Bahasa Indonesia - Bahasa Belanda (1)

In de Indonesische taal kom je een heleboel woorden uit het Nederlands tegen. Voor ons Nederlanders wel gemakkelijk! Als we tijdens onze taalstudie een woord niet wisten, dan zeiden we het gewoon in het Nederlands. Altijd kans dat het hetzelfde woord is ; ). Grappig om te zien dat ze hier oud-Nederlandse woorden gebruiken die bij ons al in de vergetelheid zijn geraakt. En hier op Papua gebruiken ze nog meer woorden vanuit het Nederlands, want Papua hoorde langer bij Nederland dan de rest van Indonesië. Ga de uitdaging aan en probeer onderstaande woorden te vertalen. Laat je fansasie de vrije loop! De inzender met de meeste goede antwoorden ontvangt een Indonesisch kadootje. Spelregels:

-        Indonesisch sprekende mensen zijn helaas uitgesloten van deze wedstrijd.

-        Inzenden kan tot onze aankomst op 15 juni (nieuwsbrieffamvanderwilt@gmail.com)

-        Het is verboden om de antwoorden op internet op te zoeken.

-        Na 15 juni worden de antwoorden en de winnaar bekend gemaakt op deze website.

Tips: de laatste letter van een woord wordt niet altijd uitgesproken. Voor de f/v wordt hier gerust een p gebruikt. De u spreek je uit als een oe.  De c spreek je uit als 'tsj'. J spreek je uit als 'dzj'. Je schrijft alle woorden zoals je ze uitspreekt.

kamar pas

kantor pos

kulkas

lakban

pulpen

amplop

plester

perban

propinsi

resep

gordyn

rekening

kopling

rem

knalpot

persneling

rebewes

mobil

stopkontak

piet

korting

pelang

sepur

semir

setang

selang

bel

laci

afdruk

gratis

wastafel

waslap

baskom

handuk

stoples

matras

bagasi

kwitansi

makelar

operasi

polisi

spanduk

frustrasi

garansi

buku

dasi

koper

kopi

ongkos

pipa

teh

apel

asbak

aspal

telat

bangkrut

batere

baut

mur

bir

prikadel

sardencis

wortel

buncis

ercis

kol

panci

dosen

gelas

kelas

keran

indekos

kado

karton

lampu

lem

meubel

merek

oranye

orgel

oven

permisi

tuslah

telepon

om

tante

opa

oma

stempel

sprei

sportif

sosis

saklek

restoran

presiden

pilot

persis

persen

Bonusvragen (vervangt een fout antwoord van bovenstaand rijtje), tip: kan ook uit een andere Europese taal komen:

polisi tidur (tidur is slapen)

kamar kecil (kecil is klein)

stroberi

es krim

arloji

listrik

losmen

pelbak

permak

permen

Succes!

Foto's

Met grote verontschuldigingen dat het zo lang duurde voor er weer 'n nieuw blog kwam. Maar dan nu gelijk twee achter elkaar ; ). Maar ja, bezoek van broer Gijs + Netty van Oikonomos + internetproblemen + computerproblemen = GEEN blog! Ik had eindelijk een heel blog getypt over eten en wilde de foto's uploaden op Picasa, blijkt dat we met dit internet geen foto's op Picasa kunnen zetten. Dus dat blog komt pas als we in NL zijn. We genieten er erg van dat Gijs hier is. Hij heeft een hoop mooie foto's gemaakt, hier vast 'n paar. Over twee weken hopen we al naar NL te gaan en daar is het internet natuurlijk zo ontzettend goed, daar kunnen we vast een hoop foto's uploaden! ; )

Weer herenigd!

Ziekenhuis

Tsja, je zult maar blindedarmontsteking hebben. In NL ben je toch al snel binnen 15 min. in een ziekenhuis. Wij hebben er twee dagen over gedaan om in een goed ziekenhuis te komen. Beleef hier de medische evacuatie mee:

Zondag op maandagnacht kreeg Pieter erge buikpijn. Zo erg, dat we gelijk doorhadden dat er iets niet klopte. Gelukkig hebben we hier de Nederlandse dr. Hans. Die was hier al om 9.00u. Hij vertrouwde het niet en Pieter moest zijn bloed laten prikken. Gelukkig had ik in Sentani al een keer auto gereden, dat kwam nu van pas. Tijdens dat bezoek aan die kliniek voelde Pieter zich op z'n allerberoertst van de hele week die nog zou komen en dat was nog wel op de hoek van onze straat! Toen dr. Hans de uitslag zag, zei hij dat het beter was dat we dezelfde dag nog naar de kust zouden vertrekken, omdat je hier halverwege de middag niet meer weg kan (vanwege dichte bewolking). Dus moest een medische evacuatie in gang gezet worden.

