Pa van Dijk
Arni en Henny Kogoya op bezoek in
Kapelle.
Al tijdens ons bezoek in Wamena afgelopen winter vertelde Jacomien dat Arni
en Henny in de zomer van 2016 naar Nederland zouden komen om deel te nemen aan
de internationale klas van Driestar Educatief in Gouda. “Mogen ze dan een
weekeindje bij jullie op bezoek komen pa en ma, want ze willen graag Kapelle
zien”. Natuurlijk mag dat, leuk! Als de
beide juffen een poosje in Nederland zijn wordt er contact gelegd via whatsapp.
De afspraak voor een bezoekje is snel gemaakt. Ze zullen met de trein komen.
Vóór die tijd hebben we echter al gelegenheid om kennis met hen te maken, want
in Vlissingen is er een gemeenteavond waar Netty Baan en Arni en Henny zullen
vertellen over STKIP (YKW). Een indrukwekkende avond. Zowel de bijdrage van
Netty als van Arni en Henny maken diepe indruk. Onze eerste ontmoeting is heel
fijn en hartelijk. Na enkele weken komen de dames met de trein aan in Kapelle.
Ze genieten van de Indonesische maaltijd die we voor hen hebben klaargemaakt.
Allerlei informatie wordt uitgewisseld. De volgende avond vindt een interview
plaats voor de Gezinsgids.
Jacomien geeft een tip: Henny zou eigenlijk haar
diploma krijgen in Wamena, maar die gebeurtenis vindt plaats terwijl Henny in
Nederland is. Snel overleggen we met Netty of het mogelijk is Henny op de avond
van het interview in het zonnetje te zetten. Ook Arni wordt in het complot
betrokken en zo krijgt Henny een heuse ‘wisuda’. Na enkele weken volgt het 2e bezoek. Al tijdens de
eerste maaltijd zijn er veel leuke en fijne momenten. We worden uitgenodigd om de volgende week aanwezig te zijn in
Gouda bij de presentatie van hun werkstuk. Dus spreken we af dat ze tot de
volgende woensdag blijven, dan kunnen we hen gelijk terugbrengen. Als we
tijdens de maaltijd vragen of ze een paar boeken voor Pieter’s verjaardag
willen meenemen volgt een verlegen reactie. We begrijpen gelijk: “O, jullie
hebben veel te veel bagage.” We helpen hen door voor te stellen dat we hun
overgewicht op zullen sturen, waar enthousiast op gereageerd wordt. De nieuwe
kachel in de Van der Biltlaan wordt goed ingewijd en beide dames beijveren zich
om het zo warm mogelijk te houden. Wat zullen we deze nieuwe ‘dochters’
missen als ze straks weer terug gaan naar Wamena! Er worden diverse bezoekjes
gebracht, o.a. tweedehands winkels, de Eben-Haëzerschool in Kapelle! Antwerpen
en op zondag gaan ze mee naar de Petrakerk. Met kleinkinderen worden er
spelletjes gedaan. Ook bezoeken Arni en Henny een paar keer de familie Van der
Wilt. Veel te snel is het woensdag en vertrekken we richting Gouda. Mooi om er
bij te zijn als alle 7 studenten toelichting geven op wat ze onderzocht hebben
tijdens hun verblijf in Nederland!Arni en Henny, het was fijn om jullie bij ons
te hebben. Het ga jullie goed in Wamena. Mooi om te horen over jullie warmte en
liefde voor de Papua-kinderen. We wensen jullie Gods zegen toe,Arni ook voor je
man Kalvin en jullie lieve zoontje Kaka. Henny ook voor jouw familie!
