Vandaag was het zover: de Spring Sale. Rommelmarkt, kleedjesmarkt (lekker Nederlands), workshops, samen eten etc. Er zijn wat nachtjes geteld voordat het zover was ; ). De kids (en Jacomien) zijn er de hele week druk mee geweest. De meiden wilden ook heel graag iets verkopen op een kleedje, maar we hebben nog niet zoveel rommel ; ) dus hebben ze ijverig een boel tekeningen gemaakt en daaraan hebben we snoepzakjes gemaakt. Ze hebben alles verkocht. We hebben al eerder de spullen van de Nederlandse school uitgezocht. In de schuur stonden spullen van zo'n 30 jaar. Interessant om allerlei oude boekjes te vinden van 'vroege' zendelingen hier. Maar het was goed om de bezem er eens doorheen te halen. We hadden hier zoveel rommel van dat het idee ontstond om een verkoping te organiseren. Dat hebben we dus gedaan en met succes, zeker na de voorjaarsschoonmaak ; ). In een mum van tijd was alles uitverkocht. Ongelofelijk, die Papua's kochten werkelijk alles! Zelfs een diaprojector werd verkocht (al verkopen ze hier geen diafilms meer). We hebben met z'n allen enorm genoten van deze dag en het heeft best wat geld opgebracht, dat besteden we voor boeken voor Koinonia (waar Jacomien werkt). Voor de liefhebbers wat foto's van deze dag.
24 maart 2012
10 maart 2012
Ivana's verhaal
Hoi iedereen,
Weet je, ik zat met Naomi op een paal te klimmen, op een tennispaal en toen zag ik een rups en toen zei ik: 'Naomi, kijk nou eens, daar zit een rups!' Ze zei: 'Gauw weggaan'. Ik had hem niet aangeraakt, hij was groen en had groene horens aan zijn gezicht. Hij had geen mond en ook geen ogen, je zag ze niet, we dachten dat hij niet ogen had. Toen zat ik in de zandbak en toen zei Naomi: 'Heb je hem niet aangeraakt?' Toen zei ik: 'Nee'. Toen zei ze: 'Gelukkig, want die zijn vergiftig'. Maar sommige rupsen zijn niet vergiftig.
Papa en mama die zaten op de computer en toen dacht ze dat ze duizelig was, toen dacht ze: nee, ik ben niet duizelig. Toen roepte mama: 'Ben jij duizelig?' Papa zei: 'ja!". En toen hoorde ze de keukenkastjes klapperen en de lamp ging wiebelen en toen zei papa: 'Het is een aardbeving denk ik'. Toen zei mama: 'Ja, dat denk ik ook'. En wij lagen op bed, de poes (die hebben we nu, die heet Garfield) die sliep op papa's schoot. (Jacomien: verhaal is uit tweede hand, enigszins verbasterd ; ).
Jullie kunnen een heleboel foto's met verhaaltjes erbij bekijken, maar bij een paar zijn geen verhaaltjes.
Willen jullie nog een mailtje of een berichtje naar mij sturen?
groetjes Ivana
Weet je, ik zat met Naomi op een paal te klimmen, op een tennispaal en toen zag ik een rups en toen zei ik: 'Naomi, kijk nou eens, daar zit een rups!' Ze zei: 'Gauw weggaan'. Ik had hem niet aangeraakt, hij was groen en had groene horens aan zijn gezicht. Hij had geen mond en ook geen ogen, je zag ze niet, we dachten dat hij niet ogen had. Toen zat ik in de zandbak en toen zei Naomi: 'Heb je hem niet aangeraakt?' Toen zei ik: 'Nee'. Toen zei ze: 'Gelukkig, want die zijn vergiftig'. Maar sommige rupsen zijn niet vergiftig.
Papa en mama die zaten op de computer en toen dacht ze dat ze duizelig was, toen dacht ze: nee, ik ben niet duizelig. Toen roepte mama: 'Ben jij duizelig?' Papa zei: 'ja!". En toen hoorde ze de keukenkastjes klapperen en de lamp ging wiebelen en toen zei papa: 'Het is een aardbeving denk ik'. Toen zei mama: 'Ja, dat denk ik ook'. En wij lagen op bed, de poes (die hebben we nu, die heet Garfield) die sliep op papa's schoot. (Jacomien: verhaal is uit tweede hand, enigszins verbasterd ; ).
Jullie kunnen een heleboel foto's met verhaaltjes erbij bekijken, maar bij een paar zijn geen verhaaltjes.
Willen jullie nog een mailtje of een berichtje naar mij sturen?
groetjes Ivana
Abonneren op:
Posts (Atom)