HAPPY BIRTHDAY TO YOU!

Eindelijk was het zover (21-08). Ik wilde zo graag m'n kado's! Het was helemaal leuk. Ik kreeg heel veel kado's: van papa en mama kreeg ik glasverf, een map, horloge, ringetje, schilderij, DVD's van Otje en toen kreeg ik ook nog van papa en mama, daar was ik heel blij mee, nog een cd. Een spelletje voor op de computer, van Barbie, dan moet je Lucky zoeken. Dat hadden we een keertje van de bieb geleend en toen had mama die stiekem gekocht en ik was er erg blij mee. En toen kwamen mijn juffrouws van de Taaltuin. Dat zijn twee Nederlandse juffrouws. Ik kreeg een mooi Indonesisch boekje waar ik goed van kan leren en raamstickers. En toen later kreeg ik nog veel meer dingen, ik kan niet alles vertellen want dan ben ik heel lang bezig. Achter skype kreeg ik nog meer, boeken van tante Janet en van opa en oma vd W. Bijv. 'Fleur en Luuk en de oppashond' en 'Piep' en van Andrea ook nog een boek en nog een heel leuke bloem voor aan het stuur van mijn fiets. Mooi roze. En van opa en oma van Dijk kreeg ik een naaidoos met heel veel spullen erin, eigenlijk gewoon voor grote mensen! Maar ik ben ook al heel groot, ik ben al 7! Dan kan ik allang naaien. Ook al ben oma d'r niet bij. Zelfs mama heeft die dingen niet. Mama wil weleens dingen lenen van mij, bijv. het tornmesje. En daarin zaten ook vlinderoorbelletjes. Ik was er heel blij mee. Er zat ook nog een sleutelhanger in. Van tante Elsa ook nog fietstassen, die stonden op een foto. Die zijn nu op de boot. Dank je wel allemaal!

Ik kreeg van Ibu Ningsih een hele mooie Indonesische jurk. Zij kwam met haar gezin eten. En de volgende dag nog een soort klepperding van mama's taaljuf. Ik ben heel blij met alles, ik wil haast alles tegelijk doen! Ik ga mijn kinderfeestje na de vakantie doen (we hebben nog een week vrij). Ik mag ook nog trakteren bij de Taaltuin. Ik heb al getrakteerd op de Engelse school. Het was leuk en niet leuk. Ik mocht helemaal niet uitdelen, dat deden de juffrouws! Dat vond ik helemaal niet leuk. Gelukkig gaven ze er ook een aan mijn zusje Ivana. Ik wou maar beter als dat net als in NL was, ik mocht helemaal niets geven aan Pak Manuel, dat is de baas van de school. En mijn juf is nog wel de liefste juf van de school en dat is ook waar. Ze heet Ibu Amber. Die haar helpt is Ibu Dia. Bij Kunst heb ik weer iemand anders, voor Indonesisch heb ik Ibu Candra. En ik heb nog veel meer Ibu's en meesters, allemaal speciale. Ze hebben dan voor iets heel goed geleerd en ze kunnen dat dan veel beter dan in NL.