De dagen vliegen voorbij. Na
veel warme gesprekken worden we door beide dames geadopteerd als Bapa en Mama en
wij noemen hen voortaan Putri. We wilden hen het weekeind meenemen naar de kerk
in Kapelle, maarArni en Henny hebben met andere studenten afgesproken dat ze
zaterdag terug zouden komen om nog samen te studeren. Met de auto brengen we
hen naar Gouda, waar we ook enkele andere studenten ontmoeten. Inmiddels is
afgesproken dat Arni en Henny nog een keer terugkomen omdat het bezoek maar zo
‘kort’ was
Bapa en Mama van Dijk
Arni Kogoya
My adventure in The Netherland
First time when my
collage told me that i can follow the short study in the Netherland, i thought
that it won’t happen to me. I want to go and study overseas but judging by my
family’s condition, it is imposilble for me. My father died when I was 8 years old. My mother has to take care of us.
To find food everyday was really hard and to find money for our study was
really hard. Rely on her strength, she asked permission to people who had empty
land to make garden. From that garden, we can have meal every day and she can
pay our school fee. When I enter to
study in STKIP KW, I met Mr. Martijn, Mr. Pieter and Jacomien. They were my
teacher but now they are like family to me.
I really want to study overseas, but I do not
have brave to think about it. It just became my wonderful sweet dream. But i forgot that i have
a magnisificant God,
Who can make everything possible. With the help from sister Jacomien and Pieter
Van Der Wilt, STKIP KW, the foundation of Piet Kuijtfonds and Driestar Collage,
I can go and study in the Netherland.
I was happy, but I also felt guilty to, because
I have to leave my son and my husband in Wamena for 3 month. I believe that if God give me chance to go, He
will take care of everything for me. And He did. It was my first time to go out
alone. That was our first journey to go overseas. We were so afraid, but God
sent people to help us until we arrived there.
Being there, it was like being in another
earth. It was totally different. The way people think, life, do was really
different with my place. I have to learn so many things about life there. I
can’t just go to someone’s house without making appointment before. They also
talk directly. It was really difficult for me, but I have to learn it.
I went to some schools and see the way the
students and the teacher do the learning activity. With their building, tools
to teach and learn, their way to treat the children makes me realize that
Wamena is far away from this achievement.
Dutch students really have a good education. The government really cares
about the education. That made me really sad with place where I live.
First time at Driestar School, the teacher gave
us an introduction and asked us to take some books in the library. I was so
surprise with the thick books that I hold to carry it home. The way we studied
there was so different. We have to read some books before enter to the class. First
day, my head felt like want to explode. it just too much for me. Every day we
have to read some books. First week, I was so tired, and wanted to give up. Reading
a book, thinking in English was not a culture in my place.
Thought about my family, people who sent me
there and the education in my place was a cure made me feel strength and tried
again to study and adapt with the system there. The way the teacher treat us
all the same was the good thing that help me to. As time goes by, I can follow
the way they study and finish the international class.
One experience that touch my heart was at that
time, we visited special needs school and I saw the different need of the
students and the teacher give them lesson as their ability. Without asking, I
can see that they teach the students with all their heart. They also explain
that the government pays attention with the need of the school. The students had
given the skill to work so they can find a job like
normal people. I was so touched with it. In my place, special need children
will rejected in the community. But in Netherlands, they have opportunity to
study and work. I felt sad because my
people still not understand about that. If the community and the government
will pay attention, the special need children will have the same opportunity as
normal children.
There I met all the family that really cares
for us. We went to some friend’s family and they all received us. Thank you to
our friends and their family that received us, and made us really delicious
food. I also found families there which I can call father Piet, mom Dina, Aunty
Nelly and Sister Janet. I can see the family of pastor Baan, Pieter, and Van
Driel family.
It was so wonderful experience. I felt so bless
with it. I was not just going there to study but I found family to. I felt sad
to leave but I got many experiences that I want to try it here. I know that I
cannot do everything that I saw there, but I can try to treat my students’ all
the same and touch their heart through teaching.
Ma van der Wilt
Ze waren al een paar maanden in ons land,de 2
Papuastudenten / collega's van Pieter en Jacomien, maar Gouda is natuurlijk
heeeel ver weg, dus het was er nog niet van gekomen om hen te ontmoeten. Tegen de tijd dat hun vertrek in zicht kwam, werden ze
door Jacomiens ouders uitgenodigd om naar Zeeland te komen.
