Lalu lintas (verkeer) di Indonesia

Het verkeer in Indonesie is:

*hectisch *geen verkeersregels (gewoon met de massa meerijden en je claxon zoveel mogelijk gebruiken) *links rijden *mag ook gerust eventjes rechts rijden als dat handiger is ; ) *links of rechts inhalen maakt niet uit *oppassen voor de stadsbus, die duwt altijd door, niet links inhalen, want die komt ineens naar links en dan zit je klem... Rechts liever ook niet vanwege de enorme rookwolken uit de uitlaat *gruwelijk veel scooters *ook van die 'Brabantia' scooters (jaren '60 dingen. Ook in het nieuw verkrijgbaar) *met zoveel mogelijk mensen/materialen op de scooter *je kind achterop voeden *de meest vreemde voorwerpen meenemen op je scooter, bijv. ladder (hou je gewoon omhoog), fiets (zet je overdwars op schoot van je bijrijder), heleboel levende kippen (in een soort aangebouwde kippenren achterop de scooter), rijdende marktkraampjes (scooter volgehangen met allerlei spullen, weet-ik-niet-hoeveel dozen etc. *extreem hooggeladen vrachtauto’s *verkeerslichten die uitgerust zijn met een aftelsysteem (soms moet je 180 sec. wachten ; ( *net nog doorrijden als het al rood is *vrij linksaf slaan bij een verkeerslicht *opvallend weinig ongelukken (1x gebeurde er vlak voor ons een ongeluk. Een man op een scooter moest een overstekende man ontwijken en viel met zijn scooter. De overstekende man was van schrik omgevallen. Hij hield een dienblad in zijn hand met een flesje sambal en ketjap erop en hij had zijn dienblad nog recht...)*veel eenrichtingsverkeer *heel veel politie ‘s morgens op straat (wat erg handig is, want die regelen het verkeer) *om de twintig meter minimaal 1 parkeerwachter (met fluitje) die ook het verkeer tegenhoudt als het nodig is *altijd hetzelfde parkeertarief voor je scooter betalen, of het nu 1 min. is of de hele dag: € 0,08 ct *geen schommelende benzineprijzen. Altijd Rp. 4500 (€ 0,37) per liter *veel fietstaxi’s op straat die voorbij de stoplichten midden op een kruispunt stil gaan staan, heel irritant *voornamelijk nieuwe auto’s, zonder deuken en krassen (tweedehands zijn auto’s even duur, geen idee waar alle oudere auto’s dan zijn) *mooie, opgepoetste oldtimers zoals VW busjes-met-wit-dak en kevers *veel fietsen (ook gerust zonder rem) *veelzijdige keuze in openbaar vervoer: becak (fietstaxi), gewone taxi, ojek (scootertaxi), bus, paard en wagen *mondkapje/doekje tegen de uitlaatgassen en rondvliegend stof (of as van de Merapi) *dik aangekleed op de scooter zitten (winterjas, want 32 graden is best koud ; ) en vrouwen hebben vaak handschoenen aan, want stel je voor dat je nog bruiner wordt. Wit is het schoonheidsideaal hier (het gras van de buurman is altijd groener...)

Familie van der Wilt in het indonesische verkeer is:

*te herkennen aan een sticker achterop de scooter: dangerously beautiful ; ) *inmiddels ook gerust met z’n drieen op ’n scooter *nog net doorrijden als het rood is (want anders moet je zo lang wachten in de hete zon) *bij een verkeerslicht voorbij de hele rij auto’s rijden zodat je in ieder geval helemaal vooraan staat als het groen wordt *bijna 3 duizend kilometer extra op de teller *iedere keer verkleden, want je kleren stinken enorm naar uitlaatgassen *claxonbediening door Julia of Ivana (zodra de secondeteller op 0 staat toetert vooral Ivana er driftig op los) *ook zoveel mogelijk materiaal meenemen op de scooter. We moesten bijv. veel boodschappen doen voor de verscheping. Pieter en ik allebei met een grote plastic box vol boodschappen voorop onze scooter en dan moeilijk doen met je armen erover heen en dan nog sturen, geen gezicht natuurlijk van die lompe blanken die zoiets niet gewoon achterop vastbinden...

Benieuwd geworden? Een stukje meerijden achter op de scooter? Stap maar op. Julia geeft u een rondleiding door de stad.