Hier zijn we weer. Vanavond hebben we eindelijk een avondje voor onszelf (tot nu toe zijn we echt de hele dag beziggehouden). We zitten nu in ‘ons’ huis, helaas krijgen we het niet voor elkaar om de laptop aan te sluiten op internet. Daarom doe ik het nu even in Word en probeer het morgen op te sturen met de foto’s erbij. Hopelijk gaat dat lukken. Het is nu geloof ik vrijdag (je raakt echt de kluts kwijt). Dus woensdag waren we aangekomen. Donderdagmorgen moesten we al om 6.15u klaar staan. We zouden naar een training gaan van plaatselijke leerkrachten. Het was 1 ½ uur rijden over een weg die niet al te best was. Straalmisselijk natuurlijk! Maar wel een mooi ritje. De natuur is hier prachtig en we hebben alle ‘Papua-zendingsplaatjes’ gezien (dorpjes met hutten, mannen met hun pk, vrouwen met netten, enz enz) Na 1 ½ uur vroeg ik eens of we toch wel goed zaten. (er zijn hier niet zoveel wegen). We hadden namelijk al zo ver gereden en in de verste verten was er nog niks te zien van de gebouwen waar we heen moesten. Netty ging het maar eens vragen. Bleek dus dat we op de verkeerde weg zaten. We moesten weer helemaal terug naar Wamena en daar een andere weg nemen. Uiteindelijk waren we er om een uur of 10. Wat is het hier treurig gesteld met het onderwijs. We wisten wel dat leerkrachten de antwoorden voor zeiden voor de kinderen, maar dat ze het soms zelf niet wisten kwamen we nu achter. Er werden in groepjes spelletjes gedaan, vooral over rekenen. Deze leerkrachten moesten sommetjes daarbij maken en je zult het niet geloven, sommigen wisten niet wat 3 + 2 was!! We hebben daar echt papua eten gehad, best eng. ’s Middags zijn we even naar de MAF hangar geweest om foto’s te maken voor mijn school, we gaan het zendingsgeld doen voor de diensten van de MAF en Helimission die de ZGG gebruikt. We werden rondgeleid door een Amerikaanse piloot, hij heeft alles uitgelegd. Was erg leuk om allemaal te zien en te horen, hij had trouwens in het huis van Pieter en Anja gewoond in Bandung. Hij was nu bezig met 1 van de vliegtuigen helemaal uit elkaar en weer in elkaar te zetten. Dit was het vierde vliegtuigje. Hierna nog eentje en dan was er niets meer te doen. Er is namelijk geen benzine (Afgaz) te verkrijgen, daardoor worden er met de kleine vliegtuigjes alleen emergency vluchten gedaan. De caravans vliegen wel. Maar in maart komt er een schip met nieuwe lading.
’s Avonds hebben we bij Marnix (consultant economie) en Gerlinde gegeten op de Oikonomos base. Pieter had ’s avonds weer gesprekken. (t Gaat de hele dag door)
Vandaag is Pieter de hele dag naar de hogeschool geweest. Ik ben met Annemarie meegegaan naar een kleuterschool. Ontzettend leuk om te zien! Zij hebben al veel in de praktijk gebracht wat ze van de Oikonomos kleuterschool hebben geleerd. Verder heeft ze me overal rondgeleid: even ook naar de hogeschool geweest, naar de winkel, de bakker, de Nederlandse en internationale school, langs Jessica Vreugdenhil op de Maf-base en een fiets opgehaald bij Harry Berghuis. De weg vinden is hier nog moeilijk. ‘t Is net de Victory-boogie-woogie. Alles staat haaks op het vliegveld. De Oikonomos-base ligt pal aan het vliegveld, dus af en toe flinke herrie. Alleen ‘ons’ huis staat daar niet, een heel eind de andere kant op. Hier hoor je af en toe de vliegtuigen overkomen. Vanavond heeft de hulp van dit kantoor voor ons gekookt en nu zit Pieter lekker een boek te lezen terwijl ik dit type. Morgen gaan we met de hele Oikonomos-family + de twee NLse juffen een dagje weg. We gaan eerst de nieuwe hogeschool die gebouwd wordt bekijken, daarna naar een stukje mooie natuur. ‘s Avonds gaan we met z’n allen uit eten.
Op de foto zie je een becak (betsjak). Soort riksja, heel handig hier. Het straatbeeld hier is leuk, alles rijdt links. Vrouwen die spullen verkopen, lopen nog best wat mannen in ‘klederdracht’, ijscokarretjes, enz.
Ik vraag of Pieter ook nog wat wil schrijven. Die zit hier te geeuwen (ja, we zijn echt supermoe, een jetlag is niet leuk). Hij vraagt wat hij moet schrijven: dat hij in tig vergaderingen heeft gezeten waar hij niets van verstaat, ha ha ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten