Ter herinnering aan onze oma

Afgelopen woensdag kregen we bericht dat oma Van der Wilt de avond daarvoor is overleden. Ze is 91 jaar geworden. Aanstaande zaterdag wordt ze begraven. Wij kunnen hier niet bij zijn en dat is een raar idee. We hopen en bidden dat de Heere onze familie kracht wil geven om dit verlies te dragen en dat Hij bij hen wil zijn in deze dagen, zaterdag tijdens de begrafenis en de tijd daarna.

Dagelijkse bezigheden

Tsja, het vorige bericht werd afgestraft. De week erna zijn we allemaal ziek geworden. Geen idee of het een virus was of iets wat via het eten was binnengekomen. Het moest er in ieder geval allemaal uit ; (. Ach, het is hier niet de vraag of je diarree krijgt, maar wanneer. Dat blijkt wel. Maar inmiddels is bij iedereen gelukkig de eetlust weer terug!

Inmiddels wordt het aftellen hier. De vliegreis staat gepland voor maandag 24 oktober. We zullen dan een dag of 2 in Sentani (aan de kust van Papua) te verblijven om het een en ander te regelen en hopen dan rond de 27e aan te komen in onze toekomstige woonplaats: Wamena. Ondanks dat we het hier in Yogya goed naar ons zin hebben, hebben we ook zin om naar Papua te gaan en daar aan de slag te gaan.

Momenteel zijn we druk met inkopen doen. We doen nog een verscheping vanaf hier met bijv. matrassen en electrische apparaten als: koelkast, wasmachine etc. We kregen bericht dat onze NLse verscheping al ingeklaard is en momenteel al onderweg is naar Papua. Volgens de planning zullen de spullen half oktober daar aankomen, dus dan zou het er eerder zijn als ons. Dat zou erg fijn zijn!

Julia heeft het bijzonder goed naar haar zin op school. Haar juf gaat bijna met zwangerschapsverlof en de invaljuf kan Nederlands tot haar grote vreugde. Ze heeft een aantal vriendinnetjes waar ze al is wezen spelen. Zaterdag mag ze met een vriendinnetje mee naar Salatiga (2,5u rijden) op paardrijles. Dat meisje gaat om de week daar naar paardrijles. Julia heeft er veel zin in. Die ziet al weer een beetje op tegen het afscheid. We hopen dat ze het in Wamena ook naar haar zin zal hebben. Julia zit goed in haar vel, zowel letterlijk als figuurlijk. Ze eet hier namelijk als een grote vent! (Voor het eerst in haar leven!). Zelfs groente wordt gegeten...

Ivana heeft zin in Papua. Ze vindt het op zich wel leuk op school maar zelf baalt ze er enorm van dat ze de taal nog niet (goed) spreekt. Wij hadden eerder gedacht dat Julia het moeilijker zou hebben dan Ivana. De meiden krijgen tegelijk bijles (Engels) op school van een meester die ook Nederlands kan, dus dat is heel fijn. Straks in Papua gaat zij nog niet naar school. Ze mag een paar uurtjes op een dag naar een Amerikaanse vrouw die homeschooling doet. Voor Ivana wel even fijn.

Volgende week hebben de kids boekenweek op school. Vrijdags is het een heus feest. Ze mogen allemaal verkleed naar school komen. Het moet een boekfiguur zijn. Julia gaat als Pippi Langkous en Ivana als Garfield. De ouders mogen 's morgens ook komen en die moeten eigenlijk ook verkleed zijn. Maar we gaan maar als onszelf. Wie weet, verschijnen we ook nog eens in een boek ; ).

Wij zijn zelf hard aan het studeren, want we willen boek 2 afhebben als we hier vertrekken. Iedere week hebben we wel een paar tests. We hebben nu nog maar twee weken les. De laatste week nemen we nog een paar dagen vakantie voordat we vertrekken. We hebben al een 'verlanglijstje' gemaakt van de dingen die we hier nog willen doen, want zelfs drie maanden is tekort! Er zijn al plannen om volgende zomer weer hierheen te gaan...

Hier weer wat nieuwe foto's en een filmpje van Borobudur.

