Veilig thuis, orientatiereis

We zijn terug. Het was zaterdagavond tot het laatste moment spannend of we mee konden. We hebben de hele dag een beetje zitten wachten op de hotelkamer: ze zouden om 12.00u bellen, dat werd 14.00, toen 16.00u en toen wisten ze nog niets, dus wij maar naar het vliegveld gegaan. Bij de Garuda balie wisten ze van niks en verwezen ons naar de KLM balie, die zat ergens in zo'n gangetje en was........ gesloten! Toen maar naar de incheckbalie en die wisten het pas om 18.00u. Ze hadden al tegen Pieter gezegd dat het toestel vol was maar dat er nog af konden vallen. De kans was dus niet groot. Uiteindelijk konden we om 18.15u door, dus snel bagage afgeven en door de douane. Na een goede reis landen we om 5.30u op Schiphol waar Ron ons op stond te wachten.

Jammer dat het weer voorbij is, we hebben echt genoten, maar gelukkig gaan we terug…

Vliegtuig gemist! Orientatiereis

Helaas, helaas, we hebben ons vliegtuig naar NL gemist. Hoe is het mogelijk!! We hadden eigenlijk 6 uur moeten wachten op Jakarta, maar vreselijk veel vertraging. Gisterenmiddag zijn we voor de zekerheid alvast naar Sentani gegaan, want je kunt wel s morgens vanuit Wamena vertrekken, maar als het bewolkt is niet en dat is niet te voorspellen. En de laatste weken was het s morgens wel eens bewolkt. Dus wij zijn donderdagmiddag om 14.00u met Harry B. Meegevlogen. Ik mocht voorin en dat was echt superleuk. In Sentani is het klimaat erg vochtig en heet. Maar gelukkig hadden we airco in de hotelkamer. We hebben weer lekker gegeten in hetzelfde restaurantje als op de heenweg met Netty. We kwamen er nog achter dat de sleutel van ‘ons’ huis nog in Pieters broekzak zat. Die hebben we naar Yayasi gebracht (die vliegen voor Oikonomos). Gelukkig kwamen we er nu nog achter. Vorige week hadden wij de vlucht van Jayapura naar Jakarta verzet (hadden we dat nu maar niet gedaan, dan waren we nu al bijna thuis...). Want er ging om 8 en om 9 uur een vliegtuig en toen wisten we nog niet of we rechtstreeks vanuit Wamena zouden gaan of van Sentani. Maar we wisten niet of dit goed geregeld was, dus hebben we gezorgd dat we vanmorgen al vroeg op het vliegveld waren (7.15u), hadden dus makkelijk die van 8 uur kunnen halen.... Toen hoorden we dat het vliegtuig pas rond 10.00u zou vertrekken. Begon dus al goed. Afijn, het vliegtuig vanuit Jayapura (=Sentani) vertrok rond 10.30u. Maar we hebben zo raar gevlogen, als je een kaart hebt moet je maar eens kijken. We gingen eerst naar Timika. Daarna naar Biak (is dus allemaal ongeveer even ver van Wamena vandaan in een driehoek). Dus na 3 uur vliegen waren we hemelsbreed even ver van Wamena vandaan als vanuit Sentani. Er was niet overal brandstof te krijgen, dus daarom moesten we naar Biak. Er ging steeds wel een uur overheen eer dat je weer in de lucht zat. Daarna naar Bali (nog steeds hetzelfde vliegtuig! Soort busdienst geloof ik...) In Bali wilden we onze benen wel even strekken. We lieten de handbagage in het vliegtuig en gingen naar binnen. Bleek dat je niet meer terug kon naar buiten en alles zat in het vliegtuig (incl. Portemonnee’s, paspoorten e.d.)! Er werd omgeroepen dat het vliegtuig een half uur later zou gaan ivm technische problemen. Na een half uur stond het vliegtuig nog met zijn neus helemaal open. Zag er niet echt goed uit. Afijn, de vlucht werd gecancelled en we konden om 18.00u mee met een ander vliegtuig. Betekende dus dat het krap werd naar Jakarta, daar zou het vliegtuig om 19.00u vertrekken (+ uur tijdsverschil, dus we zouden 2 uur hebben, ongeveer 1 ½ uur vliegen). We werden al een beetje zenuwachtig. Het zou toch niet waar zijn dat we gewoon meer dan 6 uur vertraging zouden hebben?? Overal nagevraagd wat we moesten doen. In het vliegtuig waren de mensen erg aardig en hielpen goed. De groundstaff was ingezet en de KLM ingeschakeld. Probleem was dat we nog niet ingecheckt waren. Het is een e-ticket en we hebben nergens de mogelijkheid gehad om op internet te komen. Maar goed. Vlak voor de landing werden we naar voren geroepen. We mochten in de business class zitten (wat een heerlijke grote stoelen en veel ruimte!!). Zo konden we snel uit het vliegtuig en er zou iemand op ons staan wachten. We landen ongeveer 18.55u. Terwijl we landen zagen we de KLM nog staan. Maar toen we naar de gate taxieden zagen we de KLM vertrekken. Zoooooooooooooooooooooooooooooooo akelig om te zien, en hij gaat maar eens per dag. Maar goed, toch maar haasten, want wie weet was het een cargo ofzo. Bovendien vliegt de KLM eerst naar Kuala Lumpur en wacht daar een uur, dus wie weet is er nog een andere vlucht naar Kuala Lumpur. Er stond natuurlijk niemand te wachten. Eerst om de bagage, duurde een poos. Uiteindelijk stond er inderdaad iemand te wachten. Hij vertelde ons dat de KLM vertrokken was maar dat we misschien morgen mee kunnen. Hij regelde een taxi, duurde een poos. En wat is het snnnnniiiiikkkk heet in Jakarta, vreselijk! Terwijl het al half 8 was. Wij zweten. Maar goed, er is dus een hotel voor ons geregeld (en wat voor 1, super de luxe) en het wordt door de vliegmaatschappij betaald. Ik wilde altijd graag een keer in een ‘echt’ hotel slapen, maar nu vind ik er niet zo veel aan. Je hebt je er op ingesteld om naar huis te gaan en nu wil ik naar huis ook en de kinders zien. Dus het was echt even heel vervelend, echt een tegenvaller. Want je hebt niet een paar uur vertraging, maar gelijk 24 uur! En misschien is er morgen ook geen plaats over! En dan zit je met de zondag, zou betekenen dat we dinsdagmorgen thuis zouden komen. Als we morgen mee kunnen komen we zondagochtend om 5.30u aan. Ook niet leuk, maar we hebben geen keus.

