Landikma

Een beetje raar om onder deze omstandigheden nog een oud blog te plaatsen, maar deze stond al een poosje klaar tot we een keer goed internet zouden hebben. Nou, goed internet hebben we in ieder geval! (Het blog hieronder gaat over de ontrust in Wamena).

Ieder jaar hebben de mensen in Papua een dag extra vrij omdat ze dan herdenken dat het Evangelie binnenkwam. Er zijn de afgelopen jaren verschillende 50-jarige herdenkingen geweest. Landikma is één van de laatste hierin (mede ook omdat de voorbereidingen 3 jaar duurden en het inmiddels dus eigenlijk al 53 jaar is). Deze herdenking was van alle GJRP (vroegere ZGG) kerken hier uit de omgeving.

Ds. Vreugdenhil en zijn vrouw waren hiervoor natuurlijk uitgenodigd. Zij kwamen na ds. Kuyt zo’n 45 jaar geleden in Landikma het Evangelie brengen. Het leek ons bijzonder om deze herdenking mee te maken en besloten met ons gezin, Joppa en 8 GJRP studenten hierheen te rijden. Het ligt nog een eind achter Pass Valley. Zo’n 90 km van Wamena vandaan en een uur of 3 rijden. Tot Pass Valley is alles al geasfalteerd. (Toen we hier kwamen wonen was dat nog niet gebeurd en deed je er uren langer over). Na Pass Valley werd de weg slechter en hobbelden we richting Landikma. De natuur is prachtig en we konden Landikma al een poos zien liggen. De begroeiing werd steeds tropischer omdat Landikma een stuk lager ligt.

Aangekomen in Landikma bleek de herdenking net begonnen te zijn. Precies op tijd dus (want eigenlijk zou het uren eerder al begonnen zijn). We reden nog een stuk verder omhoog naar een standbeeld van een open geslagen bijbel, wat precies op een prachtig punt in de vallei staat. Daar aangekomen begon de herdenking. Ds. en mevr. Vreugdenhil kwamen door een poort aangelopen met een aantal lokale dominees van verschillende GJRP kerken die een fakkel in hun hand hielden. Ze liepen omhoog richting het monument. Het was een indrukwekkend gezicht. Er werd een aantal keer benadrukt dat de mensen hier vroeger in duisternis leefden en dat 50 jaar geleden het Licht hier binnenkwam.

Hierna zou er een speciale herdenkingsdienst worden gehouden in Landikma zelf. We hobbelden weer terug en waren benieuwd waar of we ergens zouden mogen slapen. We hadden rekening gehouden met zeer eenvoudige omstandigheden. Tot onze verbazing werden we in een prachtig huis gestopt van iemand van de overheid. Net nieuw gebouwd. Samen met de Vreugdenhils, Elco van Burg en Joppa mochten we daar verblijven. Luxe hoor!

De kids bleven ‘thuis’ aangezien we al aan zagen komen dat de herdenking behoorlijk lang zou gaan duren. Het begon buiten in de felle zon. Het nieuwe kerkgebouw moest namelijk ook nog geopend worden. Na alle gebruikelijke (Indonesische) formaliteiten werd de kerk geopend en de kerkelijke attributen binnengedragen. Ds. Vreugdenhil mocht de 1^e kerkdienst daar bedienen en herdacht dat het Licht in de duisternis was gekomen. Bijzonder om mee te mogen maken. We waren ook weer blij dat het afgelopen was want eerst hadden we lang buiten in de zon gestaan/gezeten en daarna op de grond gezeten in de kerk omdat er niet genoeg stoelen waren.

In het huis stond al een heerlijke maaltijd voor ons klaar. Als we snel aten konden we nog een (volwassen) doopdienst meemaken met daaraan voorafgaand een belijdenisdienst. Een aantal jongeren werden buiten in een soort zwembad naast de kerk gedoopt. Alles verliep nogal chaotisch, maar vooruit. Het is ook een heel geregel met zoveel mensen en net een nieuw gebouw enzo.

De volgende morgen was het zondag en zouden we met z’n allen naar de kerk gaan. We stonden rond 9u al bij de ingang. Na een tijdje luidde een diaken de klok, normaal gezien een teken dat je naar binnen mag gaan. Maar dat ging even fout. Iedereen werd weer naar buiten gedirigeerd. Er werd wat nerveus heen en weer gelopen en niet zulke aardige dingen tegen elkaar gezegd. Maar we moeten wel bedenken dat we hier met verschillende stammen te maken hebben die vroeger vijanden van elkaar waren en nu tot hetzelfde kerkgenootschap behoren, maar die dus op sommige momenten hier nog steeds last van kunnen hebben. Tegen een uur of 10 mogen we dan toch naar binnen. Dit keer hebben we geluk en kunnen we op een stoel zitten. De kerk zit propvol!

Ook dit keer bedient ds. Vreugdenhil het Woord. Ook word het Avondmaal bediend. Heel bijzonder voor deze mensen van 13 verschillende gemeenten bij elkaar. Wij zitten helemaal van achteren en maken ons een beetje zorgen over de beker die na zo’n 200 monden ons bereikt.

We kijken terug op een bijzonder weekend. Het was interessant en mooi om mee te maken. 50 jaar geleden kwamen velen tot bekering. In de huidige tijd zijn er veel problemen binnen in de kerk, zijn er weinig ware gelovigen en raken we vaak gefrustreerd en maken we ons zorgen over de toekomst van Papua. Je kunt duidelijk zien dat de duivel hier hard werkt. Maar God gaat door met Zijn werk! 50 jaar geleden leefden de mensen in duisternis en wat bijzonder dat we nu op deze zelfde plaats met honderden mensen het Avondmaal mochten vieren!

- Met onze GJRP studenten in Pass Valley op de terugweg -

Het was ook best grappig om een keer in Landikma te zijn geweest. We zijn opgegroeid met woorden als Landikma, Bomela, Langda, Pass Valley, etc. (Zendingsgebied van onze kerk). Zowel Pieter, Jacomien en Joppa herinneren zich nog als kleuter dat ds. Vreugdenhil op de basisschool een presentatie kwam houden over Irian Jaya (het huidige Papua). We kregen een heus ‘zendingsgevoel’, terwijl het huidige Papua echt wel heel anders is dan op de plaatjes die we van de zendingskalenders herinneren...

Thuisgekomen werden verschillenden van ons ziek. Tja, niet gewend aan de bacteriën daar! Maar we hadden het ervoor over.