Makanan (eten) di Indonesia

Weet je hoe lekker het eten hier is? We kunnen er geen genoeg van krijgen. Ze eten hier 3x warm. Brood eten ze hier als tussendoortje. Wij eten 's morgens geroosterd sandwichbrood of cornflakes. Tussen de middag en 's avonds eten we warm. De kids eten op school (brood) en wij gaan tussen de middag vaak even iets halen. Wat dacht je bijv. van lekkere ayam goreng met nasi (kipkluifje met witte rijst) voor Rp. 5000,- (= nog geen 0,50 eurocent)? Daar kun je toch niet voor gaan koken? Of we gaan naar een warung waar je zelf je maaltijd samen kunt stellen (nasi, ayam, ei, satesaus, tempeh, groenten, sambal etc.). Daar is het omgerekend ongeveer 0,75 ct. pp. Dus ja. Je snapt dat we genieten. Zo lekker! Op dinsdag halen we altijd mie goreng voor ons en een pizzapunt voor de kids bij een grote winkel hier in de buurt en op zaterdag gaan we altijd uit eten. Je eet dan gemiddeld voor een tientje met z'n vieren. (Goedkoper kan, duurder kan ook als je bijv. naar de KFC gaat). 1x per week gaan we naar de pasar om een voorraad verse groenten en fruit. Op zondag koken we uitgebreid en wagen ons aan allerlei Indonesische recepten. Als eerste hebben we hier een rijstkoker aangeschaft en een vijzel. Zonder dit kun je eigenlijk niet als je Indonesisch wilt koken. Gelukkig doen we nog een verscheping vanaf hier, dan kunnen we dit ook allemaal weer meenemen naar Papua. Voor de rest kun je hier ook makkelijk pasta klaarmaken, is er voorgebakken friet, dus dat gaat allemaal prima. We zeggen weleens gekscherend dat we in onze '7 vette jaren' zitten, dus we nemen het er maar van. Straks wordt het allemaal veel lastiger op Papua, daar moet je veel meer moeite doen om een fatsoenlijke maaltijd op tafel te krijgen. Maar hier leren we in ieder geval Indonesisch koken, dus dat scheelt ; ).

Op de foto zie je wat lekkere gerechten. Rechts zie je 'gudeg' dat is eten typisch uit Yogya. Op de andere foto zie je een luxe bakkerij. Iedere zaterdag mogen we daar van onszelf een broodje uit kiezen (iedere keer weer een feest!) voor zondagavond. Bijv. pizzabroodje, knoflookbroodje, chocoladebroodje, allerlei soorten croissant, etc. Als nu het water je nog niet door de mond loopt.... Allemaal van harte welkom hier!! Wij trakteren... ; )

Voor degenen die geen mogelijkheid hebben om gebruik te maken van bovenstaande aanbieding (of gewoon een Indonesisch recept uit willen proberen) hier het recept van 'Ayam kecap' (de verhoudingen moet je een beetje op het gevoel doen):

- kipkluifjes

- knoflook (niet te weinig ; )

- ui

- peper en zout

- ketjap manis

- suiker (eigenlijk palmsuiker, maar rietsuiker kan denk ik ook wel)

- beetje water

Kook de kipkluifjes voor. Snij de knoflook en ui in kleine stukjes, liefst persen. Maak hier een boemboe van door ze in een laagje olie (ook niet te weinig) te fruiten. Gooi er wat peper en zout bij. Vervolgens een flinke schep suiker erbij (beetje laten carameliseren). Vervolgens de kip erbij doen. Goed door elkaar roeren en afblussen met wat water. Poosje laten trekken (desnoods van het vuur af). Dan op smaak brengen met ketjap manis (hier is de kecap veel en veel zoeter, dus doe niet te zuinig). En dan even proeven. Desnoods nog wat peper/zout/suiker erbij, wat je lekker vindt... Serveren met witte rijst en groente naar keuze.

Selamat makan!

Foto's Yogyakarta

En hier nog wat foto's voor de liefhebbers...

Taalstudie

Door Pieter

We hebben vijf dagen per week les, elke ochtend van 9 tot 12 uur. In het begin hadden we nog samen les, 5 uur lang. Dat bleek niet zo ideaal en ook niet goed te combineren met de schooltijden van de kinderen. Vandaar dat we nu allebei tegelijkertijd privé-les hebben: de ene dag heeft Jacomien les van Ibu Sheila en Pieter van Ibu Lani en de volgende dag andersom.

