Kerst 2011

We wensen alle lezers van ons blog Gods zegen op het Kerstfeest toe en in het nieuwe jaar. Wij vieren voor het eerst Kerst in de warmte. Een bijzondere ervaring. Maar het Kerstfeest gaat hier niet ongemerkt voorbij. Werkelijk door heel de stad schalt er Kerstmuziek. Er zijn overal een soort kerststalletjes gebouwd en daarbij hoort de muziek. Het gaat soms van 's morgens vroeg tot 's avonds laat door. Zo apart om hier bijv. Amazing Grace op straat te horen (de muziekkeuze loopt van Jingle Bells tot de meest geestelijke liederen. Maar ook Een Vaste Burcht is al langsgekomen en 'Nederland o Nederland'... Soms niet helemaal te begrijpen, maar ja.) Verder hebben we een heleboel Kerstvieringen (gehad). Morgen zijn we uitgenodigd voor een echte bakar batu (kookput)! We hopen dat de echte Kerstboodschap door mag dringen in de harten van de mensen hier en overal ter wereld!

We hebben weer wat (december)foto's geplaatst.

33 kaarsjes voor Pieter!

Zie ginds komt de stoomboot uit Java weer aan...

Het is hier dubbel Sinterklaas vandaag! Want tussen de middag is de verscheping uit Yogyakarta aangekomen en dat is heel prettig, want we waren het best beu om steeds naar het guesthouse te lopen om water, koelkast/vriezerspullen en kleren te wassen. Ook handig nu er verschillende verjaardagen in aantocht zijn.

Vanmorgen hebben we ook feestgevierd op school. De kids hebben genoten. Julia kwam in haar pauze ook even om kadootjes te zoeken en lekker te smikkelen van warme chocolademelk met pepernoten! Heerlijk!

Vanavond hebben we thuis Sinterklaas gevierd. We hadden nog allerlei verrassingen uit de NLse verscheping apart gehouden. Je had hun gezichtjes moeten zien!

Iedereen een prettig Sinterklaasfeest toegewenst!

We zijn verhuisd!

We zijn heel blij en dankbaar dat onze verscheping comleet is aangekomen. Dat is nog een verhaal apart. We hoorden vorige week donderdag dat de ene helft van de verscheping al in Wamena was en dat de tweede helft vrijdags zou komen. Maar vrijdags hoorden we niets meer, dus gingen we maar eens een eindje fietsen langs de baan en na wat heen en weer gevraag werden we naar het einde van de landingsbaan verwezen. Daar stonden allerlei dozen. We hoopten dat onze box daar niet bij stond, want het zag er nogal verregend uit. Gelukkig was dat niet zo. Aan de overkant van de baan zagen we een heftruck staan met een houten krat. Dat leek wel op het formaat van ons krat! Wij erheen en jawel, Mr. Cornelis van der Wilt. Gelijk kwam er actie. Ze waren net van plan om het te komen brengen (of dat echt zo is?). We waren in elk geval blij dat we een helft hadden. De andere helft is pas dinsdag gearriveerd, want dat weekend had een Boeing met z’n staart de baan kapotgemaakt, dus kon er pas dinsdag weer gevlogen worden.

Er is hard gewerkt in ons huis. In één week is er een nieuw afdak gebouwd en het hele huis geschilderd. De keuken hebben we zelf geschilderd. Het schoonmaken was nog een heel karwei! (Toch wel handig al die familie in NL die altijd helpt bij zulke dingen ; ). Afgelopen zaterdag zijn we verhuisd. We wachten nog op onze Javaanse verscheping, daar zit o.a. de koelkast, de wasmachine en het waterapparaat in. Dus we leven half hier en half in het guesthouse. Hopelijk komt die ook snel aan (verwachting eind november).

Voor wat indrukken van ons leven hier hebben we weer wat foto’s geplaatst.

