We zijn weer terug in Wamena! Pieter is vorige week maandag al
teruggevlogen, Jacomien en de kinderen met Joppa zijn op zaterdag gekomen. Fijn
om weer naar huis te gaan, maar wel met een vreemd gevoel in de maag. Voor Joppa,
Jacomien, Julia en Jesse was het een hernieuwde kennismaking met de weg waarover
ze twee weken eerder geëvacueerd waren. Voor Ivana was het de eerste keer om
dat allemaal te zien. Wat is er veel schade!
Uit het vorige blog werd wellicht niet helemaal duidelijk wat het probleem
was. De afgelopen twee maanden is het op veel plaatsen onrustig geweest in
Papua. Dat alles begon met het molesteren van een groep Papua-studenten in
Java, waarbij racistische scheldwoorden zijn gebruikt. Een kettingreactie van
demonstraties en opstanden in Papua was het gevolg. In de tussentijd zijn veel
Papua-studenten met hun studie op de andere eilanden gestopt en teruggekeerd
naar Papua. Tot nog toe leek Wamena buiten schot te blijven, maar op 23
september sloeg de vlam ook hier in de pan. Scholieren in het middelbaar
onderwijs gingen massaal de straat op, waarschijnlijk onder aanvoering van deze
teruggekeerde studenten. Toen de politie in de lucht ging schieten, brak er
chaos uit, werden winkels in de brand gestoken (over het algemeen in handen van
niet-Papua’s) en werden Indonesiërs van andere eilanden gemolesteerd en
vermoord. De situatie is zeer complex en het is moeilijk te zeggen wat er
werkelijk gebeurd is.
Uit de officiële gegevens blijkt dat er 787 huizen en winkels zijn
afgebrand. Daarnaast nog eens meer dan 200 auto’s en motors. De afgelopen weken
zijn 16.000 mensen (voornamelijk Indonesiërs) met het vliegtuig geëvacueerd.
Een onbekend aantal Papua’s is de stad uitgevlucht, op weg naar hun dorpen.
Sommigen hebben dagenlang moeten lopen. Halverwege vorige week kregen we bericht
dat een vrouw met drie kinderen was gearriveerd in Kosarek, zes dagen lopen
hiervandaan. En zij waren de eerste in een lange stoet. Het officiële dodental
staat op 32, de overgrote meerderheid zijn mensen van andere eilanden. Er gaan
geruchten dat het aantal Papua slachtoffers veel hoger zou liggen, maar die
berichten zijn niet bevestigd. Gelukkig zijn er onder collega’s en studenten
geen slachtoffers gevallen, hoewel één van hen maar net het vege lijf kon
redden samen met zijn hoogzwangere vrouw en kind.
Gelukkig verbetert de situatie in de stad elke dag. Pieter kwam een week
geleden aan en toen zag vooral het deel van de stad aan onze kant (waar de
meeste schade is) er uitgestorven uit. Maar elke dag komen er weer een paar
verkopers bij die hun spullen uitstallen voor de uitgebrande winkels. Er is
hard gewerkt om de electriciteit terug te brengen, want de kabels waren op veel
plaatsen gebroken en transformators waren verbrand. Wonder boven wonder was de
stroom op donderdagavond alweer terug! De vluchtelingencentra op de leger- en
politiebases zijn grotendeels leeg, de meeste mensen zijn uitgevlogen of keren
weer naar hun huizen terug.
Met een groepje collega’s en studenten die op de campus zijn gebleven heeft
Pieter een aantal activiteiten opgezet. De eerste dagen hebben ze
voedselpakketten uitgedeeld in een aantal kampungs buiten de stad waar veel
Papua’s naartoe zijn gevlucht. De verwachting is dat deze vluchtelingen op
redelijk korte termijn naar hun huis in de stad kunnen terugkeren, maar het is
afwachten wanneer vluchtelingen die veel verder weg zitten terug zullen keren.
Daarnaast wordt er een dagelijks sportprogramma georganiseerd voor de jeugd
hier in de buurt. Velen van hen hebben traumatische dingen gezien, gehoord of
meegemaakt. Door middel van deze activiteiten en persoonlijke aandacht proberen
we ze te helpen om de dingen die ze hebben meegemaakt te verwerken.
De komende dagen zullen we beslissen wanneer de lessen op STKIP weer van
start gaan. Waarschijnlijk is dat begin volgende week. We zullen eerst de tijd
nemen om met elkaar te praten over wat er gebeurd is en het samen proberen te
verwerken. Er zijn plannen om de komende weken slachtoffers te blijven helpen,
bijvoorbeeld met het ruimen van puin, maar omdat de meeste eigenaren (nog) niet
terug zijn gekeerd, moeten we kijken of dit mogelijk is.
Inmiddels proberen we zelf het gebeurde ook een plaats te geven. Dat kost
tijd! Ieder gaat daar op zijn eigen manier mee om. Het gevoel van veiligheid is
deels verdwenen en je bent steeds op je hoede. We hopen dat het ons helpt om
weer samen thuis te zijn en het gewone leven weer (proberen) op te pakken.
Daarnaast nemen we tijd als gezin om te praten over wat we hebben gezien, waar
we bang voor zijn of waar we ons boos over voelen. We bidden voor herstel, niet
alleen van de stad, maar ook van beschadigd vertrouwen en kapotte relaties
tussen mensen onderling.
Samen met Karunia foundation proberen we collega’s (en eventueel andere
mensen) te helpen die moesten vluchten of bezittingen zijn kwijtgeraakt. Na de
rellen zijn er namelijk veel winkels geplunderd. Onze lokale organisatie is
niet in staat om deze schade te vergoeden. Ook proberen we de gezinnen te
helpen van onze tuinman en onze hulp.
Op dit moment is Karunia foundation bezig om financiële steun te zoeken in
Nederland voor een aantal hulpacties in en rond Wamena (o.a. zoals hierboven
beschreven). Deze acties lopen echter al, dus zijn er ook al uitgaven geweest.
Indien u een bijdrage wilt leveren, kunt u een bedrag overmaken op het
rekeningnummer van Karunia foundation NL 34 ABNA 0247476242 o.v.v. ‘Noodhulp
Wamena’. Deze steun zal 100% ten goede komen aan de vluchtelingen en andere
slachtoffers van deze tragedie.
