Op reis

Inmiddels zijn we veilig thuis aangekomen. Je schrijft zo’n woord als ‘veilig’ snel op en denkt er misschien niet te diep over na. We zijn God dankbaar dat we inderdaad veilig zijn aangekomen, want de reis hierheen was best een beetje eng. We hebben al heel vaak gevlogen, maar dit keer was het toch anders. Vanaf het opstijgen hadden we last van turbulentie en dat heeft zeker tot Kuala Lumpur geduurd. We zaten helemaal achterin het vliegtuig, dus misschien was dat ook niet zo’n goede plek. Maar ondanks dat hebben we gelukkig allemaal nog redelijk wat uurtjes kunnen slapen. Je wordt in slaap gewiegd zeg maar ; ). In Kuala Lumpur werd de (tussen)landing ingezet t/m ‘cabin crew take your seats’. Maar op het laatste moment bleek dat er nog een groot vliegtuig voor ons zat waardoor we een doorstart moesten maken om veiligheidsredenen. In plaats van dat je denkt dat je de grond raakt, wordt het vliegtuig ineens weer omhoog getrokken, alles trilde enorm. Je zag iedereen loskomen van zijn computerscherm, oordopjes uitdoen en angstig om zich heen zien kijken. Het duurde een tijdje voordat we weer konden landen en die landing ging ook niet al te best. Het vliegtuig zwabberde over de baan. Dan ben je toch wel blij dat je gewoon het vliegtuig uit kunt stappen! Julia en Ivana hebben er niets van gemerkt. Die zaten aan een video gekluisterd en de hele reis maakte het vliegtuig al zulke rare bewegingen, dus ja…

Het is fijn om even een paar dagen in Jakarta geweest te zijn en zo even een tussenstop te hebben naar Papua. Ook in je hoofd kun je je er dan even op voorbereiden. Het is toch echt zo dat het twee compleet verschillende werelden zijn. Je stapt uit het ene in het andere en gaat daar verder waar je gebleven bent. Zowel in NL als in Papua. We zijn dinsdag naar de dierentuin in Jakarta geweest voor maar 25 ct per persoon!! 's Nachts zijn we verder gevlogen naar Papua. In Sentani dachten we dat het een keer waarheid zou worden dat één van onze koffers kwijt was. We hadden een mannetje ingehuurd die de koffers zou verzamelen. De band was zowat al leeg en we hadden er maar 3. Zagen we een eindje verder bij de uitgang ineens onze blauwe koffer staan! Waarschijnlijk had iemand die meegenomen, maar kwam niet door de controle (je moet een bagagelabel laten zien). De volgende keer dus wat beter opletten met ons duffe hoofd! En daarna het laatste stuk van de reis, ook behoorlijk avontuurlijk. Natuurlijk was het niet helemaal duidelijk hoe laat ons vliegtuig naar Wamena zou gaan. Dus we hebben weer 6 uur kunnen wachten. En dan moet je bedenken dat je dan maar een uurtje of 2 hebt geslapen! En eindelijk konden we gaan, en warempel. Voor het eerst met een Boeing (737-200) naar Wamena!! Ongelofelijk. Dat is maar 25 min. vliegen. Vlakbij Wamena zagen we het vliegveld, maar het zag er nog erg klein uit! Vanuit een scherpe bocht daalden we zeer snel en landden we op de 'iets te korte landingsbaan'. We hadden nog een meter of 10 over van de landingsbaan toen we draaiden... Weer een hoop ervaringen rijker deze reis!

Op het vliegveld werden we warm onthaald door onze tuinman en vrienden. We werden uitgenodigd om bij HeliVida een caffé latte te drinken en werden in de watten gelegd: naar huis gereden, mee om boodschappen, helpen sjouwen, krentenboterham voor ons gesmeerd, uitgenodigd om te komen eten 's avonds, ontbijt voor morgen vast verzorgd. Dank je wel Anne-Marie en Melanie!! Wat een warm onthaal. Ook de studenten en collega's waren erg blij om ons weer terug te zien. Al is ons witte vel volgens hen nu wel erg wit ; ). De meiden hadden erg uitgekeken naar het weerzien met Garfield en Lucky. Ze waren helemaal in hun nopjes! En nu liggen ze heerlijk op één oor in hun eigen lekkere bedje en wij gaan zo ook! Hartelijke groeten weer vanuit Wamena!