Vandaag hebben we meer dan 11 uur in het vliegtuig gezeten en we zijn nog maar in Jakarta. Niet leuk allemaal, maar er is niks aan te doen. We hebben bonnen gekregen voor diner (hebben we net op), voor breakfast en de lunch morgen. Om 12.00u zouden ze bellen van de airport of we mee kunnen of niet.

laatste dagen in Wamena, orientatiereis

Hier nog een mailtje met onze wederwaardigheden. Dinsdag zijn we een eind gaan hobbelen samen met Netty langs allerlei projecten die gesponsord worden door Oikonomos. En natuurlijk waren er een heleboel die niet of nauwelijks werkten. Was erg leuk om te doen. ’s Middags hadden we eindelijk ‘vrij’. Allerlei afspraken gingen nml niet door. We zijn even langs de Hollandse en internationale school geweest. De toekomstige school van Julia! We hebben foto’s gemaakt van het schooltje en de juf. Die juf is er volgend jaar ook nog, dus wel leuk om alvast kennis te maken. Verder hebben we ons huis helemaal opgemeten en een soort plattegrond van gemaakt. ’s Avonds hebben we gezellig bij Marnix en Gerlinde gegeten. Woensdag was er eerst een training van kleuterjuffrouws. Ik ben alleen (!) om boodschappen geweest en later met Gerlinde nog wat souvenirs gehaald. Ik mocht hier de fiets van Harry Berghuis z’n vrouw gebruiken, dat is wel makkelijk. ’s Avonds hebben we met z’n allen gegeten bij Martijn en Annemarie. Vanmorgen moesten we vroeg uit bed. We hebben de koffers ingepakt en Netty kwam ons om 7.30u ophalen. Alleen ging er weer een afspraak niet door waardoor we tot 9.00u vrij zijn. Pieter en ik zijn weer naar het vliegveld gegaan en zagen een helikopter van Helimission vertrekken. Ze zijn nu een jongetje aan het ophalen ergens in een dorpje die zijn arm helemaal verbrand heeft. Verder hebben we nog wat informatie gekregen voor mijn school (we doen het zendingsgeld voor de diensten van Helimission en de MAF voor de ZGG). Waarschijnlijk gaan we straks nog naar de hogeschool en vanmiddag om een uur of 2 gaan we met Harry Berghuis mee naar Sentani. We slapen daar dan en gaan morgen rond 9 uur richting Jakarta. Daar moeten we 6 uur wachten en ’s avonds om 7 uur vertrekken we en we hopen om 5.30u aan te komen op Schiphol. Een hele lange nacht dus.

