Herinneringen aan een heel fijn bezoek aan Pieter en Jacomien, Julia en Ivana

- Geschreven door Pa van Dijk -

We hebben lang toegeleefd naar de reis, maar op 16 december is het dan zover. Zoon Ronnie brengt ons naar het station in Kruiningen en 2 uur laterarriveren we op Schiphol. Het inchecken verloopt erg vlot en om 15.45 uur stijgen we op met de Boeing 777 van Garuda Indonesian Airlines. Via Jakarta vliegen we naar Jayapura en vandaar worden we met een MAF vliegtuig naar Wamena gebracht. Wat een verrassing om van de piloot te horen dat we een tussenlanding in Nipsan moeten maken om enkele studenten naar huis te brengen vanwege de kerstvakantie. Nipsan, één van de eerste plaatsen waar je vroeger over hoorde. We herinneren ons heel goed Ds. G. Kuyt die, als hij in Middelburg-Zuid preekte, meestal aan het eind van de preek nog iets over het zendingswerk vertelde. Nu lopen we daar zelf tussen de Nipsanners. Aan een oudere man vraag ik: “Pak, di mana rumah pendeta Kuyt?” Hij wijst het huis direct aan. Na een paar foto’s, ook van kerk en klokkenstoel, gaat de reis verder en na bijna 2 volle dagen reizen sluiten we de kinderen en kleinkinderen in de armen.

Huis van Ds. Kuijt in Nipsan

Bedankt allemaal voor de leuke verrassingen die uit de koffers kwamen!!

Heerlijk om elkaar weer te zien. Inmiddels is het 18 december en we zullen tot 28 december bij Pieter en Jacomien blijven, om de 2^e helft van onze reis bij Pieter en Anja en de kinderen in Nabire door te brengen. Die periode van 10 dagen zal een intensieve periode worden: eerst, samen met ons gehele Papuase nakroost naar Bokondini, er moeten opgespaarde karweitjes in en rondom huis gedaan worden, Dina en Ivana zijn 23 december allebei jarig, het wordt Kerst en er moeten oliebollen gebakken worden. Zaterdag vertrekken we per Strada naar Bokondini: afstand 85 km, 3 uur reizen door het bergland, een prachtige rit. In Bokondini worden we hartelijk begroet door Pieter en Anja en de kinderen, die de voorafgaande dag met het vliegtuig daar al zijn aangekomen. We logeren in het guesthouse van de Gidi-kerk. We genieten met volle teugen van het samen praten, wandelen, spelletjes doen en naar de kerk gaan.

 - Bokondini -

’s Maandag zien we dat er in het dorp ter gelegenheid van Natal (Kerst) een groot varkensfeest wordt georganiseerd. We zien dat een flink aantal varkens worden ‘gepijld’ en dat de kookputten in gereedheid gebracht worden. Even schrikken dat gewapende veiligheidsmensen verbieden om foto’s te maken. Pieter legt later uit dat er bij de bevolking hoge verwachtingen zijn vanwege de komst van belangrijke Bupati’s (burgemeesters) en er zelfs sprake is dat de gouverneur van Papua zal komen. Als de bevolking teleurgesteld wordt kan er onverwacht agressie ontstaan. Dus opgepast! Later die morgen krijgen we van Pieter een uitgebreide rondleiding op de school van Scotty, een Amerikaanse collega. Pieter is erg enthousiast over de visie van Scotty en de aanpak op deze school. Verbaasd zijn we als we in de school volop computers, beamers en zelfs een smartboard aantreffen. Het leeraanbod voor de leerlingen is van vergelijkbaar niveau als op onze westerse scholen. Heel leuk om te zien hoe enthousiast Pieter hierover is. Er wordt veel met Scotty samengewerkt. Fijn om door het verhaal van Pieter meer inzicht te krijgen in zijn werk. Er vindt nog uitwisseling van emailadressen plaats met juf Yolanda. Zij hoort dat Piet werkt op een school voor speciaal onderwijs en wil graag veel weten over autisme, omdat ze vermoedt dat enkele leerlingen symptomen hiervan hebben. Wie weet wat hier nog uitgroeit: Samenwerking Ob Anggen Bokondini – Eben-Haëzerschool Kapelle! Met Strada’s rijden de families ’s middags weer terug naar Wamena. Op dinsdag wordt een complete lijst met karweitjes afgewerkt. Erg leuk om te doen samen. Woensdag een dip: na wat boodschappen met de scooter valt deze bij het parkeren op de grond, waardoor Piet zijn rechter been lelijk verbrandt. 

Gelukkig is de wond op het moment van schrijven bijna genezen, maar dat heeft wel veel overlast bezorgd. De kerstdagen brengen we weer met z’n allen door. Na de kerst bakken we met Jacomien zo’n 150 oliebollen. Een flink aantal wordt rondgedeeld o.a. bij Amos, de tuinman van de school, de privé tuinman Keroko en ibu Berina, de pembantu (hulp). Erg leuk om te zien hoe deze mensen wonen. 

Pak Keroko en zijn vrouw zijn blij met de oliebollen!

Samenvattend kijken we terug op een bijzonder fijne tijd. Aan de ene kant vertrouwd omdat het niet de eerste keer is dat we hier komen, aan de andere kant indrukwekkend en verblijdend om te zien hoe Pieter en Jacomien met de studenten omgaan. Wat een wederzijds respect stralen ze uit!  We genieten er ook van dat we de taal steeds beter beheersen, zodat we contact kunnen maken met de plaatselijke mensen. We hopen en bidden dat de Heere het werk van Pieter en Jacomien en al hun collega’s rijk wil zegenen! Ook bidden we of de Heere de Papua’s wil zegenen. Naast de verblijdende dingen hebben we ook iets geproefd van de zorgen. Wat fijn om b.v. te zien dat Pieter en Jacomien één van de studentes in en rondom het huis laat werken, zodat zij wat kan verdienen. Anders zou ze haar opleiding moeten afbreken omdat de studente echt niets heeft om het te kunnen betalen. Lieve kinderen, ga zo door met dit prachtige werk onder de zegen van de Heere!

Karweitjes...

 - Oma en Ivana zijn jarig! -