren het trouwens al van plan voor de sollicitatie). En ons huis werd in twee weken verkocht! Daar zaten we helemaal niet op te wachten. Dat betekende weer een verhuizing. En voor ons was het duidelijk dat dat weer een tijdelijk adres zou worden, want we moesten toch de uitslag afwachten van het visum. Dus maar weer de boel ingepakt (krijg je toch echt handigheid in na veel ervaringen hiermee ; ). Vandaar dat we dus nu sinds september vorig jaar aan de Biezelingsestraat wonen in Kapelle. (In 4 jaar tijd hebben we 6 verschillende adressen gehad). We wonen hier best. Er zit een grote tuin achter waar we kippen en een konijn in houden. Zeker met dit mooie weer is dat fijn! En tsja, dan maar wachten, wachten, wachten, hopen, bidden en weer maar afwachten. Heel spannend en onzeker. Maar ook hier leer je weer van ; ) Maar nu is de belangrijkste hobbel genomen. De toestemmingsbrief van de immigratiedienst ligt op de ambassade in Den Haag. Nu is het nog een kwestie van wat formaliteiten voordat we het felbegeerde papiertje in ons paspoort mogen laten plakken… Laten we hopen en bidden om een goede afloop.