Groeten van Julia

Van Borobodur en de uitbarsting van de Merapi

Vandaag zijn we een dagje 'naar buiten' geweest. We zijn nog niet eerder buiten de stad geweest. We hebben een auto (met chauffeur!) gehuurd en zijn naar Borobodur gereden. Dat ligt zo'n 40 km hier vandaan. We nemen de alternatieve route wat vele mooie plaatjes oplevert! We zien hoe papaya, jackfruit, cacaobonen, rijst, tabak, pepers, zoete aardappel (en nog een aantal dingen waar we geen vertaling van weten) groeit. Heel interessant! Borobodur is ook erg mooi. De entreeprijs is best hoog, maar omdat wij een Kitas (verblijfsvergunning) hebben worden we als locale mensen gezien, dus maar zo'n kwart van de prijs! Vanwege de Ramadan is het erg rustig met (indonesische) toeristen, dus dat komt goed uit. Maar de verkopertjes die er zijn, storten zich dan wel op de weinige bezoekers die er komen (pffft, soort India). Hier in Yogja heb je daar gelukkig nooit last van, zoooo irritant. Maar Borobodur is echt een wereldwonder. Geweldig. De kids willen precies weten hoe alles zit. Maar de temperatuur is hoog. Langer dan 2 uur houd je het daar niet uit. (En we zitten hier nog wel in de 'koudste' maanden van het jaar!). Op de terugweg neemt de chauffeur op ons verzoek een andere route. We willen graag wat overblijfselen zien van de laatste uitbarsting van de vulkaan Merapi (okt./nov. 2010). We bekijken een dorpje wat zo'n 25 km van de Merapi ligt. Helemaal verwoest. De kinderen en wij zijn erg onder de indruk. Je ziet hele grote stenen die mee zijn genomen met de lavastroom, kapotte huizen, een ongelofelijke dikke laag lava (op sommige plaatsen zo'n 20 m!). Heel bizar. Al met al een superdag!

Via Picasa willen we jullie mee laten genieten van onze foto's (als je daar in geinteresseerd bent natuurlijk). Iedere maand zullen we een link plaatsen op de site waarop je kunt klikken, zodat je doorgelinkt wordt naar onze foto's. Deze link is van Yogjakarta. Hier ook nog een link met foto's van Papua.

Kriskras door Yogja

We zitten weer in de schoolbanken! We merken dat het heel fijn is dat we in NL al Indonesisch hebben gehad. We vliegen door de lesstof heen. Vooral het communiceren is lastig, dus dat doen we nu zowat de hele tijd. De eerste paar dagen hebben we samen les gehad. De kids gingen naar een kinderopvang. Maar we merkten dat de kids daar niet echt happy waren. Sowieso waren alle nieuwe indrukken eventjes teveel. De komende weken hebben we gescheiden les, zodat een van ons bij de kids kan blijven. 15 augustus start de internationale school waar ze beiden naar toe zullen gaan. Eergisteren hebben we daar kennisgemaakt. Verder kregen we verheugend nieuws uit Wamena: Julia is welkom op de internationale school in Wamena! Weer een probleem opgelost. Gode zij dank!

Zoals je op het filmpje ziet, hebben we twee scooters gehuurd. We crossen hier door het drukke verkeer van Yogja. Het is net zoiets als skieen... ; ) We doen voorzichtig. De kids vinden de scooters helemaal geweldig. Zeker omdat we hele mooie helmen voor hen gekocht hebben. Naar de internationale school is het ongeveer 30 min. rijden.

Yogja is een geweldige stad. Er is hier zoveel te doen/zien dat we gewoon goed moeten plannen om alles te kunnen doen wat we willen. Vooral de zaterdagen zullen we hiervoor gebruiken.

En nog wat plaatjes...

Straatbeeld in Yogja.

Strandhuisje eind buiten Sentani (eerst een uur over een hobbeldebobbel weg, heel gaaf!).

Je waant je in het tropisch regenwoud. En weer op de foto gevraagd.
Plaatselijke markt in Wamena.
Happy families (met Pieter en Anja en kids).

Selamat datang di Yogjakarta

Daar zijn we dan eindelijk. In Yogja. We zijn nu al twee weken in Indonesie en hebben al een heleboel gezien en meegemaakt. We hebben genoten van Wamena. We zaten in een guesthouse op de base van Oikonomos. We hebben ons toekomstige huis daar bekeken en in gedachten al ingericht ; ). We gaan op de base wonen (voorlopig). De kids hebben genoten. Waren snel aan de 5 honden gewend en missen ze nu hier... We hebben allemaal zin om in Wamena te gaan wonen. Wat verder erg leuk was dat we Jacomiens broer met zijn gezin ontmoet hebben. Heel leuk om elkaar weer te zien en te spreken na 2 jaar!

We hebben langer in Sentani gezeten dan we dachten. We zouden vorige week donderdag hierheen vliegen, maar het paspoort was nog niet klaar (de juiste man was niet aanwezig). Helaas was er pas 's maandags een volgende vlucht beschikbaar. In eerste instantie baalden we enorm. Sentani is warm en we wisten niet veel te doen. Geluk bij een ongeluk was dat er een ander stel van Oikonomos ook naar Sentani moest voor visumformaliteiten. Ze kwamen bij ons in het guesthouse, dus leve Boonanza! Bovendien goot het hele dagen in Sentani, zodat het helemaal niet warm was. Met hen zijn we nog naar Abepura geweest (Dunkin Donuts ; ) en we zijn met regen naar het strand geweest wat een erg leuke ervaring was. Je zit in een soort huisje (zie foto) op het strand (waar je uiteraard voor moet betalen). De kids waren die dag weer echt fotomodellen. Werkelijk overal moeten ze op de foto. We gaan er maar geld voor vragen ; ). Ook hebben we kennisgemaakt met de dieren hier. We hadden zowel in Wamena als Sentani gezelschap van ratten. Meestal tussen het dak, maar in Sentani wandelde er eentje vrolijk door het huis. Brrr. Gelukkig mochten we de poes van de buren even lenen... We overwegen serieus om maar een kat aan te schaffen.

Afgelopen maandag zijn we hierheen gevlogen met vette vertraging. In Sentani kwam het vliegtuig niet opdagen, dus wisten we al dat we onze volgende vlucht in Bali zouden missen. Uiteindelijk zijn we een uur of 14 onderweg geweest. Itulah Indonesia!

We zitten hier in een prachtig guesthouse. Heel mooi, schoon, ruim (bijna dierloos) appartement. Het is hier rustig en veilig voor de kids. De kids hebben hun eigen domein schuin tegenover ons, incl. badkamer. Ze vinden het helemaal stoer. Gelukkig hebben we de babyfoon meegenomen. (Als je foto's wilt zien van hier, moet je helemaal naar beneden scrollen. Er staan foto's van drie jaar terug op de site en in dat appartement zitten we nu ook). Morgen beginnen onze lessen op Puri Bahasa. De kinderen mogen naar een soort kinderopvang. Daar hebben we net even gekeken. De kids zien het helemaal zitten. Over twee weken begint hun (internationale) school, dus het is maar even.

Onze uitjes bestaan nog voornamelijk uit 'naar de winkel gaan'. Orienteren wat er allemaal te verkrijgen is. En dat is hier een heleboel! Dus daar gaan we de komende maanden dan nog maar van genieten. Net lekker gedronken met een Hollands speculaasje erbij. Heerlijk. En lekkere Toblerone gekocht, want ja. Jacomien kan niet zonder chocolade... (Dat wordt dan toch moeilijk in Wamena ; ). Veel groeten van hier en speciaal voor kinderen uit Julia en Ivana's klas hun hartelijke groeten. Leuk dat er berichtjes geplaatst worden. Ze wilden al terug mailen, maar er staat dan geen mailadres bij, dus bij dezen...

Eerste ervaringen

Hallo allemaal, wat leuk dat er zo meegeleefd wordt door iedereen! We willen even wat eerste ervaringen met jullie delen. Na een hele voorspoedige reis (heel bijzonder goed gegaan) zijn we gisterenmorgen in warm Sentani aangekomen. We zitten in een guesthouse van Sil. De reis was lang en vermoeiend (ongelofelijk, wat is een mens moe na twee nachten niet geslapen te hebben), maar de kids hebben het prima doorstaan. Dankzij hen hadden we allemaal aardige gezichten bij controles. Zelfs de extra kilo's (zeker 12 kilo teveel in de koffers: we hadden gerekend op een euro of 500 bijbetalen) hoefden we niet te betalen. De man was druk in gesprek met de kids...

De kids rennen hier rond alsof ze nooit anders gedaan hebben). Ongelofelijk hoe snel kinderen zich aanpassen. Ze lopen zoveel mogelijk op blote voeten ("want we zijn nu toch in Papua?" maar ja, mama vindt het op straat een beetje vies dus mag het nog steeds niet altijd), plassen op hurktoiletten, vangen allerlei enge insecten, kijken hun ogen uit en genieten van alle nieuwe dingen. We hebben bijv. vanmiddag op de terugweg van de immigratiedienst in Jayapura langs de kant van de weg kokosmelk gedronken. Een vrouw met een heel lang mes hakte eerst de bovenkant eraf, gooide de melk in een bak en maakte dan het vlees los en gooide het er weer terug in. Wat siroop (of melk ?) erbij en klaar... Was best lekker, maar ook wel weeïg. We hadden prachtig uitzicht op de zee.