Inmiddels zijn we verplaatst naar de hogeschool. Straks is er een bijeenkomst met allerlei partnerorganisaties. Het begon eigenlijk om 9 uur, maar inmiddels is het half 10 en er zijn nog steeds niet zoveel mensen. Ach, dat is het leven hier.

Straks gaan we afscheid nemen van alle mensen hier, maar gelukkig zien we ze als alles goed gaat in augustus weer terug. We zullen alles gaan missen: de gezelligheid, de humor van de mensen, het heeeeeerlijke klimaat, de mooie natuur, enz. Maar sommige dingen zijn ook wel weer handig thuis: de wc kun je bijv. met 1 druk op de knop doortrekken (je hoeft geen bakjes water te vullen en door de wc te gooien). De beesten zal ik echt niet missen, maar alles went...

We hebben hier een hele goede tijd gehad, we zijn blij dat we dit mochten doen. We weten waar we terecht komen, we weten in welk huis we uiteindelijk gaan wonen, we hebben alles uitgebreid geobserveerd. Thuis gaan we rustig alles verwerken en we weten nu precies wat we wel en niet mee moeten nemen. We hebben gezien dat hier een heleboel werk is en hebben veel zin om hier te leven en te werken.

We hopen op een goede terugreis en een behouden thuiskomst.

Enge spin, orientatiereis

Ik was geloof ik bij vrijdag gebleven als ik het goed heb. Zaterdagmorgen had Pieter eerst nog een bespreking. S Middags zijn we met de hele Oikonomos clan + de juffen van school weggeweest. Schitterend, met zn 18en in een pick up, gewoon in de open lucht. Hobbeldebobbel. En die papua's lachen natuurlijk, zo'n bak vol witten! De Papua's hebben echt humor, die hebben gewoon dezelfde humor als ons, liggen soms helemaal in een deuk. En als ze lachen moet je vanzelf ook lachen, hun hele gezicht straalt dan met van die witte tanden. We zijn het hier eigenlijk al een beetje gewend. Alles is al best gewoon. De mensen van Oikonomos zijn allemaal ook erg leuk. We worden erg goed verzorgt. Eten wordt gekookt, de was wordt gedaan enz enz. Maar goed, zaterdag zijn we dus naar een picknickplaats geweest ergens buiten Wamena. Hele mooie natuur. We hebben in zo'n honai (hut) een vuurtje gemaakt en eten opgewarmd. Antonie (vrijwilliger bij Oik) ging mie maken op het vuur. Zakte er echt vanaf het dak een heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeele grote spin in zijn nek. Ik had het niet meer. Zooooooooooo eng. Zo'n spin heb ik nog nooit gezien. Was echt formaat vogelspin, grijs met enorme harige poten. Je snapt, ik heb niet meer lang in die hut gezeten..............................

S Avonds zijn we uit eten geweest in een leuk restaurantje hier. Heel gezellig.

Zondag zijn we hier naar de kerk geweest. Echt psalmen op ongeveer hele noten. Netty heeft de preek vertaald. Tussen de middag met zn allen gegeten en om 4 uur naar de Amerikaanse bijeenkomst geweest op de MAF base. Leuk om iedereen te ontmoeten. Vanmorgen zijn we naar de lagere school geweest. (2 kleuterklassen en de eerste klas). Dit is de voorbeeldschool van Oik. De kinderen die in 'groep 3' zitten, hebben vorig jaar op de Oik kleuterschool gezeten. Dus volgend jaar voor het eerst groep 4. Ik ga waarschijnlijk op deze school werken. En er is hier genoeg te doen!! We hebben er veel zin in. Vanmiddag had Netty met Pieter en nog iemand een bespreking op kantoor (ons huis). Dus ik heb lekker even gelezen, nog geen tijd voor gehad, je bent hier constant bezig! Nu is Pieter in bespreking met ds Nekwek (zit ook in het bestuur van de school), dus ik ga weer eens even op mijn gemak mailen. Op de foto's zie je de kleuterschool en de hogeschool van Pieter. Foto's van ons huis staan nog op mijn toestel, dus die kan ik nog even niet mailen. Het is een groot huis helemaal van steen met heel veel ruimte. Grote tuin, helemaal omheind. Er moet een nieuwe badkamer en keuken in en nog wat kleine dingetjes veranderd. Maar eerst moet het nieuwe kantoor gebouwd worden (ernaast), voordat wij er kunnen gaan wonen. Dat is voorlopig nog niet af, dus wij moeten eerst nog een poosje in een ander huis, dat is verder nog niet bekend.

