Wie wil er meehelpen om een klas schoolkinderen goede schoenen te geven? Deze vraag stelden we afgelopen maandag en woensdag zaten we op 2600 euro. Echt fantastisch! Pieter is nu in Wamena en kon (een deel van) het geld eraf pinnen en aan pak Mars geven. De eerste schoenen zijn al gekocht!
Een collega van ons (pak Mars) werkt behalve op STKIP ook in de onderbouw van het VO. Het gaat hem erg aan het hart dat zijn leerlingen geen goede schoenen hebben en heeft ons om hulp gevraagd. Een paar Nikes die wij uit NL voor hem meegenomen hadden afgelopen jaar heeft hij aan één van zijn leerlingen gegeven. Want zei hij: "Hij heeft ze harder nodig dan ik..."
Schoolkinderen in Papua zijn verplicht om schoenen te dragen. Maar niet iedereen heeft daar geld voor en de schoenen die ze dragen zijn eigenlijk niet meer bruikbaar. Een paar fatsoenlijke schoenen kosten in Wamena ongeveer 25 euro. Door de prachtige donaties vanuit NL kunnen we een heleboel leerlingen blij maken met een paar goede schoenen en drie paar sokken. We zijn begonnen met de allerarmsten, dat is een groot percentage van de school. Zomaar een greep uit heel veel foto's die ik toegestuurd kreeg:
Vandaag is pak Mars met 31 leerlingen gaan shoppen. Elk kind kreeg een paar nieuwe schoenen, drie paar sokken en een maaltijd. Wat een blijdschap! Sommige leerlingen waren in de war omdat er uit zoveel te kiezen was. De winkeleigenaar vond het ook een mooi initiatief en deed 1/4 van de prijs af van elk paar schoenen en sokken. We bedanken pak Mars hartelijk voor zijn hulp en zijn grote hart voor zijn leerlingen.
Pak Mars: “Dank jullie wel voor de donaties. Mijn leerlingen waren zo blij vandaag! Ze zijn jullie erg dankbaar. Ze hadden nog nooit zo’n mooi gebaar meegemaakt. Heel erg bedankt gevers in Nederland! God is heel blij om dit te zien. Jullie hulp draagt bij aan een betere toekomst voor mijn leerlingen. Op deze manier kunnen we iets doen voor mijn leerlingen. Ik weet niet waarom deze kinderen op mijn weg zijn geplaatst. Niemand geeft om hen, soms zelfs hun ouders niet. Al lange tijd wilde ik hen helpen om hun droom van nieuwe schoenen waar te maken, maar wist niet hoe. Ik had er niet aan gedacht dat de hulp ook van ver kon komen. God weeft alles mooi in elkaar, van Nederland tot Wamena. Bedankt dat jullie ons zo tot zegen zijn! Ik ben onder de indruk hoe de harten van de mensen in Nederland geraakt zijn en dat jullie bereid zijn om te geven. Ik had niet verwacht dat het zoveel zou zijn! God zegene jullie! Ik wil jullie de vergeten verhalen vertellen van Papua’s. Over hun leven. Zelfs eten is schaars. Het is verborgen voor het oog van de meeste mensen. Ze zullen ons nooit vertellen wat ze nodig hebben, behalve als je het ze vraagt. Ze zullen ook niet bedelen. Het is gewoon zo verdrietig om ze te zien struggelen. Regelmatig vallen kinderen in de klas flauw van de honger. Sommige uniforms zien er niet uit...”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten