Het is zover!

Vandaag was het eindelijk vrijdag 29 april... Met enigszins kloppend hart bezochten we wederom

de Indonesische ambassade. We moesten een nummertje trekken en zouden 10 nrs. moeten wachten. Best zenuwslopend. Maar we waren al eerder aan de beurt. Uit een bak vol paspoorten werden onze paspoorten opgezocht. Terwijl we ze bekeken fluisterde Julia: "En...mama, mogen we?" Je had haar stralende ogen moeten zien toen we bevestigend antwoorden! Ivana vond alles best. We zitten momenteel in een vakantiepark. Ivana vroeg vanavond onder het avondeten: "Zijn we nu in Indonesie?" ; )

We danken jullie voor jullie meeleven en gebed voor ons. We zijn God dankbaar dat Hij ons dit heeft gegeven. Want dat is wel duidelijk. Tegen alle logica in hebben we ons visum gekregen. Op de dag dat we hoorden dat we de belangrijke brief uit Indonesie kregen las ik Ps. 118, toepasselijk...

Bezoek ambassade

Vandaag zijn we naar Den Haag geweest. De schitterende stad, zeker met dit weer. De laan waaraan de Indonesische ambassade is, is een prachtige laan met een heleboel ambassades. We zagen de merah-putih al van een eind wapperen. We werden hartelijk ontvangen, mede dankzij onze twee 'prinsesjes' die we bij ons hadden... (Vreemd, zodra je een eind buiten de grenzen van NL komt -en dat waren we eigenlijk wel even-, zijn de mensen dol op kinderen.) Het was apart om op zo'n ambassade rond te lopen. Het rook er naar Indonesië, de wc was indonesisch (incl. kontensproeiertje), je hoort indonesisch, enz. We moesten onze stapel papieren + paspoorten inleveren. Het is/was best spannend. We hebben namelijk van tevoren allerlei vragenlijsten in moeten vullen en daar zat ook een vraag bij waar we minder blij mee waren: 'Is er eerder een visum afgewezen?' Maar goed, de vrouw achter de balie heeft alles gecontroleerd en wat dingetjes veranderd. Vervolgens moesten we afrekenen (wat een rekening!!) en werden er stempels op de papieren gezet. We hebben een papier gekregen waarmee we het volgende week op kunnen halen. We hopen dat het allemaal goed gaat, want er zullen nog wel mensen beter naar gaan kijken. Een spannend weekje dus! We hopen het dan vrijdag in ons bezit te hebben.

Nieuw uiterlijk...

Welkom op onze mooie vernieuwde site! En dit dankzij Petra. Bedankt voor je hulp Petra! En dat er maar snel goed nieuws op mag komen te staan ; ) Veel lees- en kijkplezier...

Update

Weer een update, ja hier gebeurt van alles...

We hoeven gelukkig niet heen en weer naar Indonesie. De brief die we hebben gekregen (om je visumpapiertje aan te vragen) is twee maanden geldig. Dus we wachten nog even met het echte papiertje aan te vragen, want zodra je je visum hebt moet je binnen 90 dagen weg. Als we dat dus een beetje oprekken kunnen we precies in de eerste week van de zomervakantie weg. We moeten eerst naar Papua (Jayapura) voor de papieren rompslomp. Dus gaan we eerst een weekend naar Wamena. Kunnen de kids ook zien waar we terecht komen. Vervolgens vliegen we weer terug weer via Jayapura (nog wat handelingen verrichten) en dan door naar Yogjakarta. Eerst een weekje vakantie en dan taalstudie. Daar hopen we dan drie maanden te zitten. Begin november zouden we ons dan in Wamena kunnen vestigen. In de eerste week van de meivakantie zullen we dus Den Haag een aantal keer bezoeken ; )

Langzamerhand dringt het ook een beetje tot ons door dat we echt weggaan. Het wil er nog niet echt in. Na zoveel tijd 'gereserveerdheid' is het moeilijk om te geloven dat het echt zo is. Aan de andere kant ook niet verbazingwekkend. In ons achterhoofd hebben we geweten dat we er toch heen moesten. Het leek lange tijd onmogelijk, maar wat onmogelijk is bij de mensen is mogelijk bij God. We weten dat Hij ons leidt. Hoe de weg ook zal gaan. Dat hebben we wel geleerd van deze periode. Alles kan nog alle kanten op. Veel dingen zullen de komende jaren onzeker en anders zijn, maar we hebben geleerd om te vertrouwen... Het was een harde leerweg, maar we zijn er sterker uit gekomen. Nogmaals: Soli Deo Gloria!

lieve groeten,

Pieter & Jacomien, Julia en Ivana

p.s. Ivana heeft haar koffer al ingepakt

Enkele jaren later...