Morgen vliegen we naar Wamena. Daar blijven we tot dinsdag. We verheugen ons op het weerzien met onze fam. en de mensen daar. Donderdag hopen we naar Yogjakarta te vliegen.

Veel groeten en iedereen een goede vakantie toegewenst!

Nog één nachtje slapen!

En dan is het zover. Morgen hopen we 's morgens vroeg om 6.00u richting Schiphol te rijden. We vliegen om 11.00u. We komen om 9.00u de volgende morgen in Jakarta aan (hier 3.00u 's nachts). We moeten daar 12 uur wachten. We proberen een hotelkamer te regelen en wat bij te tanken. 's Avonds om 21.00u vertrekken we richting Papua. Donderdagmorgen om 7.00u hopen we daar aan te komen. (Dan moet hier de nacht nog gaan beginnen). Eerlijk gezegd zien we erg tegen de reis op. We zijn allemaal een beetje aan het eind van ons latijn na alle drukte (al het geregel, verhuizing etc). En het is zo lang reizen en we slaan zowat twee nachten over. Bovendien heeft Julia vandaag koorts, niet zo prettig... Maar we hebben in het vooruitzicht dat we het komende weekend een kijkje gaan nemen in Wamena en dat we Pieter (broer Jacomien) en Anja met hun kids gaan ontmoeten! Dat is erg prettig na twee jaar elkaar niet gezien te hebben! Zij zijn in de buurt van Wamena op conferentie. Daar gaan we dan maar even van genieten. Na het weekend weer terug naar de kust voor alle formaliteiten. Kan 5 min. duren, kan ook twee weken duren. Wachten, wachten en maar wachten tot ze zin hebben om je te helpen. O, o, dat wordt een taaie week... Donderdag 21 juli hopen we dat alles klaar is en vliegen we terug naar Java voor de drie maanden taalstudie. We hopen eens in de twee jaar op verlof te komen.

We willen iedereen bedanken voor alle goede wensen, kaarten, kadootjes enz. enz. En onze families willen we even speciaal bedanken. Die hebben zoveel voor ons gedaan! Momenteel zitten we nog te genieten op de camping in Wemeldinge met de gehele kampeeruitrusting van Jacomiens ouders. Verder hebben we afgelopen zaterdag hebben we genoten van ons verjaardags/afscheidsfeest wat we vierden samen met Nelleke (zus Jacomien) die ook jarig was en van de zomer naar Amerika hoopt te vertrekken.

We hebben een visitekaartje van ons gezin waar onze toekomstige adressen op staan. We hebben ze ook digitaal. Als u interesse hebt, stuur dan even een mailtje. (Ons mailadres blijft gewoon werken).

Sampai jumpa! (Tot ziens!)

De maand juni

Tsja, de maand juni is eigenlijk best een belangrijke maand voor ons, hier een overzichtje:

- 15 juni 2001: verloofd, dus herdachten we dit 10-jarig gebeuren de afgelopen week ; )

- 20 juni 2002: getrouwd, dus herdachten we dit 9-jarig gebeuren de afgelopen week ; )

- juni 2007: beslissing om te solliciteren bij Oikonomos

- 18 juni 2008: visumweigering

- 18 juni 2009: Pieter wordt aangenomen bij de gemeente Reimerswaal

- juni 2010: voor de tweede maal aangenomen bij Oikonomos

- juni 2011: de drukste maand ooit... ; )

We zijn blij en dankbaar dat God ons al zo lang voor elkaar bewaard en gespaard heeft. In de achterliggende jaren zien we duidelijk Zijn leiding in alles. Met vertrouwen zien we de toekomst tegemoet...

