Noodhulp Wamena

We zijn weer terug in Wamena! Pieter is vorige week maandag al teruggevlogen, Jacomien en de kinderen met Joppa zijn op zaterdag gekomen. Fijn om weer naar huis te gaan, maar wel met een vreemd gevoel in de maag. Voor Joppa, Jacomien, Julia en Jesse was het een hernieuwde kennismaking met de weg waarover ze twee weken eerder geëvacueerd waren. Voor Ivana was het de eerste keer om dat allemaal te zien. Wat is er veel schade!

Uit het vorige blog werd wellicht niet helemaal duidelijk wat het probleem was. De afgelopen twee maanden is het op veel plaatsen onrustig geweest in Papua. Dat alles begon met het molesteren van een groep Papua-studenten in Java, waarbij racistische scheldwoorden zijn gebruikt. Een kettingreactie van demonstraties en opstanden in Papua was het gevolg. In de tussentijd zijn veel Papua-studenten met hun studie op de andere eilanden gestopt en teruggekeerd naar Papua. Tot nog toe leek Wamena buiten schot te blijven, maar op 23 september sloeg de vlam ook hier in de pan. Scholieren in het middelbaar onderwijs gingen massaal de straat op, waarschijnlijk onder aanvoering van deze teruggekeerde studenten. Toen de politie in de lucht ging schieten, brak er chaos uit, werden winkels in de brand gestoken (over het algemeen in handen van niet-Papua’s) en werden Indonesiërs van andere eilanden gemolesteerd en vermoord. De situatie is zeer complex en het is moeilijk te zeggen wat er werkelijk gebeurd is.

Uit de officiële gegevens blijkt dat er 787 huizen en winkels zijn afgebrand. Daarnaast nog eens meer dan 200 auto’s en motors. De afgelopen weken zijn 16.000 mensen (voornamelijk Indonesiërs) met het vliegtuig geëvacueerd. Een onbekend aantal Papua’s is de stad uitgevlucht, op weg naar hun dorpen. Sommigen hebben dagenlang moeten lopen. Halverwege vorige week kregen we bericht dat een vrouw met drie kinderen was gearriveerd in Kosarek, zes dagen lopen hiervandaan. En zij waren de eerste in een lange stoet. Het officiële dodental staat op 32, de overgrote meerderheid zijn mensen van andere eilanden. Er gaan geruchten dat het aantal Papua slachtoffers veel hoger zou liggen, maar die berichten zijn niet bevestigd. Gelukkig zijn er onder collega’s en studenten geen slachtoffers gevallen, hoewel één van hen maar net het vege lijf kon redden samen met zijn hoogzwangere vrouw en kind.

Gelukkig verbetert de situatie in de stad elke dag. Pieter kwam een week geleden aan en toen zag vooral het deel van de stad aan onze kant (waar de meeste schade is) er uitgestorven uit. Maar elke dag komen er weer een paar verkopers bij die hun spullen uitstallen voor de uitgebrande winkels. Er is hard gewerkt om de electriciteit terug te brengen, want de kabels waren op veel plaatsen gebroken en transformators waren verbrand. Wonder boven wonder was de stroom op donderdagavond alweer terug! De vluchtelingencentra op de leger- en politiebases zijn grotendeels leeg, de meeste mensen zijn uitgevlogen of keren weer naar hun huizen terug.

Met een groepje collega’s en studenten die op de campus zijn gebleven heeft Pieter een aantal activiteiten opgezet. De eerste dagen hebben ze voedselpakketten uitgedeeld in een aantal kampungs buiten de stad waar veel Papua’s naartoe zijn gevlucht. De verwachting is dat deze vluchtelingen op redelijk korte termijn naar hun huis in de stad kunnen terugkeren, maar het is afwachten wanneer vluchtelingen die veel verder weg zitten terug zullen keren. Daarnaast wordt er een dagelijks sportprogramma georganiseerd voor de jeugd hier in de buurt. Velen van hen hebben traumatische dingen gezien, gehoord of meegemaakt. Door middel van deze activiteiten en persoonlijke aandacht proberen we ze te helpen om de dingen die ze hebben meegemaakt te verwerken.

De komende dagen zullen we beslissen wanneer de lessen op STKIP weer van start gaan. Waarschijnlijk is dat begin volgende week. We zullen eerst de tijd nemen om met elkaar te praten over wat er gebeurd is en het samen proberen te verwerken. Er zijn plannen om de komende weken slachtoffers te blijven helpen, bijvoorbeeld met het ruimen van puin, maar omdat de meeste eigenaren (nog) niet terug zijn gekeerd, moeten we kijken of dit mogelijk is.

Inmiddels proberen we zelf het gebeurde ook een plaats te geven. Dat kost tijd! Ieder gaat daar op zijn eigen manier mee om. Het gevoel van veiligheid is deels verdwenen en je bent steeds op je hoede. We hopen dat het ons helpt om weer samen thuis te zijn en het gewone leven weer (proberen) op te pakken. Daarnaast nemen we tijd als gezin om te praten over wat we hebben gezien, waar we bang voor zijn of waar we ons boos over voelen. We bidden voor herstel, niet alleen van de stad, maar ook van beschadigd vertrouwen en kapotte relaties tussen mensen onderling.

Samen met Karunia foundation proberen we collega’s (en eventueel andere mensen) te helpen die moesten vluchten of bezittingen zijn kwijtgeraakt. Na de rellen zijn er namelijk veel winkels geplunderd. Onze lokale organisatie is niet in staat om deze schade te vergoeden. Ook proberen we de gezinnen te helpen van onze tuinman en onze hulp.

Op dit moment is Karunia foundation bezig om financiële steun te zoeken in Nederland voor een aantal hulpacties in en rond Wamena (o.a. zoals hierboven beschreven). Deze acties lopen echter al, dus zijn er ook al uitgaven geweest. Indien u een bijdrage wilt leveren, kunt u een bedrag overmaken op het rekeningnummer van Karunia foundation NL 34 ABNA 0247476242 o.v.v. ‘Noodhulp Wamena’. Deze steun zal 100% ten goede komen aan de vluchtelingen en andere slachtoffers van deze tragedie.