Tsjonge, 2 ½ jaar later weer een bericht op onze site. Nodig toe aan een update. Nieuwe foto's e.d. volgen nog.

Moeilijke jaren waren het. Jaarwisseling 2008-2009 konden we weer terug naar ons eigen huis in Wemeldinge. Pieter is van januari t/m juni 2009 werkeloos geweest. Per juli is hij toen bij de gemeente Reimerswaal gaan werken als beleidsmedewerker Ruimtelijke Ordening. Jacomien heeft veel gewerkt (Koelmanschool Goes). Maar voorjaar 2010 kwam er een bericht van Oikonomos dat er een vacature zou komen op Papua en of wij interesse hadden. Dat vonden we toen best moeilijk. Pieter had het naar zijn zin in zijn nieuwe baan en Jacomien was bezig met omswitchen (werken met peuters, Kinderopvang de Bevelanden). Aan de andere kant waren we na de afwijzing nog steeds niet ‘geland’. Je had toch een proces doorgelopen van losmaken van NL, je kerk, familie en vrienden en het lukte ons niet om ons oude leven weer helemaal op te pakken. We hadden het eigenlijk ook niet meer naar ons zin hier in NL. De vraag was er nog steeds: ‘Welke weg wil de Heere dat we gaan?’ We wisten nog steeds zeker dat we toen de juiste beslissingen hadden genomen en dat we op de goede weg zaten. Moeilijk, moeilijk. Toch maar gesolliciteerd en Oikonomos zag het nog een keer zitten met ons! We hebben ons huis in juni te koop gezet met het idee van: je weet ‘t maar nooit… (We waren het trouwens al van plan voor de sollicitatie). En ons huis werd in twee weken verkocht! Daar zaten we helemaal niet op te wachten. Dat betekende weer een verhuizing. En voor ons was het duidelijk dat dat weer een tijdelijk adres zou worden, want we moesten toch de uitslag afwachten van het visum. Dus maar weer de boel ingepakt (krijg je toch echt handigheid in na veel ervaringen hiermee ; ). Vandaar dat we dus nu sinds september vorig jaar aan de Biezelingsestraat wonen in Kapelle. (In 4 jaar tijd hebben we 6 verschillende adressen gehad). We wonen hier best. Er zit een grote tuin achter waar we kippen en een konijn in houden. Zeker met dit mooie weer is dat fijn! En tsja, dan maar wachten, wachten, wachten, hopen, bidden en weer maar afwachten. Heel spannend en onzeker. Maar ook hier leer je weer van ; ) Maar nu is de belangrijkste hobbel genomen. De toestemmingsbrief van de immigratiedienst ligt op de ambassade in Den Haag. Nu is het nog een kwestie van wat formaliteiten voordat we het felbegeerde papiertje in ons paspoort mogen laten plakken… Laten we hopen en bidden om een goede afloop.

