Ja, ook hier hebben we
zomervakantie. En niet zo’n beetje ook! De meiden hebben 12 weken vakantie. Half
juni vertrokken we naar Jakarta. Pieter had daar wat zaken te doen en Jacomien
kon met Julia langs een ziekenhuis met Julia’s oorproblemen. Na een week zijn
we naar Yogjakarta gegaan, naar hetzelfde guesthouse waar we 2 jaar geleden
verbleven. Pieter heeft nog twee weken extra taalstudie gedaan om wat
specifieke dingen te leren. In Yogja had Julia nog steeds last van haar oor en
in overleg met de verzekering is Jacomien met Julia naar Singapore gevlogen en
is Julia daar geholpen. Helaas klaagt Julia sinds we terug zijn weer over beide
oren. Zodra we weer in NL zijn moet er maar eens goed naar gekeken worden.
Na de taalstudie kwam eindelijk
de dag waar al lang naar uitgekeken werd: op vrijdag 5 juli landden pa en ma
v.d. Wilt en Andrea en Maarten op vliegveld Yogjakarta. We zijn samen nog 1,5
week in Yogja gebleven waar we genoten van elkaar, de cultuur, natuur, het
eten, etc. Meest bijzonder was de trip die we samen maakten. Per trein en auto
zijn we richting de vulkaan Bromo gereden. Daar moesten we om 3u uit bed om dan
per jeep naar een uitzichtpunt te rijden om vandaar de zonsopgang te zien.
Daarna reden we naar de voet van de Bromo en zijn de vulkaan opgeklommen. Je
kon de rook uit de krater zien komen. Heel speciaal!
Samen met de familie zijn we
vanaf Surabaya naar Papua gevlogen. Onze familie is hier nog 2 weken gebleven.
Fijn om alles hier aan hen te kunnen laten zien! We laten hen zelf even aan het
woord:
Pa v/d W.: Mijn bezoek aan
Papua vond ik erg confronterend. Hoe mensen daar anno 2013 nog leven kun je je
niet voorstellen. Vooral de medische verzorging is erg slecht. Wel is mooi om
te zien hoe 's zondags vele mensen naar allerlei kerken gaan.
Ma v/d W.: We zijn weer thuis in Kapelle, maar met ons hoofd nog vaak
in Indonesië. Het prachtige, drukke Jogyakarta dat ons verraste, de rijstvelden
met de Merapi op de achtergrond, de Borobudur, het Kraton middenin de stad; de
rit naar de Bromo vulkaan met de onvergetelijke zonsopgang, tenslotte Surabaya,
grote stad met koloniaal verleden, onze laatste stop op Java. Dachten we al wat
gewend te zijn aan het totaal met onze westerse samenleving verschillende
straatbeeld; eenmaal geland in Wamena moesten we opnieuw ons beeld bijstellen! De
Papua's op de weg, op de markt, in volgeladen auto's, in hun kampongs, in de
kerk; De vele winkeltjes, de "supermarkt", de
"benzinepomp", het verkeer met overal langs de weg mensen, honden,
varkens, becaks (fiets taxi’s), waar Pieter de auto tussendoor wist te loodsen.
Maar ook de vriendelijkheid van de mensen: altijd een lach als je hen groet. Om
niet meer te noemen: het prachtige land waar onze kinderen wonen! Wat een
uitzicht op de bergen rondom! Tenslotte: respect voor de manier waarop zij zich
keer op keer moeten aanpassen aan de [on]mogelijkheden die het leven hier met
zich meebrengt! Pieter, Jacomien, Julia en Ivana: heel hartelijk bedankt dat
jullie onze gidsen wilden zijn!
Andrea: Eindelijk zijn de rollen een
keer omgedraaid. Niet wij die op Schiphol staan te wachten, maar zij die
reikhalzend uitzien naar onze komst op het vliegveld in Yogjakarta..! Nog voor
we de koffers hebben komen er twee blije blonde meisjes op ons afgesprongen…
Joehoe, we zijn er gewoon! Ivana is de enige die het treffend weet
samen te vatten als ze al springend uitroept; ‘Het lijkt wel een droom!!’ Maar
dan wel een hele lange, leuke, gezellige en interessante droom waarin we
werkelijk vanalles meemaken; van het vakantieleven op Java met tochtjes
achterop de scooter door het altijd drukke Yogja, bezoek aan de Borobudur,
Kraton van de Sultan, elke avond een ander (Indonesisch) restaurantje, veel
bijpraten, rijstvelden, een heerlijke spa met Jacomien en de meiden, vulkanen
en erg vroeg uit bed voor een prachtige zonsopkomst bij de Bromo, tot het tijd
is om via een lange, nachtelijke reis naar onze eindbestemming te gaan; Papua!
Daar zien we met eigen ogen wat ze ons al zolang hebben proberen duidelijk te
maken met hun verhalen en foto’s; hun prachtige huis, het dagelijks leven, de
school en alles wat erbij hoort, de markt, de mensen met wie ze veel te maken
hebben, de rivier met geniale hangbruggetjes, de omgeving.. Ondertussen
genieten we van Jacomiens bak- en kookkunsten en vinden Julia en Ivana het
prachtig om hun beautybehandelingetjes eens op iemand anders los te kunnen
laten..! Gelukkig kon Pieter het zich veroorloven om zijn werk even voor ons in
de steek te laten en ons mee te nemen op avontuur met tochten over heerlijke
bergweggetjes, (kapotte) bruggetjes waarvan er één helaas te smal was voor de
auto, naar het Habemameer en Pass Valley.. tot het tijd is om afscheid te nemen
na een geweldige tijd en we met de MAF nog een laatste ronde over Wamena maken,
voordat we naar Sentani worden gevlogen. Daar vandaan beginnen we aan onze
lange, lange reis terug naar huis. Met PJJI en alle herinneringen in ons hart! J
Maarten: Naast
alle fijne herinneringen die ik heb is er maar één die het meest blijft hangen:
het lekkere eten! De zonsopkomst en landschap bij de Bromo vulkaan waren
erg mooi! En de tocht naar het Habema meer ook niet te vergeten!
We zijn de afgelopen tijd verwend
met bezoek. Er zijn nu best wat mensen van onze families die hier geweest zijn.
Voor ons is dat erg fijn, want dan is er meer begrip voor wat ons hier
bezighoudt. We zijn dankbaar dat dat allemaal kon en dat het allemaal goed
ging. We hebben er erg van genoten!
We delen vast mee dat we het plan
hebben om half november tot begin februari op verlof te komen. We hebben te
horen gekregen dat ons contract met Oikonomos niet verlengd kan worden wegens
financiële problemen. Met Gods hulp willen we proberen hier nog langer te
blijven. Daarom moeten we zelf een financiële achterban op gaan bouwen. We
vragen hiervoor jullie gebed om hierin de juiste stappen te ondernemen.