Ik ga Gerlinde eens gezelschap houden, want Marnix zit ook bij die bespreking. Jaja, lange werkdagen voor Pieter hoor!!

Groeten weer vanuit Wamena. T Regent trouwens op het ogenblik pijpenstelen...

De eerste dagen in Wamena, orientatiereis

Hier zijn we weer. Vanavond hebben we eindelijk een avondje voor onszelf (tot nu toe zijn we echt de hele dag beziggehouden). We zitten nu in ‘ons’ huis, helaas krijgen we het niet voor elkaar om de laptop aan te sluiten op internet. Daarom doe ik het nu even in Word en probeer het morgen op te sturen met de foto’s erbij. Hopelijk gaat dat lukken. Het is nu geloof ik vrijdag (je raakt echt de kluts kwijt). Dus woensdag waren we aangekomen. Donderdagmorgen moesten we al om 6.15u klaar staan. We zouden naar een training gaan van plaatselijke leerkrachten. Het was 1 ½ uur rijden over een weg die niet al te best was. Straalmisselijk natuurlijk! Maar wel een mooi ritje. De natuur is hier prachtig en we hebben alle ‘Papua-zendingsplaatjes’ gezien (dorpjes met hutten, mannen met hun pk, vrouwen met netten, enz enz) Na 1 ½ uur vroeg ik eens of we toch wel goed zaten. (er zijn hier niet zoveel wegen). We hadden namelijk al zo ver gereden en in de verste verten was er nog niks te zien van de gebouwen waar we heen moesten. Netty ging het maar eens vragen. Bleek dus dat we op de verkeerde weg zaten. We moesten weer helemaal terug naar Wamena en daar een andere weg nemen. Uiteindelijk waren we er om een uur of 10. Wat is het hier treurig gesteld met het onderwijs. We wisten wel dat leerkrachten de antwoorden voor zeiden voor de kinderen, maar dat ze het soms zelf niet wisten kwamen we nu achter. Er werden in groepjes spelletjes gedaan, vooral over rekenen. Deze leerkrachten moesten sommetjes daarbij maken en je zult het niet geloven, sommigen wisten niet wat 3 + 2 was!! We hebben daar echt papua eten gehad, best eng. ’s Middags zijn we even naar de MAF hangar geweest om foto’s te maken voor mijn school, we gaan het zendingsgeld doen voor de diensten van de MAF en Helimission die de ZGG gebruikt. We werden rondgeleid door een Amerikaanse piloot, hij heeft alles uitgelegd. Was erg leuk om allemaal te zien en te horen, hij had trouwens in het huis van Pieter en Anja gewoond in Bandung. Hij was nu bezig met 1 van de vliegtuigen helemaal uit elkaar en weer in elkaar te zetten. Dit was het vierde vliegtuigje. Hierna nog eentje en dan was er niets meer te doen. Er is namelijk geen benzine (Afgaz) te verkrijgen, daardoor worden er met de kleine vliegtuigjes alleen emergency vluchten gedaan. De caravans vliegen wel. Maar in maart komt er een schip met nieuwe lading.

’s Avonds hebben we bij Marnix (consultant economie) en Gerlinde gegeten op de Oikonomos base. Pieter had ’s avonds weer gesprekken. (t Gaat de hele dag door)

Vandaag is Pieter de hele dag naar de hogeschool geweest. Ik ben met Annemarie meegegaan naar een kleuterschool. Ontzettend leuk om te zien! Zij hebben al veel in de praktijk gebracht wat ze van de Oikonomos kleuterschool hebben geleerd. Verder heeft ze me overal rondgeleid: even ook naar de hogeschool geweest, naar de winkel, de bakker, de Nederlandse en internationale school, langs Jessica Vreugdenhil op de Maf-base en een fiets opgehaald bij Harry Berghuis. De weg vinden is hier nog moeilijk. ‘t Is net de Victory-boogie-woogie. Alles staat haaks op het vliegveld. De Oikonomos-base ligt pal aan het vliegveld, dus af en toe flinke herrie. Alleen ‘ons’ huis staat daar niet, een heel eind de andere kant op. Hier hoor je af en toe de vliegtuigen overkomen. Vanavond heeft de hulp van dit kantoor voor ons gekookt en nu zit Pieter lekker een boek te lezen terwijl ik dit type. Morgen gaan we met de hele Oikonomos-family + de twee NLse juffen een dagje weg. We gaan eerst de nieuwe hogeschool die gebouwd wordt bekijken, daarna naar een stukje mooie natuur. ‘s Avonds gaan we met z’n allen uit eten.