Nog 39 nachtjes slapen...

Jaja, het wordt aftellen! Tot vorige week ging het wel met de drukte, maar nu moeten er toch wel heel veel dingen geregeld worden. Een greep uit onze agenda: adreswijzigingen, abonnementen opzeggen, alles voor onderwijs kids regelen en meenemen, spullen op Marktplaats zetten, vaccinaties halen, langs de dokter en de tandarts, afscheidsfeestje organiseren, spullen kopen om mee te nemen, heeeeel veel nadenken wat waar heen moet (mee met het vliegtuig, verscheping of hier in de opslag). Enz. enz. Dus ja. De agenda staat bol van dit soort activiteiten. Het hoort er allemaal bij... Maar we zullen blij zijn als we daadwerkelijk in kunnen gaan pakken. Nu heb je toch alles nog nodig.

Verder wat het onderwijs betreft: In Yogjakarta gaan allebei de meiden naar een internationale school. Daarnaast mogen ze 2x per week 2 uur naar de Taaltuin (een Nederlandse school waar ze taalles krijgen). Voordeel hiervan is dat sommige kinderen van de Taaltuin ook op de internationale school zitten. Verder kunnen ze in deze drie maanden mooi de Engelse taal leren, waar we overigens thuis al mee begonnen zijn via een pakket van de Wereldschool. Daarna is het nog onduidelijk. Julia staat ingeschreven voor de internationale school in Wamena, maar daar is momenteel geen plaats. Het is niet duidelijk op welke termijn ze daar kan komen. Tot die tijd zal Jacomien haar zelf les geven. Ivana mag naar de Indonesische kleuterschool of naar een Amerikaans home-schoolings klasje. Dat weten we ook nog niet. (Hangt er vanaf of er snel plaats is op de internationale school). Al met al nog een hoop onduidelijk. Sowieso zal Jacomien in de toekomst het vak 'taal' aan allebei de meiden zelf gaan geven. Verder doen we nu iedere week 'Anderland' met de kinderen. Dat is een voorbereidingsboek van de Wereldschool waar alle aspecten in naar voren komen die komen kijken bij het vertrek naar een ander land. Heel leuk!

Zo, volgens mij is alles weer aardig geüpdatet. Laat gerust een berichtje achter op de site, dan weten we tenminste dat ons blog gelezen wordt ; )

groeten!

Traject

Vandaag zijn we op gesprek geweest bij Oikonomos in Putten. We hebben alles doorgenomen en ons contract getekend. Pieter wordt onderwijsbegeleider op de christelijke hogeschool (soort Pabo) in Wamena. De exacte invulling hiervan moet zich vanzelf ontwikkelen. Jacomien zal later op de Indonesische kleuter en/of basisschool gaan werken, maar nog niet direct. Momenteel is het nog niet duidelijk hoe het zal gaan met het onderwijs aan onze eigen kinderen. Er is geen onderwijsvrijwilliger beschikbaar. We moeten nu gaan kiezen of we homeschooling gaan doen of samen met twee andere juf/moeders of dat we voor de internationale school gaan. Alles heeft voor- en nadelen en daar zijn we nog niet over uit. Verder staat ons vertrek nu vast. We hopen op dinsdag 12 juli om 11.00u via Dubai naar Jakarta te vliegen. Daar moeten we 12 uur wachten en vervolgens vliegen we door naar de kust van Papua. Daar moeten we heen om de benodigde stempels/papieren te halen. We hopen het weekend in Wamena te verblijven en waarschijnlijk gaan we Pieter en Anja en de kids daar ontmoeten! Daar zien we naar uit, want die gaan net op verlof als wij klaar zijn met taalstudie, dus die zouden we voorlopig niet zien. Donderdag 21 juli vliegen we weer terug naar Java om daar voor drie maanden in de schoolbanken te gaan zitten om de Indonesische taal te leren.

We wijzen jullie op de mogelijkheid om je emailadres rechts op de site in te vullen. Je krijgt dan een mail in je mailbox zodra er een nieuw bericht op de site wordt geplaatst.

Hartelijke groeten weer... PJJI