De les begint eigenlijk altijd al voordat we goed en wel zitten, want voordat we onze tas hebben kunnen uitpakken komen de eerste vragen: ‘Hoe was het gisteren?’, ‘Ben je vanochtend al naar de markt geweest?’, ‘ Zijn de kinderen weer op school?’ enz. Op deze manier ontstaat er al snel een gesprek dat alle kanten op kan gaan, maar dat maakt niet uit, als we maar praten. Dat is best intensief, dus aan het eind van de ochtend hebben we het wel even gehad. Maar we merken vooruitgang en we hebben er vooral de eerste weken veel gemak van gehad dat we drie jaar terug al veel woorden hebben geleerd. In de les maken we ook gebruik van een methode waarin onder andere de grammatica wordt behandeld. Tot nu toe zijn we daarin eigenlijk nog niks nieuws tegengekomen en de eerste hoofdstukken waren wel erg simpel. Zo af en toe krijgen we een toets over een paar hoofdstukken uit het boek. Het slechtste resultaat tot nu toe is een 8,5 (dankzij onoplettendheid en een hele strenge juf), dat was een tegenvaller ; ).

Ondertussen kunnen we ons op straat goed redden in het Indonesisch, tenminste zolang we zelf aan het woord zijn. Wanneer iemand ongevraagd in hoog tempo een verhaal tegen je begint af te steken wordt het lastiger. Vooral wanneer zo iemand binnensmonds praat, een paar tanden mist of gewoon doorpraat terwijl al lang duidelijk is dat we de draad kwijt zijn. Gelukkig verloopt de meeste communicatie volgens vragen en antwoorden van één zin en dat maakt de zaak een stuk minder ingewikkeld. Het Indonesisch is geen ingewikkelde taal, maar met alle vervoegingen erop en eraan valt het toch niet altijd mee. Bovendien is het woordenboek erg dik .

Naast onze uren op school krijgen we huiswerk voor de volgende dag en dat is soms best veel. We zijn er vaak een aardig deel van de middag of avond zoet mee. En bovendien houden we onze eigen woordenlijsten bij, want er moet af en toe flink worden gestampt. Hoe eerder al die woorden erin zitten hoe beter! Tussendoor brengen en halen we de kinderen naar en van school, gaan we naar de markt en de winkel en genieten zo veel mogelijk van het leven hier.

Overigens komen we er nu achter dat een kind precies tegenovergesteld een vreemde taal leert. Julia en Ivana zitten in een fase waarin ze eerst Engels (voor het grootste deel) moeten leren verstaan, voordat ze het gaan spreken. Bij ons volwassenen blijkt dat zo’n beetje tegenovergesteld te werken.

HAPPY BIRTHDAY TO YOU!

Eindelijk was het zover (21-08). Ik wilde zo graag m'n kado's! Het was helemaal leuk. Ik kreeg heel veel kado's: van papa en mama kreeg ik glasverf, een map, horloge, ringetje, schilderij, DVD's van Otje en toen kreeg ik ook nog van papa en mama, daar was ik heel blij mee, nog een cd. Een spelletje voor op de computer, van Barbie, dan moet je Lucky zoeken. Dat hadden we een keertje van de bieb geleend en toen had mama die stiekem gekocht en ik was er erg blij mee. En toen kwamen mijn juffrouws van de Taaltuin. Dat zijn twee Nederlandse juffrouws. Ik kreeg een mooi Indonesisch boekje waar ik goed van kan leren en raamstickers. En toen later kreeg ik nog veel meer dingen, ik kan niet alles vertellen want dan ben ik heel lang bezig. Achter skype kreeg ik nog meer, boeken van tante Janet en van opa en oma vd W. Bijv. 'Fleur en Luuk en de oppashond' en 'Piep' en van Andrea ook nog een boek en nog een heel leuke bloem voor aan het stuur van mijn fiets. Mooi roze. En van opa en oma van Dijk kreeg ik een naaidoos met heel veel spullen erin, eigenlijk gewoon voor grote mensen! Maar ik ben ook al heel groot, ik ben al 7! Dan kan ik allang naaien. Ook al ben oma d'r niet bij. Zelfs mama heeft die dingen niet. Mama wil weleens dingen lenen van mij, bijv. het tornmesje. En daarin zaten ook vlinderoorbelletjes. Ik was er heel blij mee. Er zat ook nog een sleutelhanger in. Van tante Elsa ook nog fietstassen, die stonden op een foto. Die zijn nu op de boot. Dank je wel allemaal!

