Zomervakantie in Indonesië

Ja, ook hier hebben we zomervakantie. En niet zo’n beetje ook! De meiden hebben 12 weken vakantie. Half juni vertrokken we naar Jakarta. Pieter had daar wat zaken te doen en Jacomien kon met Julia langs een ziekenhuis met Julia’s oorproblemen. Na een week zijn we naar Yogjakarta gegaan, naar hetzelfde guesthouse waar we 2 jaar geleden verbleven. Pieter heeft nog twee weken extra taalstudie gedaan om wat specifieke dingen te leren. In Yogja had Julia nog steeds last van haar oor en in overleg met de verzekering is Jacomien met Julia naar Singapore gevlogen en is Julia daar geholpen. Helaas klaagt Julia sinds we terug zijn weer over beide oren. Zodra we weer in NL zijn moet er maar eens goed naar gekeken worden.

Na de taalstudie kwam eindelijk de dag waar al lang naar uitgekeken werd: op vrijdag 5 juli landden pa en ma v.d. Wilt en Andrea en Maarten op vliegveld Yogjakarta. We zijn samen nog 1,5 week in Yogja gebleven waar we genoten van elkaar, de cultuur, natuur, het eten, etc. Meest bijzonder was de trip die we samen maakten. Per trein en auto zijn we richting de vulkaan Bromo gereden. Daar moesten we om 3u uit bed om dan per jeep naar een uitzichtpunt te rijden om vandaar de zonsopgang te zien. Daarna reden we naar de voet van de Bromo en zijn de vulkaan opgeklommen. Je kon de rook uit de krater zien komen. Heel speciaal!

Samen met de familie zijn we vanaf Surabaya naar Papua gevlogen. Onze familie is hier nog 2 weken gebleven. Fijn om alles hier aan hen te kunnen laten zien! We laten hen zelf even aan het woord:

Pa v/d W.: Mijn bezoek aan Papua vond ik erg confronterend. Hoe mensen daar anno 2013 nog leven kun je je niet voorstellen. Vooral de medische verzorging is erg slecht. Wel is mooi om te zien hoe 's zondags vele mensen naar allerlei kerken gaan.

Ma v/d W.: We zijn weer thuis in Kapelle, maar met ons hoofd nog vaak in Indonesië. Het prachtige, drukke Jogyakarta dat ons verraste, de rijstvelden met de Merapi op de achtergrond, de Borobudur, het Kraton middenin de stad; de rit naar de Bromo vulkaan met de onvergetelijke zonsopgang, tenslotte Surabaya, grote stad met koloniaal verleden, onze laatste stop op Java. Dachten we al wat gewend te zijn aan het totaal met onze westerse samenleving verschillende straatbeeld; eenmaal geland in Wamena moesten we opnieuw ons beeld bijstellen! De Papua's op de weg, op de markt, in volgeladen auto's, in hun kampongs, in de kerk; De vele winkeltjes, de "supermarkt", de "benzinepomp", het verkeer met overal langs de weg mensen, honden, varkens, becaks (fiets taxi’s), waar Pieter de auto tussendoor wist te loodsen. Maar ook de vriendelijkheid van de mensen: altijd een lach als je hen groet. Om niet meer te noemen: het prachtige land waar onze kinderen wonen! Wat een uitzicht op de bergen rondom! Tenslotte: respect voor de manier waarop zij zich keer op keer moeten aanpassen aan de [on]mogelijkheden die het leven hier met zich meebrengt! Pieter, Jacomien, Julia en Ivana: heel hartelijk bedankt dat jullie onze gidsen wilden zijn!

Andrea: Eindelijk zijn de rollen een keer omgedraaid. Niet wij die op Schiphol staan te wachten, maar zij die reikhalzend uitzien naar onze komst op het vliegveld in Yogjakarta..! Nog voor we de koffers hebben komen er twee blije blonde meisjes op ons afgesprongen… Joehoe, we zijn er gewoon! Ivana is de enige die het treffend weet samen te vatten als ze al springend uitroept; ‘Het lijkt wel een droom!!’ Maar dan wel een hele lange, leuke, gezellige en interessante droom waarin we werkelijk vanalles meemaken; van het vakantieleven op Java met tochtjes achterop de scooter door het altijd drukke Yogja, bezoek aan de Borobudur, Kraton van de Sultan, elke avond een ander (Indonesisch) restaurantje, veel bijpraten, rijstvelden, een heerlijke spa met Jacomien en de meiden, vulkanen en erg vroeg uit bed voor een prachtige zonsopkomst bij de Bromo, tot het tijd is om via een lange, nachtelijke reis naar onze eindbestemming te gaan; Papua! Daar zien we met eigen ogen wat ze ons al zolang hebben proberen duidelijk te maken met hun verhalen en foto’s; hun prachtige huis, het dagelijks leven, de school en alles wat erbij hoort, de markt, de mensen met wie ze veel te maken hebben, de rivier met geniale hangbruggetjes, de omgeving.. Ondertussen genieten we van Jacomiens bak- en kookkunsten en vinden Julia en Ivana het prachtig om hun beautybehandelingetjes eens op iemand anders los te kunnen laten..! Gelukkig kon Pieter het zich veroorloven om zijn werk even voor ons in de steek te laten en ons mee te nemen op avontuur met tochten over heerlijke bergweggetjes, (kapotte) bruggetjes waarvan er één helaas te smal was voor de auto, naar het Habemameer en Pass Valley.. tot het tijd is om afscheid te nemen na een geweldige tijd en we met de MAF nog een laatste ronde over Wamena maken, voordat we naar Sentani worden gevlogen. Daar vandaan beginnen we aan onze lange, lange reis terug naar huis. Met PJJI en alle herinneringen in ons hart! J

Maarten: Naast alle fijne herinneringen die ik heb is er maar één die het meest blijft hangen: het lekkere eten! De zonsopkomst  en landschap bij de Bromo vulkaan waren erg mooi! En de tocht naar het Habema meer ook niet te vergeten! 

We zijn de afgelopen tijd verwend met bezoek. Er zijn nu best wat mensen van onze families die hier geweest zijn. Voor ons is dat erg fijn, want dan is er meer begrip voor wat ons hier bezighoudt. We zijn dankbaar dat dat allemaal kon en dat het allemaal goed ging. We hebben er erg van genoten!

We delen vast mee dat we het plan hebben om half november tot begin februari op verlof te komen. We hebben te horen gekregen dat ons contract met Oikonomos niet verlengd kan worden wegens financiële problemen. Met Gods hulp willen we proberen hier nog langer te blijven. Daarom moeten we zelf een financiële achterban op gaan bouwen. We vragen hiervoor jullie gebed om hierin de juiste stappen te ondernemen.