Papua's buigen zich over Rupsje Nooitgenoeg

Geschreven door Jacomien

Vandaag weer eens een trainingsdag gehad voor leerkrachten van preschool, kleuterklas en zondagsschool. Mijn gedeelte ging over creativiteit. Superleuk om te doen! Ik heb weer veel interessante dingen gezien. Ik legde uit dat elk kind dat geboren wordt (of dat nu in Nederland, in Indonesie of in het hooggebergte van Papua is) aanleg heeft voor creativiteit en fantasie. Dat is erin geschapen. Maar dat moet wel gestimuleerd worden. Papua is een prachtig voorbeeld waar dat dus niet gedaan wordt. (Deze meneer moest twee kinderen tekenen die elkaar sloegen. Als ik zijn tekening had gezien en niet de persoon erbij, had ik geschat dat de tekening van een kind van een jaar of 4 was...)

En je ziet hier ook dat mensen niet creatief zijn, of beter gezegd: denken dat ze niet creatief zijn dus beginnen er niet aan. Het liefste doen ze hier precies iets na van een voorbeeld. Dus een heerlijke uitdaging om deze mensen eens creatief aan de slag te zetten en ze een stukje zelfvertrouwen mee te geven. Want d.m.v. creativiteit kun je veel van jezelf leren. Je komt er achter wat je mogelijkheden en je grenzen zijn. Door complimenten van mensen om je heen (met name als leerkracht is dit belangrijk om je leerlingen complimenten te geven) krijg je zelfvertrouwen. Dat is hier in Papua zo nodig. Van jongsaf aan wordt hier verteld dat je dom bent en niets kunt. Kinderen schelden elkaar uit voor rat, hond of varken. Dat helpt niet echt voor je zelfvertrouwen. Bovendien, als kinderen vroeg gestimuleerd worden om creatief bezig te zijn kunnen ze hier later veel profijt van hebben, want daardoor leer je bijv. ook om creatieve oplossingen te vinden voor problemen. En problemen zijn hier te over... Leuk om te zien dat de mensen enthousiast werden bij het idee dat je van waardeloos materiaal en natuurlijke materialen hele leuke dingen kunt maken! Want de meesten van hen komen ergens uit een kampung en hebben niet de beschikking over allerlei knutselmateriaal. Er kwamen allerlei ideeen los over natuurlijke materialen die kleur afgeven. Daar hebben zij dan weer veel meer verstand van dan wij!

Als voorbeeld hoe je een thema uitwerkt gebruikten we het boek Rupsje Nooitgenoeg. Ademloos werd er naar het verhaal geluisterd. Ze vonden het prachtig! Vooral dat Rupsje Nooitgenoeg op zaterdagavond zo'n pijn in z'n buik had. Wat jammer dat er hier zo weinig boeken voor handen zijn! We hebben op tafel papier, lijm, wc-rolletjes, inkt, vetkrijt, scharen etc. neergezet en lieten de mensen zelf aan de slag gaan.

Zoveel mogelijk hun creativiteit prikkelen door geen voorbeelden te geven en ze alles zelf te laten bedenken en te doen. De opdracht was dat ze iets moesten maken wat met het boek te maken had. Dus het mocht een rups, vlinder, vruchten o.i.d. zijn. Zo leuk om te zien hoe ze enthousiast aan de slag gingen! Dit is compleet nieuw voor ze. Ze waren een uur lang in stilte geconcentreerd bezig.

Zelfs de man van de eerste foto kreeg het voor elkaar om een mooi blaadje met nerven te tekenen. Erg leuk om te zien. En trots dat ze waren! Maar er was ook een man die de hele tijd met een leeg papier voor zich uit bleef staren. Die kreeg niets op papier, ook niet na een paar aanwijzingen. Toen we een groepsfoto gingen maken met de resultaten pakte hij prompt de vlinder van een collega (2e van links). Hij schaamde zich omdat hij niets had... Nog een hoop te doen op dit gebied!