Ik kreeg van Ibu Ningsih een hele mooie Indonesische jurk. Zij kwam met haar gezin eten. En de volgende dag nog een soort klepperding van mama's taaljuf. Ik ben heel blij met alles, ik wil haast alles tegelijk doen! Ik ga mijn kinderfeestje na de vakantie doen (we hebben nog een week vrij). Ik mag ook nog trakteren bij de Taaltuin. Ik heb al getrakteerd op de Engelse school. Het was leuk en niet leuk. Ik mocht helemaal niet uitdelen, dat deden de juffrouws! Dat vond ik helemaal niet leuk. Gelukkig gaven ze er ook een aan mijn zusje Ivana. Ik wou maar beter als dat net als in NL was, ik mocht helemaal niets geven aan Pak Manuel, dat is de baas van de school. En mijn juf is nog wel de liefste juf van de school en dat is ook waar. Ze heet Ibu Amber. Die haar helpt is Ibu Dia. Bij Kunst heb ik weer iemand anders, voor Indonesisch heb ik Ibu Candra. En ik heb nog veel meer Ibu's en meesters, allemaal speciale. Ze hebben dan voor iets heel goed geleerd en ze kunnen dat dan veel beter dan in NL.

Groeten van Julia

Van Borobodur en de uitbarsting van de Merapi

Vandaag zijn we een dagje 'naar buiten' geweest. We zijn nog niet eerder buiten de stad geweest. We hebben een auto (met chauffeur!) gehuurd en zijn naar Borobodur gereden. Dat ligt zo'n 40 km hier vandaan. We nemen de alternatieve route wat vele mooie plaatjes oplevert! We zien hoe papaya, jackfruit, cacaobonen, rijst, tabak, pepers, zoete aardappel (en nog een aantal dingen waar we geen vertaling van weten) groeit. Heel interessant! Borobodur is ook erg mooi. De entreeprijs is best hoog, maar omdat wij een Kitas (verblijfsvergunning) hebben worden we als locale mensen gezien, dus maar zo'n kwart van de prijs! Vanwege de Ramadan is het erg rustig met (indonesische) toeristen, dus dat komt goed uit. Maar de verkopertjes die er zijn, storten zich dan wel op de weinige bezoekers die er komen (pffft, soort India). Hier in Yogja heb je daar gelukkig nooit last van, zoooo irritant. Maar Borobodur is echt een wereldwonder. Geweldig. De kids willen precies weten hoe alles zit. Maar de temperatuur is hoog. Langer dan 2 uur houd je het daar niet uit. (En we zitten hier nog wel in de 'koudste' maanden van het jaar!). Op de terugweg neemt de chauffeur op ons verzoek een andere route. We willen graag wat overblijfselen zien van de laatste uitbarsting van de vulkaan Merapi (okt./nov. 2010). We bekijken een dorpje wat zo'n 25 km van de Merapi ligt. Helemaal verwoest. De kinderen en wij zijn erg onder de indruk. Je ziet hele grote stenen die mee zijn genomen met de lavastroom, kapotte huizen, een ongelofelijke dikke laag lava (op sommige plaatsen zo'n 20 m!). Heel bizar. Al met al een superdag!

Via Picasa willen we jullie mee laten genieten van onze foto's (als je daar in geinteresseerd bent natuurlijk). Iedere maand zullen we een link plaatsen op de site waarop je kunt klikken, zodat je doorgelinkt wordt naar onze foto's. Deze link is van Yogjakarta. Hier ook nog een link met foto's van Papua.

Kriskras door Yogja

We zitten weer in de schoolbanken! We merken dat het heel fijn is dat we in NL al Indonesisch hebben gehad. We vliegen door de lesstof heen. Vooral het communiceren is lastig, dus dat doen we nu zowat de hele tijd. De eerste paar dagen hebben we samen les gehad. De kids gingen naar een kinderopvang. Maar we merkten dat de kids daar niet echt happy waren. Sowieso waren alle nieuwe indrukken eventjes teveel. De komende weken hebben we gescheiden les, zodat een van ons bij de kids kan blijven. 15 augustus start de internationale school waar ze beiden naar toe zullen gaan. Eergisteren hebben we daar kennisgemaakt. Verder kregen we verheugend nieuws uit Wamena: Julia is welkom op de internationale school in Wamena! Weer een probleem opgelost. Gode zij dank!

Zoals je op het filmpje ziet, hebben we twee scooters gehuurd. We crossen hier door het drukke verkeer van Yogja. Het is net zoiets als skieen... ; ) We doen voorzichtig. De kids vinden de scooters helemaal geweldig. Zeker omdat we hele mooie helmen voor hen gekocht hebben. Naar de internationale school is het ongeveer 30 min. rijden.