Na contact met de verzekering gehad te hebben, besloten we idd zsm naar Sentani te vertrekken. We zijn heel goed opgevangen hier. Hans heeft een MAF-vliegtuig geregeld (er was alleen een grote, die dus speciaal voor ons moest vliegen, dus ook een dure, maar gelukkig hebben we de verzekering ; ), onze buurvrouw hielp met de tas inpakken en de kids aankleden en Naomi's moeder kwam de meiden halen. Heftig om ineens afscheid van je kids te moeten nemen en hals over de kop te vertrekken, niet wetend wanneer en hoe je weer terug zal komen. Zeker omdat Julia niet lekker was (die was de hele week ziek toen we weg waren). De vlucht verliep goed, zonder al te veel pijn, ondanks het slechte weer. Het taxien deed nog het meeste pijn. Aan de kust stond Alinda ons al op te wachten en heeft ons naar een ziekenhuis gereden. Daar hadden ze een echo-apparaat. Alleen wist de man niet zo goed hoe hij ermee om moest gaan (bleek later, toen ze in Bali de foto's daarvan zagen, zagen ze er helemaal niets op...). De man vroeg wat de dr. uit NL had gezegd, hij stemde daar maar hartelijk mee in ; ).

Het contact met de verzekering verliep niet heel geweldig. Zij wilden een ambulance vliegtuig bestellen uit een ander land, maar dat vonden wij wat overdreven. Bovendien duurt het heel lang voordat daarvoor alle papieren in orde zijn. Wij hadden ook een re-entry permit nodig, want als we het land zouden verlaten zonder deze stempel, dan kwamen we het land niet meer in en waren we ons visum kwijt. Dit moest dus ook nog geregeld worden. Die nacht zijn we in dat ziekenhuis gebleven. We mochten in de meest luxe klasse: een nieuw gebouw dat die dag in gebruik was genomen, dus Pieter was de 1e patient op de kamer! Een prachtige kamer en goede verzorging met veeeeel zusters. Zijn naam hier was: Van der Wili - van Dik. Hij kreeg vast anti-biotica via infuus. Ik kon ook blijven slapen.

Na een korte nacht (spanning, stress etc.) weer heen en weer gebeld. Uiteindelijk voor elkaar gekregen dat we met een gewone lijndienst mochten vliegen zodat we snel door konden. De verzekering wilde ons op Bali hebben (als we dat eerder hadden geweten, hadden we niet op de re-entry hoeven wachten en hadden eerder doorgekund...). Pieter was dusdanig opgeknapt dat hij eigenlijk nauwelijks meer pijn had. We werden met een ambulance naar het vliegtuig gebracht en kregen overal een VIP-behandeling en mochten executive class reizen. Pieters pijn verdween steeds meer en al grappend sjeesden we met de rolstoel naar het volgende vliegtuig. Toen we 's avonds in Bali aankwamen dachten we dat we misschien wel helemaal voor niets waren gegaan, Pieter voelde amper meer iets (erg verraderlijk, ws door anti-biotica). Maar voor de sier toch maar in de rolstoel blijven zitten. In het ziekenhuis in Bali begonnen gelijk onderzoeken. Op de echo daar bleek er duidelijk een blindedarmontsteking te zitten.

De volgende morgen vroeg zou hij geopereerd worden. Ik bleef slapen in het ziekenhuis. Tot 24.00u liepen ze binnen en voor 5.00u kwamen ze Pieter al gereed maken voor de operatie. De operatie zelf duurde maar 30 min. Pieter kreeg een ruggenprik en een roesje en kwam al snel bij. Gelukkig het gevoel in zijn onderlijf ook. Het bleek dat de blindedarm op knappen stond... Wij blij dat we op tijd waren! Zijn patientennaam was hier: Pieter Dietix van der Wilt (ik had zijn naam bij een vakje ingevuld en dat was fout en doorgestreept, vandaar: Dietix)... Ik was zelf helemaal op van te weinig slaap, stress, geregel en spanning en besloot om in een hotel te gaan slapen (daar werd ik Miss Van genoemd ; ).

Bij mij is er gelijk een moedervlek op mijn rug weggehaald (4 hechtingen). Die was een paar weken geleden opengegaan. Is dat ook maar weer gebeurd. Had anders van de zomer in NL gemoeten.

