Eerste ervaringen

Hallo allemaal, wat leuk dat er zo meegeleefd wordt door iedereen! We willen even wat eerste ervaringen met jullie delen. Na een hele voorspoedige reis (heel bijzonder goed gegaan) zijn we gisterenmorgen in warm Sentani aangekomen. We zitten in een guesthouse van Sil. De reis was lang en vermoeiend (ongelofelijk, wat is een mens moe na twee nachten niet geslapen te hebben), maar de kids hebben het prima doorstaan. Dankzij hen hadden we allemaal aardige gezichten bij controles. Zelfs de extra kilo's (zeker 12 kilo teveel in de koffers: we hadden gerekend op een euro of 500 bijbetalen) hoefden we niet te betalen. De man was druk in gesprek met de kids...

De kids rennen hier rond alsof ze nooit anders gedaan hebben). Ongelofelijk hoe snel kinderen zich aanpassen. Ze lopen zoveel mogelijk op blote voeten ("want we zijn nu toch in Papua?" maar ja, mama vindt het op straat een beetje vies dus mag het nog steeds niet altijd), plassen op hurktoiletten, vangen allerlei enge insecten, kijken hun ogen uit en genieten van alle nieuwe dingen. We hebben bijv. vanmiddag op de terugweg van de immigratiedienst in Jayapura langs de kant van de weg kokosmelk gedronken. Een vrouw met een heel lang mes hakte eerst de bovenkant eraf, gooide de melk in een bak en maakte dan het vlees los en gooide het er weer terug in. Wat siroop (of melk ?) erbij en klaar... Was best lekker, maar ook wel weeïg. We hadden prachtig uitzicht op de zee.

Morgen vliegen we naar Wamena. Daar blijven we tot dinsdag. We verheugen ons op het weerzien met onze fam. en de mensen daar. Donderdag hopen we naar Yogjakarta te vliegen.

Veel groeten en iedereen een goede vakantie toegewenst!

Nog één nachtje slapen!

En dan is het zover. Morgen hopen we 's morgens vroeg om 6.00u richting Schiphol te rijden. We vliegen om 11.00u. We komen om 9.00u de volgende morgen in Jakarta aan (hier 3.00u 's nachts). We moeten daar 12 uur wachten. We proberen een hotelkamer te regelen en wat bij te tanken. 's Avonds om 21.00u vertrekken we richting Papua. Donderdagmorgen om 7.00u hopen we daar aan te komen. (Dan moet hier de nacht nog gaan beginnen). Eerlijk gezegd zien we erg tegen de reis op. We zijn allemaal een beetje aan het eind van ons latijn na alle drukte (al het geregel, verhuizing etc). En het is zo lang reizen en we slaan zowat twee nachten over. Bovendien heeft Julia vandaag koorts, niet zo prettig... Maar we hebben in het vooruitzicht dat we het komende weekend een kijkje gaan nemen in Wamena en dat we Pieter (broer Jacomien) en Anja met hun kids gaan ontmoeten! Dat is erg prettig na twee jaar elkaar niet gezien te hebben! Zij zijn in de buurt van Wamena op conferentie. Daar gaan we dan maar even van genieten. Na het weekend weer terug naar de kust voor alle formaliteiten. Kan 5 min. duren, kan ook twee weken duren. Wachten, wachten en maar wachten tot ze zin hebben om je te helpen. O, o, dat wordt een taaie week... Donderdag 21 juli hopen we dat alles klaar is en vliegen we terug naar Java voor de drie maanden taalstudie. We hopen eens in de twee jaar op verlof te komen.

We willen iedereen bedanken voor alle goede wensen, kaarten, kadootjes enz. enz. En onze families willen we even speciaal bedanken. Die hebben zoveel voor ons gedaan! Momenteel zitten we nog te genieten op de camping in Wemeldinge met de gehele kampeeruitrusting van Jacomiens ouders. Verder hebben we afgelopen zaterdag hebben we genoten van ons verjaardags/afscheidsfeest wat we vierden samen met Nelleke (zus Jacomien) die ook jarig was en van de zomer naar Amerika hoopt te vertrekken.

We hebben een visitekaartje van ons gezin waar onze toekomstige adressen op staan. We hebben ze ook digitaal. Als u interesse hebt, stuur dan even een mailtje. (Ons mailadres blijft gewoon werken).