Op een mooie oktober ochtend stapten ze binnen. Door de
achterdeur, want de voordeur werd gebarricadeerd door een stelling vanwege
onderhoudswerk aan ons huis. Dat maakte voor hen natuurlijk niets uit :]. Natuurlijk werd er gepraat en koffie gedronken met wat
lekkers. Maar wat ze nu het leukste vonden: de tuin. De tuin die er niet op z'n
mooist bij lag in deze periode van het jaar, met uitgebloeide planten en
afgestorven blad. Het had hun volle interesse. Ook wel weer logisch, als je
bedenkt dat in Papua juist vrouwen de zorg voor de tuin hebben.
Een weekje later kwamen ze weer langs. Nu hadden we een huis vol: Wouter vierde zijn verjaardag
bij ons omdat ze in hun huis in Rotterdam geen gasten konden ontvangen door een
opengebroken vloer. Omdat zijn schoonfamilie Zeeuws is, was het handig de
verjaardag bij ons te houden. Gezellige boel dus, en daar kwamen Arni en Henny ook
nog bij. Ze hadden het zo te zien prima naar hun zin. Ze konden lekker
knuffelen met Jaël [van Wouter en Ilse, toen 3 maanden] en spelen met Aïsha
[toen 2 jaar]. En ze hebben ook kennis gemaakt met de andere broers van Pieter.
We hebben met elkaar gegeten, gezongen, veel gepraat en er werden ook grappen
gemaakt, ook over bepaalde gewoontes van Pieter.... ;). Heel leuk om te horen hoe zij tegen bepaalde dingen aan
kijken. We weten nu dat ze veel humor hebben! Maar tussen de regels door merkten we heel goed hoe ze
Papua misten. Het is ook niet niks, zo lang en zo ver weg uit een vertrouwde
omgeving naar een totaal andere cultuur. We zijn blij dat we hen wat gezelligheid hebben kunnen
bieden en hopen dat het hen goed zal gaan!
God bless you!!
Henny Kogoya
The Netherlands
My name is Henny Kogoya, I would like share what I had
learnt in the Driestar Educatif and I will explain my experiences and
impressions of the Netherlands.
Me, myself so grateful to had an opportunity to go
abroad and saw and learnt a lot of things in the Netherlands especially is in
Education system. During studying in the Driestar I saw myself is growing
in professional, practical, cultural and spiritual.
I would like to share how is culture effect to the
teaching process? Why because, for me myself, I saw and realize that culture is
the basic aspect which had effect to the many aspects of human life one of that
is education.
Culture had biggest role in teaching and learning
system. As I said at the beginning that a lot of thing that I had learnt but in
this occasion I would like to share an effect of the culture in education.When a baby born he/ her does not have a culture but it
has created directly through they parents, when they had breastfed from their
mom they begun to learning a culture. When they grew up it automatically sticks in their mind
so it is effect to the way they dress, sit, talk, eat, think, learn, etc. Every teachers have to be aware that their pupils have
their own culture so teachers have to consider that they could not force
students to follow every direction which had made by them at school but they
have to create the new culture together (teachers and students) at the school
or/ and straighten what was going wrong from the value of the culture. As Christion teacher, I learnt that; when Jesus taught
His disciples He used a lot of parable and He used the value of the truth and
He straighten the law of God which had gone wrong so He said in the Matthew
5:17 that “Do not think that I have come
to abolish the Law or the Prophets; I have not come to abolish them but to
fulfil them.” So as Christian
teachers have to acknowledge that we cannot build and hold what we want our
students to be but we have to lead them to the way what they wish themselves to
be and we need to teach them the way to achieve it through create a good
culture, and then as a Christian teachers have to be open and receive another
(students and teachers) as Jesus Did. Jesus never put a distance between
Himself and His disciples and He never speaks TO His disciples but He
speaks WITH His Disciples, Which means that Jesus, Himself never made DISTANCE between Himself and His
disciples. Why we have to open mind and receive each other because by that we
can easily get their trust when the pupils trust then they could also open mind
so it is also easy for a teacher to shape, control, lead, teach them.