De volgende dag (donderdag) was Pieter nogal misselijk van al de medicijnen waardoor hij niet goed kon eten. Erg vervelend. Vrijdags gelukkig veel beter, waardoor hij al uit het ziekenhuis mocht. Ik heb Pieter naar het hotel gebracht. Hij mocht pas 5 dagen na de operatie vliegen. Ik besloot om eerder naar huis te gaan, want de kids hadden me ook nodig (lastige beslissingen...). In de nacht van vrijdag op zaterdag ben ik rond 0.30u vertrokken en zaterdag tussen de middag weer thuisgekomen. Wat een heerlijk weerzien! Nu tellen we de nachtjes af tot Pieter thuiskomt. Hopelijk gaat dat ook allemaal goed. Julia zei zaterdagavond: "Er mist iets...". Ivana was erg teleurgesteld toen ze papa's lege helft van het bed zag de volgende morgen en Julia dekte per ongeluk de tafel voor 4.... Het huis is erg leeg zonder Pieter, maar nu nog maar 1 nachtje!

We zijn God dankbaar dat het allemaal goed is gegaan. Dit heeft wel wat meer om handen dan zo'n operatie in NL. We waren hier net op een punt dat we allemaal goed gesetteld waren en het goed naar ons zin hadden, alles draaide goed en dan krijg je zoiets. We hebben het idee dat we weer moeten resetten en een beetje opnieuw moeten beginnen. Je energie gaat snel op van zoiets. Komende weken maar rustig aan doen met z'n allen! Gaat je niet in je kouwe kleren zitten! We zijn blij dat we van de zomer op verlof gaan naar NL. Kunnen we even bijtanken. We hopen op 15 juni aan te komen.

Dank voor al het meeleven en gebeden van alle kanten van de wereld! Geweldig!

En hier zijn nog wat foto's.

Sentani

Gisteren teruggekomen van een heerlijk weekendje weg. We hebben heerlijk gewinkeld, heel veel spullen gekocht die je hier niet kunt verkrijgen. Natuurlijk een bezoekje gebracht aan de Dunkin Donuts en de KFC ; ). Zaterdag een auto gehuurd en een dagje naar Jayapura geweest. Toen we terugkwamen waren Pieter en Anja en de kids gearriveerd. Erg leuk om hen weer te zien/spreken! Lekker bijgekletst. Maandag weer terug. Zowel heen- als terugweg zowat 4 uur op het vliegtuig moeten wachten ; (. Maar ja, je moet er wat voor over hebben!

Spring Sale

Vandaag was het zover: de Spring Sale. Rommelmarkt, kleedjesmarkt (lekker Nederlands), workshops, samen eten etc. Er zijn wat nachtjes geteld voordat het zover was ; ). De kids (en Jacomien) zijn er de hele week druk mee geweest. De meiden wilden ook heel graag iets verkopen op een kleedje, maar we hebben nog niet zoveel rommel ; ) dus hebben ze ijverig een boel tekeningen gemaakt en daaraan hebben we snoepzakjes gemaakt. Ze hebben alles verkocht. We hebben al eerder de spullen van de Nederlandse school uitgezocht. In de schuur stonden spullen van zo'n 30 jaar. Interessant om allerlei oude boekjes te vinden van 'vroege' zendelingen hier. Maar het was goed om de bezem er eens doorheen te halen. We hadden hier zoveel rommel van dat het idee ontstond om een verkoping te organiseren. Dat hebben we dus gedaan en met succes, zeker na de voorjaarsschoonmaak ; ). In een mum van tijd was alles uitverkocht. Ongelofelijk, die Papua's kochten werkelijk alles! Zelfs een diaprojector werd verkocht (al verkopen ze hier geen diafilms meer). We hebben met z'n allen enorm genoten van deze dag en het heeft best wat geld opgebracht, dat besteden we voor boeken voor Koinonia (waar Jacomien werkt). Voor de liefhebbers wat foto's van deze dag.

Ivana's verhaal

Hoi iedereen,

Weet je, ik zat met Naomi op een paal te klimmen, op een tennispaal en toen zag ik een rups en toen zei ik: 'Naomi, kijk nou eens, daar zit een rups!' Ze zei: 'Gauw weggaan'. Ik had hem niet aangeraakt, hij was groen en had groene horens aan zijn gezicht. Hij had geen mond en ook geen ogen, je zag ze niet, we dachten dat hij niet ogen had. Toen zat ik in de zandbak en toen zei Naomi: 'Heb je hem niet aangeraakt?' Toen zei ik: 'Nee'. Toen zei ze: 'Gelukkig, want die zijn vergiftig'. Maar sommige rupsen zijn niet vergiftig.