Yogja is een geweldige stad. Er is hier zoveel te doen/zien dat we gewoon goed moeten plannen om alles te kunnen doen wat we willen. Vooral de zaterdagen zullen we hiervoor gebruiken.

En nog wat plaatjes...

Straatbeeld in Yogja.

Strandhuisje eind buiten Sentani (eerst een uur over een hobbeldebobbel weg, heel gaaf!).

Je waant je in het tropisch regenwoud. En weer op de foto gevraagd.
Plaatselijke markt in Wamena.
Happy families (met Pieter en Anja en kids).

Selamat datang di Yogjakarta

Daar zijn we dan eindelijk. In Yogja. We zijn nu al twee weken in Indonesie en hebben al een heleboel gezien en meegemaakt. We hebben genoten van Wamena. We zaten in een guesthouse op de base van Oikonomos. We hebben ons toekomstige huis daar bekeken en in gedachten al ingericht ; ). We gaan op de base wonen (voorlopig). De kids hebben genoten. Waren snel aan de 5 honden gewend en missen ze nu hier... We hebben allemaal zin om in Wamena te gaan wonen. Wat verder erg leuk was dat we Jacomiens broer met zijn gezin ontmoet hebben. Heel leuk om elkaar weer te zien en te spreken na 2 jaar!

We hebben langer in Sentani gezeten dan we dachten. We zouden vorige week donderdag hierheen vliegen, maar het paspoort was nog niet klaar (de juiste man was niet aanwezig). Helaas was er pas 's maandags een volgende vlucht beschikbaar. In eerste instantie baalden we enorm. Sentani is warm en we wisten niet veel te doen. Geluk bij een ongeluk was dat er een ander stel van Oikonomos ook naar Sentani moest voor visumformaliteiten. Ze kwamen bij ons in het guesthouse, dus leve Boonanza! Bovendien goot het hele dagen in Sentani, zodat het helemaal niet warm was. Met hen zijn we nog naar Abepura geweest (Dunkin Donuts ; ) en we zijn met regen naar het strand geweest wat een erg leuke ervaring was. Je zit in een soort huisje (zie foto) op het strand (waar je uiteraard voor moet betalen). De kids waren die dag weer echt fotomodellen. Werkelijk overal moeten ze op de foto. We gaan er maar geld voor vragen ; ). Ook hebben we kennisgemaakt met de dieren hier. We hadden zowel in Wamena als Sentani gezelschap van ratten. Meestal tussen het dak, maar in Sentani wandelde er eentje vrolijk door het huis. Brrr. Gelukkig mochten we de poes van de buren even lenen... We overwegen serieus om maar een kat aan te schaffen.

Afgelopen maandag zijn we hierheen gevlogen met vette vertraging. In Sentani kwam het vliegtuig niet opdagen, dus wisten we al dat we onze volgende vlucht in Bali zouden missen. Uiteindelijk zijn we een uur of 14 onderweg geweest. Itulah Indonesia!

We zitten hier in een prachtig guesthouse. Heel mooi, schoon, ruim (bijna dierloos) appartement. Het is hier rustig en veilig voor de kids. De kids hebben hun eigen domein schuin tegenover ons, incl. badkamer. Ze vinden het helemaal stoer. Gelukkig hebben we de babyfoon meegenomen. (Als je foto's wilt zien van hier, moet je helemaal naar beneden scrollen. Er staan foto's van drie jaar terug op de site en in dat appartement zitten we nu ook). Morgen beginnen onze lessen op Puri Bahasa. De kinderen mogen naar een soort kinderopvang. Daar hebben we net even gekeken. De kids zien het helemaal zitten. Over twee weken begint hun (internationale) school, dus het is maar even.

Onze uitjes bestaan nog voornamelijk uit 'naar de winkel gaan'. Orienteren wat er allemaal te verkrijgen is. En dat is hier een heleboel! Dus daar gaan we de komende maanden dan nog maar van genieten. Net lekker gedronken met een Hollands speculaasje erbij. Heerlijk. En lekkere Toblerone gekocht, want ja. Jacomien kan niet zonder chocolade... (Dat wordt dan toch moeilijk in Wamena ; ). Veel groeten van hier en speciaal voor kinderen uit Julia en Ivana's klas hun hartelijke groeten. Leuk dat er berichtjes geplaatst worden. Ze wilden al terug mailen, maar er staat dan geen mailadres bij, dus bij dezen...