Sampai jumpa! (Tot ziens!)

De maand juni

Tsja, de maand juni is eigenlijk best een belangrijke maand voor ons, hier een overzichtje:

- 15 juni 2001: verloofd, dus herdachten we dit 10-jarig gebeuren de afgelopen week ; )

- 20 juni 2002: getrouwd, dus herdachten we dit 9-jarig gebeuren de afgelopen week ; )

- juni 2007: beslissing om te solliciteren bij Oikonomos

- 18 juni 2008: visumweigering

- 18 juni 2009: Pieter wordt aangenomen bij de gemeente Reimerswaal

- juni 2010: voor de tweede maal aangenomen bij Oikonomos

- juni 2011: de drukste maand ooit... ; )

We zijn blij en dankbaar dat God ons al zo lang voor elkaar bewaard en gespaard heeft. In de achterliggende jaren zien we duidelijk Zijn leiding in alles. Met vertrouwen zien we de toekomst tegemoet...

Nog 39 nachtjes slapen...

Jaja, het wordt aftellen! Tot vorige week ging het wel met de drukte, maar nu moeten er toch wel heel veel dingen geregeld worden. Een greep uit onze agenda: adreswijzigingen, abonnementen opzeggen, alles voor onderwijs kids regelen en meenemen, spullen op Marktplaats zetten, vaccinaties halen, langs de dokter en de tandarts, afscheidsfeestje organiseren, spullen kopen om mee te nemen, heeeeel veel nadenken wat waar heen moet (mee met het vliegtuig, verscheping of hier in de opslag). Enz. enz. Dus ja. De agenda staat bol van dit soort activiteiten. Het hoort er allemaal bij... Maar we zullen blij zijn als we daadwerkelijk in kunnen gaan pakken. Nu heb je toch alles nog nodig.

Verder wat het onderwijs betreft: In Yogjakarta gaan allebei de meiden naar een internationale school. Daarnaast mogen ze 2x per week 2 uur naar de Taaltuin (een Nederlandse school waar ze taalles krijgen). Voordeel hiervan is dat sommige kinderen van de Taaltuin ook op de internationale school zitten. Verder kunnen ze in deze drie maanden mooi de Engelse taal leren, waar we overigens thuis al mee begonnen zijn via een pakket van de Wereldschool. Daarna is het nog onduidelijk. Julia staat ingeschreven voor de internationale school in Wamena, maar daar is momenteel geen plaats. Het is niet duidelijk op welke termijn ze daar kan komen. Tot die tijd zal Jacomien haar zelf les geven. Ivana mag naar de Indonesische kleuterschool of naar een Amerikaans home-schoolings klasje. Dat weten we ook nog niet. (Hangt er vanaf of er snel plaats is op de internationale school). Al met al nog een hoop onduidelijk. Sowieso zal Jacomien in de toekomst het vak 'taal' aan allebei de meiden zelf gaan geven. Verder doen we nu iedere week 'Anderland' met de kinderen. Dat is een voorbereidingsboek van de Wereldschool waar alle aspecten in naar voren komen die komen kijken bij het vertrek naar een ander land. Heel leuk!

Zo, volgens mij is alles weer aardig geüpdatet. Laat gerust een berichtje achter op de site, dan weten we tenminste dat ons blog gelezen wordt ; )

groeten!

Traject

Vandaag zijn we op gesprek geweest bij Oikonomos in Putten. We hebben alles doorgenomen en ons contract getekend. Pieter wordt onderwijsbegeleider op de christelijke hogeschool (soort Pabo) in Wamena. De exacte invulling hiervan moet zich vanzelf ontwikkelen. Jacomien zal later op de Indonesische kleuter en/of basisschool gaan werken, maar nog niet direct. Momenteel is het nog niet duidelijk hoe het zal gaan met het onderwijs aan onze eigen kinderen. Er is geen onderwijsvrijwilliger beschikbaar. We moeten nu gaan kiezen of we homeschooling gaan doen of samen met twee andere juf/moeders of dat we voor de internationale school gaan. Alles heeft voor- en nadelen en daar zijn we nog niet over uit. Verder staat ons vertrek nu vast. We hopen op dinsdag 12 juli om 11.00u via Dubai naar Jakarta te vliegen. Daar moeten we 12 uur wachten en vervolgens vliegen we door naar de kust van Papua. Daar moeten we heen om de benodigde stempels/papieren te halen. We hopen het weekend in Wamena te verblijven en waarschijnlijk gaan we Pieter en Anja en de kids daar ontmoeten! Daar zien we naar uit, want die gaan net op verlof als wij klaar zijn met taalstudie, dus die zouden we voorlopig niet zien. Donderdag 21 juli vliegen we weer terug naar Java om daar voor drie maanden in de schoolbanken te gaan zitten om de Indonesische taal te leren.