Op de foto zie je een becak (betsjak). Soort riksja, heel handig hier. Het straatbeeld hier is leuk, alles rijdt links. Vrouwen die spullen verkopen, lopen nog best wat mannen in ‘klederdracht’, ijscokarretjes, enz.

Ik vraag of Pieter ook nog wat wil schrijven. Die zit hier te geeuwen (ja, we zijn echt supermoe, een jetlag is niet leuk). Hij vraagt wat hij moet schrijven: dat hij in tig vergaderingen heeft gezeten waar hij niets van verstaat, ha ha ...

Aankomst in Papua, orientatiereis

We zijn veilig op Papua aangekomen. Het is nu geloof ik 17.00u. We hebben een vermoeiende reis achter de rug. Gisterenmorgen hebben we afscheid genomen van Pieter en Anja en de kids. We hebben enorm genoten van de dagen bij hun (de Java cultuur, de natuur, de mensen in de kampung, het bijkletsen, de homeschooling, de winkels, enz enz). En wat was de nasi lekker Anja van Ibu Jeni! We hebben er erg van gesmuld in de trein. Bedank ze nog maar hartelijk! We zijn om 13.00u met de trein van Bandung naar Jakarta gegaan. Echt stipt om 13.00u vertrok hij. Wat een prachtig ritje onderweg! We zagen de sawa's (rijstvelden), theeplantages, veel armoede van mensen die heel dicht tegen het spoor aan wonen, de heuvels, echt ontzettend mooi! Ongeveer 16.30u waren we in Jakarta. We hebben vanaf het station een taxi genomen naar het vliegveld. Wat een drukte! We waren tegen 18.00u op het vliegveld. (We zagen Netty landen terwijl we in de taxi zaten!) Om 21.10u vertrok het vliegtuig naar Jayapura (Sentani). Maar wat een reis zeg, we hadden 2 tussenstoppen, dus van slapen kwam niet veel (totaal misschien 1 1/2 uur). Bovendien moesten we de klok weer 2 uur verder draaien en om 7.00u vanmorgen landen we op Jayapura, helemaal gaar. (Bij jullie moest de nacht nog gaan beginnen!) In Sentani zijn we met de Jeep van Oikonomos eerst naar de stad Jayapura gereden (uur rijden, links wel te verstaan). Veel gezien onderweg. In Sentani moesten we om een brief van de politie zodat we in Papua mogen reizen. Dat kostte natuurlijk de nodige tijd, want de man was nog niet aanwezig enzo. We zouden om 11.00u met een vliegtuig naar Wamena gaan, maar helaas was er iets mis gegaan hier met het regelen van een ticket. We hebben nog geprobeerd om mee te kunnen, maar dat ging helaas niet, dus moesten we tot 15.00u wachten in een heet Sentani. En wat voelden we ons vies! We zijn in een leuk tentje gaan eten. Dus om iets voor drieen vertrokken vanaf Sentani met een lijndienst (niet de MAF, misschien op de terugweg). We waren hier om een uur of 4. Dus eigenlijk zijn we er nog maar net. De Oikonomos base ligt naast het vliegveld, dus terwijl ik dit type is het af en toe een herrie van vliegtuigen. Ik ben nu in het huis van Annemarie. We mochten hier heerlijk douchen. Pieter is nu met Netty en het bestuur van de school in vergadering en eet daar gelijk. Ik blijf hier eten. Annemarie is nu aan het koken en de lucht van knoflook ruik je in Indonesie overal!! Maar het eten is echt verrukkelijk! (Vannacht had ik er trouwens echt even geen zin in. Steeds bij de tussenstop werd er nieuw eten voor de nieuwe mensen binnengebracht met een sterke doordringende knoflooklucht). Ik zie alle letters ondertussen dubbel, we zijn zooooooooooooooo moe. We hebben dus nog niet zoveel van Wamena gezien, dus daar zal ik binnenkort meer over vertellen. Ik zit te zweven op mijn stoel, dus ga maar even iets anders doen. Heel veel groeten en natuurlijk veel knuffels en kussen voor de kids.