During teaching practice I went to some schools and I
saw what I had learnt in the class it was happening in the schools that I went
for instance I saw there is no power distance and they put the value that
everyone are image of God so everyone are equal. Also there is no highest
between men and women, and I saw that they are really respect each other. And I
was so impress with the special needs schools. I am just thought that if there
is a school such as special needs school in Wamena then pupils would get the
same opportunity as in the Netherlands. Me myself, could not change and make a
lot of things to be better but those things that I saw inspire me to work and
think hard for my hometown.
The last thing that I would like to share is the Dutch
people. I would say thank you so much for receiving me as the member of your
family. Mighty God Jesus Christ’s Love Mercy, Power, Protection, Goodness,
Kindness, Righteousness be pour out upon you. I do not know how to express how bless and happy I was
but I am just want to thankful for Kindness. During stayed in your house I have
learnt a lot of things but I would like to say I thing and share is; how you
guys see one another is equal and how you guys respect each other. At the
beginning I saw it when I was in Somosdijk, Villisingan, and Kapela. And the
important thing that I have receive is the biggest LOVE and RESPECT from JESUS
CHRIST through you guys. And I will never forget every discussion that I had in
your House. Thank you Again for family of Van Driel, Baan, Van Dijk, and Van
Der Wilt JESUS CHRIST BLESS YOU.
Tante Nellie van Dijk
Via PJJIJ wist ik
al geruime tijd dat Arni en Henny op Driestar Educatief (DE) deel zouden nemen
aan de internationale klas. Maar ik had geen idee hoe ik met hen in contact zou
kunnen komen. Zondag 11 september zaten ze bij Netty Baan in de bank,
Marnixkerk, Vlissingen. Ik fluisterde hun naam, dat verraste hen. Na kerktijd
wachtten ze me op: “Bent u de moeder van Jacomien?” Ik legde uit dat ik een
tante ben. Op 6 oktober hield Netty in samenwerking met de jufs uit Wamena een
gemeenteavond in onze gemeente. De ouders van Jacomien, mijn broer Piet en zijn
vrouw Dina, waren ook aanwezig. We kwamen onder de indruk van zowel het werk
dat Netty verricht voor YKW als van de inzet van Henny en Arni. We hoorden van
de financiële nood. Een gevolg hiervan was: publiciteit in NL zoeken. De jufs
waren bereid om mee te werken aan een interview met het Reformatorisch Dagblad
en met de Gezinsgids. Het laatste interview had plaats in de ouderlijke woning
van Jacomien, Van der Biltlaan, Kapelle.Arni en Henny logeerden daar toen. Ik
was erbij omdat ik wat foto’s wilde maken en, vooral, om nog meer nieuws rondom
YKW te vernemen. Via Facebook kon ik tussendoor het verblijf in NL aardig
volgen. Tijdens de volgende logeerpartij in Kapelle heb ik de dames nog 2 keer
ontmoet: op een gezellige avond met de TFC van PJJIJ en tijdens een
verjaardagsvisite bij mijn zus Ali. Ik heb ze bij het afscheid Gods zegen
toegewenst en de hoop uitgesproken dat ze zich blijvend voor hun moeilijke maar
tegelijk mooie taak in zullen blijven zetten.
De moeite van de
reis naar DE is dubbel en dwars beloond: de dames deden geweldig veel ervaring
op, behaalden een certificaat en via de interviews zetten ze, samen met Netty,
YKW in ons land op de kaart! Wat is het christelijk onderwijs in ons land
bevoorrecht: volledig gesubsidieerd, zonder onredelijke claims vanuitde
overheid. Hopelijk worden vanuit NL veel financiële steentjes bijgedragen zodat
het werk van YKW voort kan bestaan. Dan kunnen Pieter & Jacomien op STKIP
blijven werken en hoop ik me, bij gezondheid, met hun TFC blijvend voor hen in
te zetten.