We wijzen jullie op de mogelijkheid om je emailadres rechts op de site in te vullen. Je krijgt dan een mail in je mailbox zodra er een nieuw bericht op de site wordt geplaatst.

Hartelijke groeten weer... PJJI

Het is zover!

Vandaag was het eindelijk vrijdag 29 april... Met enigszins kloppend hart bezochten we wederom

de Indonesische ambassade. We moesten een nummertje trekken en zouden 10 nrs. moeten wachten. Best zenuwslopend. Maar we waren al eerder aan de beurt. Uit een bak vol paspoorten werden onze paspoorten opgezocht. Terwijl we ze bekeken fluisterde Julia: "En...mama, mogen we?" Je had haar stralende ogen moeten zien toen we bevestigend antwoorden! Ivana vond alles best. We zitten momenteel in een vakantiepark. Ivana vroeg vanavond onder het avondeten: "Zijn we nu in Indonesie?" ; )

We danken jullie voor jullie meeleven en gebed voor ons. We zijn God dankbaar dat Hij ons dit heeft gegeven. Want dat is wel duidelijk. Tegen alle logica in hebben we ons visum gekregen. Op de dag dat we hoorden dat we de belangrijke brief uit Indonesie kregen las ik Ps. 118, toepasselijk...

Bezoek ambassade

Vandaag zijn we naar Den Haag geweest. De schitterende stad, zeker met dit weer. De laan waaraan de Indonesische ambassade is, is een prachtige laan met een heleboel ambassades. We zagen de merah-putih al van een eind wapperen. We werden hartelijk ontvangen, mede dankzij onze twee 'prinsesjes' die we bij ons hadden... (Vreemd, zodra je een eind buiten de grenzen van NL komt -en dat waren we eigenlijk wel even-, zijn de mensen dol op kinderen.) Het was apart om op zo'n ambassade rond te lopen. Het rook er naar Indonesië, de wc was indonesisch (incl. kontensproeiertje), je hoort indonesisch, enz. We moesten onze stapel papieren + paspoorten inleveren. Het is/was best spannend. We hebben namelijk van tevoren allerlei vragenlijsten in moeten vullen en daar zat ook een vraag bij waar we minder blij mee waren: 'Is er eerder een visum afgewezen?' Maar goed, de vrouw achter de balie heeft alles gecontroleerd en wat dingetjes veranderd. Vervolgens moesten we afrekenen (wat een rekening!!) en werden er stempels op de papieren gezet. We hebben een papier gekregen waarmee we het volgende week op kunnen halen. We hopen dat het allemaal goed gaat, want er zullen nog wel mensen beter naar gaan kijken. Een spannend weekje dus! We hopen het dan vrijdag in ons bezit te hebben.

Nieuw uiterlijk...

Welkom op onze mooie vernieuwde site! En dit dankzij Petra. Bedankt voor je hulp Petra! En dat er maar snel goed nieuws op mag komen te staan ; ) Veel lees- en kijkplezier...

Update

Weer een update, ja hier gebeurt van alles...