Eerste weken in Wamena

“Mam, mag ik buitenspelen?” De kids kunnen er geen genoeg van krijgen. Ze spelen hier op het hele complex. Helaas zijn inmiddels de buurmeisjes + honden verhuisd, dat vonden ze erg jammer. Wij gaan in hun huis wonen. Maar ook zij krijgen huisdieren: hond, poes (tegen de ratten), kippen en konijnen. Ze zijn momenteel druk bezig met het opknappen van ons huis. Het wordt erg mooi! We proberen eind volgende week over te gaan. Hopelijk kunnen we een keer foto’s uploaden. Het internet is momenteel knap beroerd. We mogen blij zijn als we eventjes internet hebben op een dag en dan moet je ook niet teveel tegelijk doen, want dan vliegt hij er weer uit...

We kregen bericht dat onze verscheping half gearriveerd is. De ene helft schijnt al in Wamena te zijn en de andere helft komt als het goed is vandaag. Dat zou heel erg fijn zijn! Maar je weet het hier nooit...

Julia heeft het goed naar haar zin op de internationale school. Ze is al aardig ingeburgerd. Ze zit in een klas met 15 kids verdeeld over 4 grades (!). Het is zo leuk om te zien hoe de oudere kinderen hier met de jongere omgaan. Heel anders dan in NL. Ze zorgen zo goed voor elkaar! Momenteel (zaterdag) speelt Julia met het zoontje van de pembantu (hulp). Hij heet Israel (ze hebben hier de meest bijzondere namen allemaal ; ). Julia heeft net wat knutselspulletjes voor hem opgezocht met wat zakgeld van haarzelf erbij. Ze vindt het zo zielig dat deze kinderen weinig tot niets hebben.

Ivana is van de week begonnen met juf Mama en haar NLse vriendinnetje Naomi (even oud). Ze vindt het super! We mogen een gebouwtje gebruiken wat op het complex van de int. school staat (voormalig NLs schooltje). We beginnen met drie morgens van 7.45u-10.15u. Misschien later nog meer uren, maar voorlopig is dit even genoeg. Je bent zo klaar met alle activiteiten met twee kids. Verder vermaakt Ivana zich met de pembantu hier waar ze helemaal dol op is. Regelmatig zit ze op haar nek en gaat ze mee om bijv. was op te hangen of bloemen te plukken. Als ik Julia op ga halen van school kan Ivana hier gerust blijven bij Ibu Maria.

Pieter is zich aan het orienteren op zijn werk en heeft het daar al behoorlijk druk mee: dingen doorspreken met deze en gene, mee op stagebezoek, bezoeken van scholen in de omgeving etc.

En ik (Jacomien) vul mijn dag met: home-schooling, brengen en halen van Julia, boodschappen doen (wat hier een stuk meer energie kost dan in NL want je kunt niet alles in 1 winkel halen), eten koken (kost ook de nodige creativiteit ; ), voor koffie zorgen voor de werkmannen in ons huis (met veeeeeeeeel suiker, ongelofelijk hoe ze hier koffie drinken...), etc.

Verder genieten we van het klimaat hier, heerlijk koel! (Omdat we in het hoogland wonen). Soms zelfs te koel. We hebben ons wel een beetje verkeken op de kleren, te weinig met lange mouwen meegenomen. Vooral eind van de middag (regen) en ’s avonds is het koud. We gunnen onszelf wat tijd om te wennen hier. Het kost veel energie merken we. In korte tijd weer een hele andere cultuur en weer een heleboel nieuwe mensen leren kennen. En het leven hier kost gewoon meer energie. We gaan ’s avonds dan ook vroeg naar bed (onder de spelende ratten - > momenteel stinkt het enorm boven. Er is gif gestrooid en waarschijnlijk liggen er een paar dode te rotten. Heel smerig). Het guesthouse waarin we verblijven zit vol met gasten en dat is weleens lastig met kids die niet altijd luisteren ; (. We zullen heel blij zijn als we een eigen plekje hebben straks met onze eigen spulletjes...

We zijn er!

We zijn in Wamena! Gisteren zijn we na een mooie vlucht met MAF hier aangekomen. Terwijl we in het vliegtuig zaten kwam Pieter erachter dat hij de laptop op de achterbank van de auto van het guesthouse heeft laten staan ;( Inmiddels is deze bij kantor MAF gebracht en hopelijk zal die hier maandag arriveren. Daarom dus weinig actie op internet van onze kant. De kids genieten hier en vermaken zich met de honden en de buurmeisjes. We zien ze bijna niet binnen! Vandaag was er een feest op de internationale school, dus dat was een leuke binnenkomer. Julia zal daar maandag starten. Ivana is voorlopig nog thuis. Er is nog geen zicht op hoe dit verder zal verlopen, maar waarschijnlijk wordt dat voorlopig home-schooling. Een hartelijke groet vanuit onze nieuwe woonplaats.

