Door Pieter
Sinds een paar maanden kent Wamena haar eigen
'Vlaketunnel-incident'. De brug tussen Wamena en de plaats waar de hogeschool
van onze organisatie staat is begin december ingezakt. De brug bestaat uit twee
delen, en daar waar het wegdek in de Vlaketunnel omhoog kwam, gingen hier beide
delen omgekeerd evenredig naar beneden. Een omleiding zoals in Zeeland is
lastig, want er is eigenlijk geen alternatief. Alleen een hangbrug van touw een
paar kilometer verderop. Maar daar kan je alleen lopend met je fiets overheen.
Nu is een ingezakte brug natuurlijk nog steeds een brug, ook
al stijgt na een paar flinke regenbuien het waterpeil in de rivier behoorlijk
en kan het wegdek onderlopen. De eerste dag was iedereen nog onder de indruk:
alleen voetgangers waagden de tocht naar beneden en daarna weer omhoog. De
tweede dag gingen fietsers en motorrijders ook weer. Niet erg moeilijk
natuurlijk: eerst flink vaart maken en voor je het weet ben je alweer bijna
boven. In de dagen daarna waagden ook de gewone auto's een geslaagde poging en
daarna ook taxibusjes en dergelijke. Toen bleek dat dat allemaal goed ging, was
er natuurlijk geen reden meer om te denken dat een volgeladen truck met grind
of zand er ook niet over zou kunnen. En dat klopte. Wel lijkt de brug af en toe
een stukje verder te zakken, maar men is nu druk in de weer met het aan elkaar
lassen van de twee brugdelen. Je vraagt je eigenlijk af of dat nu nog wel zo
nodig is. Wel lastig voor de school trouwens, want er waren een tijd lang een
aantal doemdenkers die verwachten dat de brug op een dag onder hun voeten zou
wegzakken. Die mensen kwamen dus tijdelijk niet meer op school (of in de stad).
Een deel van de werkzaamheden op school is dus maar verhuisd naar de stad, want
dat is wel het meest praktische.
Rond de jaarwisseling is het echter gaan regenen. En niet zo’n
beetje ook. Met als gevolg dat het waterpeil van de rivier fors is gestegen. Op
9 januari fietste ik ’s ochtends naar school. Bij de brug aangekomen bleek het
wegdek al onder water te staan, dus ik de fiets op de hogerliggende rand van de
brug gehesen en naar de overkant gewandeld. Resultaat: twee natte voeten. Maar
daarmee was het nog niet afgelopen. ’s Middags bleek het water al zo hoog te
staan dat terug met de fiets lastig werd. Dus de fiets op school gestald en met
de auto terug. Op de brug stond ongeveer 30 centimeter water. En de dagen
daarna is het water alleen maar verder gestegen. Op het moment staat de brug in
het midden ruim anderhalve meter onder water.
Op
dit moment is de situatie rond de brug een spektakelstuk van de eerste orde.
Doorgezakte brug of niet, mensen willen toch gewoon naar de overkant. In het
begin ging dat nog met een stevige auto, waarbij in sommige gevallen de motor
het in het midden van de rivier begaf. Toen het water zo hoog kwam dat het
bijna door het raampje in het portier naar binnenkwam, heeft onze chauffeur
zijn pogingen daarom maar gestaakt. Motors en brommers gingen nog veel langer
naar de overkant, maar dat was niet zo goed voor hun mechaniek: aan weerszijden
van de brug stonden hele kluiten brommerrijders te proberen hun motor weer op
gang te krijgen. Heel boeiend om te zien. De voetgangers hebben het tot nog toe
het langst vol gehouden. Langs de reling van de brug is van planken en
staalplaten een provisorische, niet duurzame brug in elkaar geflanst.
Onderstussen al de vierde. Wat niet wil zeggen dat je droog aan de overkant
komt, want deze brug is te kort en op sommige plaatsen stroomt het water er
alweer overheen. Toen ik gisteren overstak, kwam het water tot m’n middel. Het
water van de rivier stroomt hard, dus het valt niet mee om overeind te blijven.
Het is echter ongelofelijk wat er allemaal wordt meegesjouwd. Grote dozen,
draagnetten vol met ubi’s, varkens, autobanden, jerrycans benzine, je kan het
zo gek niet bedenken. Aan weerszijden van de rivier wemelt het van de mensen.
Regelmatig wordt er boos geschreeuwd of krijgt iemand een mep wanneer iemand
probeert voor te dringen. De wachttijd voor de brug loopt soms op tot meer dan
een half uur. Tientallen straatjongens doen hun uiterste best om hun logistieke
diensten te slijten. Ze pakken alles aan, als je maar betaalt.
Dus zo kwam m’n fiets uiteindelijk ook weer aan de goede kant van de brug
terecht. En zo blijkt de doorgezakte brug toch nog ergens goed voor. Want
terwijl wij als westerlingen ons er over verbazen dat de brug altijd slecht is
onderhouden en dat men pas in actie komt als het misgaat, creëert de brug nu
tenminste nog een hoop werkgelegenheid. En dat kost nog niks ook. Geniet van de foto's.
