Straatkinderen

Spring Sale

Eind maart hebben we een rommelmarkt gehouden, onze jaarlijkse Spring Sale. De blanken verkopen dan spullen en hebben eten gedoneerd zoals cake, koekjes, soep etc. De opbrengst hiervan hebben we dit jaar geschonken aan een straatkinderenproject. Elke zondag komt een grote groep (soms wel 500!) straatkinderen bij elkaar op het complex van de school van Julia en Ivana. Er wordt dan een kinderdienst gehouden en daarna krijgen de kinderen wat te drinken en een stuk zoete aardappel. Afgelopen zondag zijn we daarheen geweest om de dienst mee te maken en om het geld te geven. Het was bijzonder om mee te mogen maken. Zeker ook om te zien dat er drie van onze STKIP studenten meewerken aan dit project. Eén daarvan is zelf vroeger als straatkind opgegroeid.

De jongen met de muts op is Roy, één van onze studenten.

 Als blanke waren we er netjes om 9u. Maar er waren nog maar weinig kinderen. Een auto ging de straatkinderen ophalen van de pasars (markten). Bapak Isak had ons al verteld dat dat niet altijd lukt. De auto is vaak kapot of er is geen geld voor benzine. Nadat de kids van de pasar baru waren opgehaald stopte de auto er inderdaad mee, benzine op. Maar er moesten ook nog kinderen van pasar misi opgehaald worden. Niemand maakte zich echt druk. En na een tijdje verscheen er een jerrycan met een beetje benzine. Had iemand waarschijnlijk nog thuis staan. De tijd tikte intussen rustig door. Julia en Ivana vermaakten zich wel met al die kinderen. Er stonden een hoop plassen vanwege de regen en na een tijdje was het vieste kind niet een straatkind maar onze eigen Ivana ;).

De jongen links met die witte blouse is een drugshandelaar.

Tegen een uur of 11 begon de dienst. Er werd veel gezongen. De kleinste kinderen gingen daarna zondagsschool doen en de jongeren moesten in groepjes zitten en samen met een begeleider nadenken over het woord ‘liefde’ a.d.h.v. 1 Korinthe 13. Pieter mocht ook een groepje begeleiden.

De man links is bapak Isak.

Nadat de kinderen hun eten en drinken ophebben en uit zijn gespeeld worden ze met de auto weer teruggebracht naar de markt waar ze vandaan komen. Sommige kinderen wonen in een kindertehuis voor straatkinderen (zijn er drie van in Wamena). Maar de meeste kinderen wonen op een markt. Ze hebben daar zelf een huisje in elkaar geknutseld en wonen daar met een heleboel kinderen op een heel klein oppervlak. Ze proberen wat geld te verdienen door op auto’s of op motors te passen of verzinnen een andere manier om aan geld te komen (er is ook veel diefstal op de pasar baru). De leeftijden lopen uiteen van 4-18 jaar. Velen snuiven lijm of drinken alcohol. Ook wordt er drugs verhandeld en gebruikt. Enorm triest. Confronterend ook om zulke kleine kids te zien die het gedrag vertonen van een al veel groter kind. Puur overlevingsgedrag. Ook apart om te horen dat de meeste kids gewoon ouders hebben. Die wonen dan in een kampung ver buiten de stad en hebben hun kinderen naar de stad gestuurd voor bijvoorbeeld onderwijs. Er wordt verder niet meer naar hen omgekeken en ze komen zo dus op straat terecht. Veel kinderen komen uit gebroken gezinnen. Als bijvoorbeeld één van de ouders overlijdt en de ander hertrouwt dan gebeurt het vaak genoeg dat de nieuwe vader of moeder het kind niet accepteert. Of vader heeft zoveel vrouwen en kinderen dat als één van die vrouwen overlijdt vader geen zin heeft om voor dat kind te blijven zorgen. Ook zijn er kinderen die ’s nachts wel thuis slapen maar overdag op straat zwerven. Er schijnen meer dan 1000 straatkinderen te zijn in Wamena.

Bapak Isak en bapak Aki (beiden begeleider van een kindertehuis voor straatkinderen en organisatoren van de zondagse dienst) stralen allebei een groot geloof uit. Het geld is vaak op, maar ze vertrouwen erop dat er altijd weer geld komt of dat er een andere oplossing voor een probleem komt. We waren onder de indruk van dit project dat wordt gerund door enkel Papua’s. Er komt geen blanke aan te pas. Bapak Isak en zijn vrouw hebben een kindertehuis (met zo’n 15 oudere kinderen) en leren de kinderen overdag lezen en schrijven zodat ze later in kunnen stromen op het voortgezet onderwijs. Bapak Aki en zijn vrouw hebben ook een kindertehuis en hebben zelf een lagere school opgericht (Tiranus) waar hun kinderen overdag heen kunnen. Ze geven daar allebei les. Op deze school werkt ook één van onze studenten en vorig jaar hebben wat studenten daar stage gelopen. De leerkrachten van deze school zijn door ons getraind en gebruiken de nieuwe taal- en rekenmethode.

Op zaterdag komen al deze mensen bij elkaar om dingen door te spreken en bereiden vast voor voor de zondag. Alles bij elkaar zijn deze mensen dus 7 dagen per week met straatkinderen bezig. Zij geven echt hun leven voor deze kinderen en doen dit vol overgave en geloof. Heel mooi om te zien! Julia en Ivana hebben er weer een gebedspunt bij op hun lijstje voor het slapen gaan…