Van Yogyakarta, de dingen die voorbijgaan

Na een goede reis zijn we gisteren in Sentani aangekomen. We zijn op Papua! Tsjonge, wat is de tijd enorm hard gegaan op Java! Die drie maanden zijn omgevlogen. Een heel gek idee dat het al eind oktober is, in ons idee is het nog steeds zomer (juli ofzo). En wat hebben we GENOTEN in Yogyakarta. Een geweldige tijd. Wat was er dan zo leuk aan Yogyakarta/Java?

Pieter

Wat was er allemaal leuk? *Voor een ontwikkelingsgeograaf is het wonen en het observeren van het leven in een Indonesische stad op zich al een feest, vooral wanneer die onder de rook van de Merapi ligt. *Dat er zo verschrikkelijk veel Javanen zijn en vooral hun belangrijkste product: het verkeer *De reflecties op de Javaanse cultuur en de manier waarop we onze eigen cultuur zien. Bv: het eten wat over is uit het restaurant meenemen naar huis. Als je een traktatie niet lekker vindt dat gewoon zeggen. Wanneer je iemand raar vindt doen hem gewoon uitlachen. Als je een compliment krijgt zeggen: ‘ja dat klopt, leuk hé?’ Hoezo zijn Nederlanders eigenlijk rechtstreeks en eerlijk? *De vindingrijkheid om bijna alles te recycelen, te repareren of op een originele wijze om te bouwen tot iets nieuws is een vorm van creativiteit die we in Nederland niet meer zo kennen. Leuk voor de Javanen, maar je vraagt je wel af wat het gemiddelde innovatievermogen van de Nederlander nu eigenlijk is. Wat was er niet leuk? *Ongeveer zeven keer naar het ziekenhuis en dan steeds heel lang wachten. *Mensen die je in je gezicht uitlachen wanneer je ze niet goed begrijpt of wanneer je iets doms zegt. *Enige frustratie wanneer je na bijna drie maanden taalstudie weer iemand tegen bent gekomen die een heel verhaal afsteekt waar je helemaal niks van verstaat. *Drie maanden was tekort.

Jacomien

Wat er zo leuk was? Eigenlijk alles! *Voor het eerst sinds jaren heb ik weer echt optimaal kunnen genieten. Bijv. als je op je scooter zit en door het Javaanse landschap rijdt: een blauwe lucht, hoge palmen die wuiven in de wind, prachtig groene rijstvelden, daarop Javaanse mensen aan het werk met van die karakteristieke driehoekige hoedjes op. Echt, je geniet tot in je vingertoppen... Net of je door een boek van Hella S. Haasse heenrijdt. Zo mooi en zo puur. Geweldig. *Het eten natuurlijk. Wat hebben we heerlijk gegeten! Zoooo lekker. En alles zoooo goedkoop. *Winkelen, een genot. Heel veel leuks voor weinig geld. *De mensen/mentaliteit: hele aardige mensen, gedragen zich normaal. Niet opdringerig, niet overdreven. Wat verkopers betreft: meestal vaste prijzen waardoor je niet af hoeft te dingen (waar ik een hekel aan heb), etc. Die mentaliteit past wel bij ons. Ja, eerlijk gezegd hebben we wel een beetje ons hart verloren in Yogyakarta. Nu maar hopen dat dat in Papua ook zo zal zijn ; ). Was alles dan leuk? Nou, als je echt wilt dat ik iets verzin: *de afgelopen weken was het TE warm. Vreselijk heet en vochtig, niet prettig. *Lange wachttijden overal. Bijv. in het ziekenhuis en op het vliegveld (gebeurt het ook weleens dat er geen vertraging is?). *Enne...je been verbranden tegen een knalpijp van een scooter is ook niet leuk, dat had ik dus ; (.