We hoeven gelukkig niet heen en weer naar Indonesie. De brief die we hebben gekregen (om je visumpapiertje aan te vragen) is twee maanden geldig. Dus we wachten nog even met het echte papiertje aan te vragen, want zodra je je visum hebt moet je binnen 90 dagen weg. Als we dat dus een beetje oprekken kunnen we precies in de eerste week van de zomervakantie weg. We moeten eerst naar Papua (Jayapura) voor de papieren rompslomp. Dus gaan we eerst een weekend naar Wamena. Kunnen de kids ook zien waar we terecht komen. Vervolgens vliegen we weer terug weer via Jayapura (nog wat handelingen verrichten) en dan door naar Yogjakarta. Eerst een weekje vakantie en dan taalstudie. Daar hopen we dan drie maanden te zitten. Begin november zouden we ons dan in Wamena kunnen vestigen. In de eerste week van de meivakantie zullen we dus Den Haag een aantal keer bezoeken ; )

Langzamerhand dringt het ook een beetje tot ons door dat we echt weggaan. Het wil er nog niet echt in. Na zoveel tijd 'gereserveerdheid' is het moeilijk om te geloven dat het echt zo is. Aan de andere kant ook niet verbazingwekkend. In ons achterhoofd hebben we geweten dat we er toch heen moesten. Het leek lange tijd onmogelijk, maar wat onmogelijk is bij de mensen is mogelijk bij God. We weten dat Hij ons leidt. Hoe de weg ook zal gaan. Dat hebben we wel geleerd van deze periode. Alles kan nog alle kanten op. Veel dingen zullen de komende jaren onzeker en anders zijn, maar we hebben geleerd om te vertrouwen... Het was een harde leerweg, maar we zijn er sterker uit gekomen. Nogmaals: Soli Deo Gloria!

lieve groeten,

Pieter & Jacomien, Julia en Ivana

p.s. Ivana heeft haar koffer al ingepakt

Enkele jaren later...

Tsjonge, 2 ½ jaar later weer een bericht op onze site. Nodig toe aan een update. Nieuwe foto's e.d. volgen nog.

Moeilijke jaren waren het. Jaarwisseling 2008-2009 konden we weer terug naar ons eigen huis in Wemeldinge. Pieter is van januari t/m juni 2009 werkeloos geweest. Per juli is hij toen bij de gemeente Reimerswaal gaan werken als beleidsmedewerker Ruimtelijke Ordening. Jacomien heeft veel gewerkt (Koelmanschool Goes). Maar voorjaar 2010 kwam er een bericht van Oikonomos dat er een vacature zou komen op Papua en of wij interesse hadden. Dat vonden we toen best moeilijk. Pieter had het naar zijn zin in zijn nieuwe baan en Jacomien was bezig met omswitchen (werken met peuters, Kinderopvang de Bevelanden). Aan de andere kant waren we na de afwijzing nog steeds niet ‘geland’. Je had toch een proces doorgelopen van losmaken van NL, je kerk, familie en vrienden en het lukte ons niet om ons oude leven weer helemaal op te pakken. We hadden het eigenlijk ook niet meer naar ons zin hier in NL. De vraag was er nog steeds: ‘Welke weg wil de Heere dat we gaan?’ We wisten nog steeds zeker dat we toen de juiste beslissingen hadden genomen en dat we op de goede weg zaten. Moeilijk, moeilijk. Toch maar gesolliciteerd en Oikonomos zag het nog een keer zitten met ons! We hebben ons huis in juni te koop gezet met het idee van: je weet ‘t maar nooit… (We waren het trouwens al van plan voor de sollicitatie). En ons huis werd in twee weken verkocht! Daar zaten we helemaal niet op te wachten. Dat betekende weer een verhuizing. En voor ons was het duidelijk dat dat weer een tijdelijk adres zou worden, want we moesten toch de uitslag afwachten van het visum. Dus maar weer de boel ingepakt (krijg je toch echt handigheid in na veel ervaringen hiermee ; ). Vandaar dat we dus nu sinds september vorig jaar aan de Biezelingsestraat wonen in Kapelle. (In 4 jaar tijd hebben we 6 verschillende adressen gehad). We wonen hier best. Er zit een grote tuin achter waar we kippen en een konijn in houden. Zeker met dit mooie weer is dat fijn! En tsja, dan maar wachten, wachten, wachten, hopen, bidden en weer maar afwachten. Heel spannend en onzeker. Maar ook hier leer je weer van ; ) Maar nu is de belangrijkste hobbel genomen. De toestemmingsbrief van de immigratiedienst ligt op de ambassade in Den Haag. Nu is het nog een kwestie van wat formaliteiten voordat we het felbegeerde papiertje in ons paspoort mogen laten plakken… Laten we hopen en bidden om een goede afloop.