Jesse gaat het net in

Zaterdag 10 september is het zover. Jesse gaat het Papua-draagnet in, wat gevierd wordt met een heuse kookput in onze tuin! Dat wilden een aantal studenten/collega's van ons heel graag. Zij hebben de hele happening georganiseerd. Het is hier traditie dat baby's rond de tiende dag voor het eerst het draagnet (de noken) in gaan, wat dan gevierd wordt met een kooput. Een kraamfeest zeg maar.

Donderdag is het brandhout via de rivier (op een vlot) al naar ons toegekomen. Vrijdag worden alle studenten opgepord om naar onze tuin te komen. Ze moeten allemaal een aantal stenen langs de kant van de weg pakken en meenemen naar onze tuin. Vele handen maken licht werk. In een mum van tijd zijn de zoete aardappelen uit onze eigen moestuin gehaald door de dames en wordt de brandstapel klaargemaakt door de heren. Zeil erover voor de regen zodat deze morgenvroeg gelijk aangestoken kan worden.

De volgende morgen om 8 uur wordt het vuur aangestoken en de put gegraven. Interessant om te zien dat de taken echt verdeeld zijn tussen de mannen en de vrouwen. Ivana wilde helpen de put te graven en Julia met de brandstapel, maar dat mocht allebei niet: mannenwerk. De vrouwen maken de groente schoon. Heel lief dat we van een mentorstudent van Pieter hout en groente uit haar kampung hebben gekregen. Dat is een hoop geld waard! Om een uur of 10 zijn de stenen heet genoeg en is het eten klaar om in de put te gaan. De put wordt eerst bekleed met hete stenen. Daarbovenop komt gras, de zoete aardappelen, de 17 kippen en de groente, steeds met wat hete stenen ertussen. Uiteindelijk is het één grote hoop die afgedekt wordt met bananenbladeren en dicht wordt gebonden. Na anderhalf uur is het eten klaar. We hebben de voorzitter van ons bestuur uitgenodigd die ook dominee is. Er moet eigenlijk een dominee bij zijn, anders is het niet echt.

De happening gaat als volgt: De vader moet eerst de naam bekend maken van de baby en de eventuele betekenis erbij vermelden. Daarna leest de dominee iets voor uit de bijbel en spreekt een zegen uit over de baby, waarna de kookput opengemaakt wordt. Pieter vertelt dat Jesse vernoemd is naar onze beide vaders en dat Pieter (Jesse's eerste naam) ook een familienaam is binnen onze beide families. En dat Jesse 'gift van God' betekent en dat we dat ook zo ervaren, zeker na de miskraam. Na Pieter neemt een collega/student het woord. Zij verklapt dat Jesse ook een naam hier heeft gekregen: Pisugi, de naam van de streek hier. De dominee leest voor uit de Bijbel over Mozes in het biezen mandje en samen bidden we.

Hierna gaat Jesse het net in. Al eerder is binnen het net klaargemaakt. Een hoop meiden hebben netten meegenomen en de beste worden uitgezocht voor hem. Wat dekentjes erin zodat hij lekker ligt. Hij gaat eerst bij een student op haar hoofd met alle andere netten eroverheen, maar helaas, Jesse vindt er niets aan! Jacomien moet hem er maar snel weer uithalen vinden ze, maar die wil hem ook eerst even op haar hoofd proberen tot groot plezier van iedereen. Jesse heeft er niet lang ingelegen, maar dat drukt de pret niet. Feit is dat hij nu écht in Papua hoort, want hij heeft in een net gelegen!

Tijd om de kookput open te maken. De hoop gras en de bananenbladeren gaan eraf. Mensen worden in groepjes verdeeld en krijgen wat bananenbladeren in hun midden en daarop wordt het eten geserveerd waarna we hier met z'n allen samen van smullen. Na afloop is er een hoop over, maar alles wordt in plastic zakjes gestopt zodat er 's avonds niet meer gekookt hoeft te worden. De studenten helpen allemaal een handje mee met opruimen wat hierdoor heel snel gaat. We kijken terug op een mooie en speciale dag! En als we nu op de campus lopen met Jesse dan hoor je studenten roepen: Pisugi, Pisugi... Ze zijn maar wat trots op hem. En wij hebben 14 netten overgehouden aan de hele happening. We dachten dat we ze mochten lenen, maar dat waren kado's. En dan te bedenken dat één handgemaakt net zo'n 25 euro waard is!