Julia

Ik vond de bruiloft erg leuk. Met een hele mooie prinses en prins. En ik vond de Engelse school erg leuk, omdat we veel leuke dingen deden. Het buitenspelen was erg lang en er was een hele leuke schommel. In Yogya was ook een speeltuin, je kon daar ook naar binnen. Daar was een dinosaurus die z’n kop beweegde en een slang met rode ogen en dat vond ik een beetje eng, ze waren gelukkig niet echt, het waren twee neppen. We gingen ook naar twee KidsFunnen. Naar 1 gingen we heel vaak, die was in de Progo. Daar waren treintjes, daar kon je van voren machinist zijn en je kon met bootjes rondvaren, daar was een racebaan en een springkussen. En 1x gingen we naar een KidsFunpark. Dat is heel groot. Daar is ook een zwembad, maar daar mocht ik niet in omdat ik een wrat heb en die mag niet nat worden want die is geopereerd. Daar waren zoveel bootjes, raceautootjes en treintjes, zoveel! Maar weet je, ik vond niet leuk P.E. (en dat is gym), want dat was buiten. Dat was veel te heet voor mij. Ik vond het niet erg als ik af P.E. ging.

Ivana

De Engelse school was leuk en niet leuk. Daar deden we leuke en niet leuke dingen. En dat we naar de KidsFun gingen. Verder wil Ivana niets vertellen. Dit doet ze niet graag. En skypen ook niet (helaas voor de fam. in NL ; (. Die leeft heel erg in het hier en nu en heeft veel oog voor details (zoals kleine diertjes) waar ze zich uitstekend mee vermaakt. Verder geniet ze enorm van het leren lezen en schrijven (daar beginnen ze op het int. onderwijs al mee op de kleuterschool). Ze is erg trots dat ze al ver kan tellen in het Engels en ook al een eindje in het Indonesisch.

En om het geheel niet al te rooskleurig te laten lijken: er zijn ook nare dingen gebeurd de afgelopen weken, maar dat heeft op zich niets met het zijn-op-Java te maken. Pieters oma is natuurlijk overleden. Dan mis je toch echt je familie. Verder het afschuwelijke bericht dat het vliegtuig waar Oikonomos in Papua een programma mee uitvoerde is neergestort (allen overleden). En de bomaanslag in een kerk in Solo, een stad verderop dichtbij Yogyakarta. Je merkte toch wel de spanning onder de christenen en je zit niet echt lekker in de kerk daarna. En we hebben de afgelopen weken UREN in het ziekenhuis gezeten met Julia. Ze had allerlei kleine dingen (bijv. een wrat op haar been die weggehaald moest worden: werd serieus aangepakt, echt in een OK). Je gaat hier niet zo makkelijk naar een huisarts, iedere keer een afspraak maken. Dan komt bijv. de dokter weer niet opdagen. Vervolgens twee keer voor niks twee uur wachten omdat wij dachten dat de hechtingen eruit moesten, maar bleek dat het zelfoplossende waren, daarna nog een uur wachten op medicijnen etc. zucht...

Geniet nog even mee van de map met foto’s van Yogyakarta voor we aan ons volgende avontuur beginnen. (Dit keer zijn het er best veel, dat zal vanuit Wamena waarschijnlijk niet meer lukken om er zoveel tegelijk te uploaden). Morgen hopen we met MAF naar Wamena te vliegen en zijn dan eindelijk op een plaats waar we voorlopig zullen gaan wonen.

Lalu lintas (verkeer) di Indonesia

Het verkeer in Indonesie is:

*hectisch *geen verkeersregels (gewoon met de massa meerijden en je claxon zoveel mogelijk gebruiken) *links rijden *mag ook gerust eventjes rechts rijden als dat handiger is ; ) *links of rechts inhalen maakt niet uit *oppassen voor de stadsbus, die duwt altijd door, niet links inhalen, want die komt ineens naar links en dan zit je klem... Rechts liever ook niet vanwege de enorme rookwolken uit de uitlaat *gruwelijk veel scooters *ook van die 'Brabantia' scooters (jaren '60 dingen. Ook in het nieuw verkrijgbaar) *met zoveel mogelijk mensen/materialen op de scooter *je kind achterop voeden *de meest vreemde voorwerpen meenemen op je scooter, bijv. ladder (hou je gewoon omhoog), fiets (zet je overdwars op schoot van je bijrijder), heleboel levende kippen (in een soort aangebouwde kippenren achterop de scooter), rijdende marktkraampjes (scooter volgehangen met allerlei spullen, weet-ik-niet-hoeveel dozen etc. *extreem hooggeladen vrachtauto’s *verkeerslichten die uitgerust zijn met een aftelsysteem (soms moet je 180 sec. wachten ; ( *net nog doorrijden als het al rood is *vrij linksaf slaan bij een verkeerslicht *opvallend weinig ongelukken (1x gebeurde er vlak voor ons een ongeluk. Een man op een scooter moest een overstekende man ontwijken en viel met zijn scooter. De overstekende man was van schrik omgevallen. Hij hield een dienblad in zijn hand met een flesje sambal en ketjap erop en hij had zijn dienblad nog recht...)*veel eenrichtingsverkeer *heel veel politie ‘s morgens op straat (wat erg handig is, want die regelen het verkeer) *om de twintig meter minimaal 1 parkeerwachter (met fluitje) die ook het verkeer tegenhoudt als het nodig is *altijd hetzelfde parkeertarief voor je scooter betalen, of het nu 1 min. is of de hele dag: € 0,08 ct *geen schommelende benzineprijzen. Altijd Rp. 4500 (€ 0,37) per liter *veel fietstaxi’s op straat die voorbij de stoplichten midden op een kruispunt stil gaan staan, heel irritant *voornamelijk nieuwe auto’s, zonder deuken en krassen (tweedehands zijn auto’s even duur, geen idee waar alle oudere auto’s dan zijn) *mooie, opgepoetste oldtimers zoals VW busjes-met-wit-dak en kevers *veel fietsen (ook gerust zonder rem) *veelzijdige keuze in openbaar vervoer: becak (fietstaxi), gewone taxi, ojek (scootertaxi), bus, paard en wagen *mondkapje/doekje tegen de uitlaatgassen en rondvliegend stof (of as van de Merapi) *dik aangekleed op de scooter zitten (winterjas, want 32 graden is best koud ; ) en vrouwen hebben vaak handschoenen aan, want stel je voor dat je nog bruiner wordt. Wit is het schoonheidsideaal hier (het gras van de buurman is altijd groener...)

Familie van der Wilt in het indonesische verkeer is:

*te herkennen aan een sticker achterop de scooter: dangerously beautiful ; ) *inmiddels ook gerust met z’n drieen op ’n scooter *nog net doorrijden als het rood is (want anders moet je zo lang wachten in de hete zon) *bij een verkeerslicht voorbij de hele rij auto’s rijden zodat je in ieder geval helemaal vooraan staat als het groen wordt *bijna 3 duizend kilometer extra op de teller *iedere keer verkleden, want je kleren stinken enorm naar uitlaatgassen *claxonbediening door Julia of Ivana (zodra de secondeteller op 0 staat toetert vooral Ivana er driftig op los) *ook zoveel mogelijk materiaal meenemen op de scooter. We moesten bijv. veel boodschappen doen voor de verscheping. Pieter en ik allebei met een grote plastic box vol boodschappen voorop onze scooter en dan moeilijk doen met je armen erover heen en dan nog sturen, geen gezicht natuurlijk van die lompe blanken die zoiets niet gewoon achterop vastbinden...

Benieuwd geworden? Een stukje meerijden achter op de scooter? Stap maar op. Julia geeft u een rondleiding door de stad.

Bericht voor onze niet-NL's-sprekende vrienden

Terima kasih anda mau melihati blog kami. Maaf, blog ini di dalam bahasa Belanda. Tapi mungkin senang untuk melihat foto-foto dan film. Kalau ada kata foto dengan warna biru, di sana ada link ke webalbum kami. Selamat melihat-lihat! Terima kasih...

Ter herinnering aan onze oma

Afgelopen woensdag kregen we bericht dat oma Van der Wilt de avond daarvoor is overleden. Ze is 91 jaar geworden. Aanstaande zaterdag wordt ze begraven. Wij kunnen hier niet bij zijn en dat is een raar idee. We hopen en bidden dat de Heere onze familie kracht wil geven om dit verlies te dragen en dat Hij bij hen wil zijn in deze dagen, zaterdag tijdens de begrafenis en de tijd daarna.