Plannen wijzigen

Wij blijven tot eind 2008 in dit huis wonen. De mensen die in ons huis zitten hebben nog niets anders en wij zitten hier best. Bovendien zijn het de komende maanden spannende maanden omdat Pieter ander werk moet gaan zoeken en we niet weten waar of we terecht komen. Dan hebben we in ieder geval hier nog een paar maanden zodat we rustig op zoek kunnen. Het is wel fijn om eens ergens langer dan 5/6 weken te zitten. We zitten niet perse weer op een verhuizing te wachten. Waarschijnlijk laten we nog wat spullen uit de opslag terugkomen zodat we niet alleen op geleende spullen zitten. Maar aan de andere kant verlangen we ook wel weer naar ons eigen huisje hoor, weer in je oude vertrouwde omgeving! Vooral Julia wil erg graag terug naar Wemeldinge. Zij zit (zoals u hebt kunnen lezen) sinds de zomervakantie op school. Het is wel erg wennen voor haar. Er waren in 1x zoveel veranderingen! (naar school, verhuizen en jarig zijn en dat allemaal in de 1e schoolweek, dat valt niet mee...) Maar ondertussen begint ze het steeds leuker te vinden. Ze voelt zich echt 4 jaar en groot. Ivana is ook bijna 2 en zegt nog geen 'nee', maar 'nou' en dat betekent eigenlijk hetzelfde...
De afgelopen tijd was het best pittig. Je merkte aan de kinderen dat ze een beetje 'op' waren van alle verhuizingen de afgelopen tijd en de spanningen bij ons. Het is nog steeds niet makkelijk om Papua echt uit ons hoofd te zetten. Je hebt er zo lange tijd naar toegeleefd en je er helemaal op ingesteld. Je kan het niet zomaar naast je neer leggen, zo van: 'nou, dat is geweest en voorbij en nu gaan we weer gewoon verder'. Gewoon verder gaat niet meer. Het liefste denk je er niet aan, maar de tijd gaat dringen en Pieter heeft tot eind dec. zijn baan nog en dan is het toch echt over. Weer een onzekere tijd dus... Willen jullie alsjeblieft voor ons (blijven) bidden, het is niet duidelijk voor ons wat we moeten gaan doen.

Nog wat extra plaatjes...

Onze 'nederige' woning

Vandaag zijn we weer verkast. Ditmaal een ontzettend mooi huis uit 1860 met 9000 m2 tuin. Zo woon je nog eens ergens. Hier kunnen nog wel wat tuinfeestjes gehouden worden! Dus als u interesse heeft??

Het is echt ongelofelijk. De tuin is ontzettend lang (+/- 200 m lang en 40 m breed) en achterin staan wat appelbomen die we leeg mogen plukken. Overal staan bankjes, leuke prieeltjes, blokhut, grote schuur, mooi uitzicht aan de voorkant, oude schouw enz. enz. Heel geweldig! Nu maar hopen dat het donderdag mooi weer is als Julia jarig is. Vandaag is ze trouwens voor het eerst naar school geweest. Bekijk de foto's en als u zin heeft, kom gerust eens langs! We hopen hier tot begin oktober te wonen.

Huisvesting

Per 1 augustus is het huis waar we nu wonen verkocht. 23 juli gaan wij op vakantie. Voor die tijd moet het huis leeg zijn. Per 18 augustus mogen we in een huis aan de Smokkelhoekweg in Kapelle. We gaan 3 weken op vakantie om de tijd wat te overlappen. We komen rond de 13e weer terug en gaan dan nog even bij Jacomiens ouders in huis. Op de eerste schooldag van Julia verhuizen we dan weer. Daar kunnen we blijven wonen tot 1 oktober, daarna kunnen we weer in ons huis in de Bonzijweg. We laten de verscheping vast terugkomen in augustus, want daar zitten de meeste spullen in die we nodig hebben. De rest komt dan in oktober. We zullen blij zijn als we weer in onze oude vertrouwde omgeving zijn tussen onze eigen spulletjes. Als we in oktober weer op de Bonzijweg wonen is dat ongeveer onze 8e verblijfplaats in een half jaar tijd...
Bedankt voor het vele meeleven!!

Hoe nu verder?

We zijn inmiddels weer een week verder. Het zijn hele moeilijke, zware dagen. We weten nog niet hoe het verder moet. We hopen dat God ons duidelijk een richting aan wil wijzen. We willen iedereen hartelijk bedanken voor het meeleven, de bemoedigende woorden, de gebeden, enz. We zullen deze site houden zodat u af en toe nog eens kunt kijken of er nog nieuws is. De toekomst is onzeker, maar 'Wat de toekomst brenge moge, mij geleidt des Heren hand. Moedig sla ik dus de ogen naar het onbekende land. Leer mij volgen zonder vragen. Vader wat Gij doet is goed. Leer mij slechts het heden dragen, met een rustig kalme moed.'