Papa en mama die zaten op de computer en toen dacht ze dat ze duizelig was, toen dacht ze: nee, ik ben niet duizelig. Toen roepte mama: 'Ben jij duizelig?' Papa zei: 'ja!". En toen hoorde ze de keukenkastjes klapperen en de lamp ging wiebelen en toen zei papa: 'Het is een aardbeving denk ik'. Toen zei mama: 'Ja, dat denk ik ook'. En wij lagen op bed, de poes (die hebben we nu, die heet Garfield) die sliep op papa's schoot. (Jacomien: verhaal is uit tweede hand, enigszins verbasterd ; ).

Jullie kunnen een heleboel foto's met verhaaltjes erbij bekijken, maar bij een paar zijn geen verhaaltjes.

Willen jullie nog een mailtje of een berichtje naar mij sturen?

groetjes Ivana

Onze nieuwste aanwinst

- Garfield -

Lief he? Gisteren hebben we Garfield gekregen. Ze (ja sorry, al in NL hadden de kids bedacht dat als er een poes kwam hij Garfield moest heten en dit is toevallig een meisje...) slaapt nog heel veel, maar als ze wakker is is ze duidelijk aanwezig. We moeten nog wennen aan de scherpe nageltjes. Toch heel wat scherper dan van de honden! Voorlopig blijft ze binnen. Ze heeft al wat ratten en kakkerlakken op haar CV staan bij de vorige eigenaar, dus dat is geweldig! Nu nog even leren dat ze alles netjes in de bak moet doen... (En dat ze niet in de gordijnen mag klimmen).

Julia's verhaal

Het is hier heel leuk. Ik woon op het complex van Oikonomos. Er zijn 5 honden. Wij hebben 2 honden en daar spelen we veel mee. En Doggie moet naar achteren, die logeert bij ons, maar hij wil niet. We proberen het de hele tijd, maar hij komt steeds maar terug! Maar ik weet niet hoe dat komt. Ik denk dat hij weer naar zijn vriendjes terug wil. In ieder geval vindt hij mij heel lief! In de nacht slaapt hij bij ons omdat hij niet bij zijn nieuwe baasje wil slapen. In de ochtend brengen we hem naar die tuin waar hij eten krijgt maar in 5 min. is hij weer terug! We hebben een trampoline en een kabelbaan in onze tuin. En de honden natuurlijk om mee te spelen. En de schommel wordt nog gemaakt.

 Soms zijn we op de scooter of op de fiets. Dan komt er opeens een groot vliegtuig over ons heen. Hij komt vlak over de weg. Want we wonen ook naast het vliegveld. Weet je wat we allemaal zien als we onderweg zijn hier op straat? Van alles: becaks (fietstaxi’s), straathonden, blote mannen met een peniskoker aan hun bips, mensen die spullen verkopen (bijvoorbeeld fruit, groente, hout).

 En we hebben de film van Pippi Langkous. Volgende week is het een speciale week op school. Dan mag ik elke dag verkleed naar school komen, elke dag iets anders. En dan is het één dag ‘gekke-haren-dag’ en dan ga ik weer als Pippi Langkous verkleden, net als in Yogya!

 Ik kan al heel goed Engels op school. Ik snap nu altijd alles. Er zitten 4 groepen in mijn klas. Groep 3, 4, 5 en 6. Veel he? En maar 1 juf! Soms een andere voor andere vakken. Dan moeten we naar een andere kamer toe. Net als het vak ‘Bijbel’ en Indonesisch. Ik kan al best een beetje Indonesisch. Ik ben bij science over dinosaurussen aan het werk. Het is heel leuk vind ik. Als dinosaurussen doodgaan, dan kan je soms nog de botten vinden. En stel je voor dat er (vroeger) een dinosaurus in je tuin komt en er is heel veel modder, en dan gaat hij weg. Dan zie je een paar jaar daarna een harde afdruk op de grond. Dan is het een steen en dan is het een fossiel. Ik heb 2 vriendjes. Dat zijn Gioela en Thirza. Gioela komt uit Zwitserland en Thirza komt uit NL.

 Ik heb al 4 tanden er uit. We hebben al veel post gekregen en daar was ik erg blij mee. Zeker pakketten zijn leuk, omdat daar meestal kadootjes in zitten! Gaat het goed met jullie? Met mij gaat het goed. Is er nog steeds sneeuw? En is het leuk in de sneeuw? En schrijven jullie nog een keertje een mailtje naar mij? Wil je nog snel een pakket opsturen? ; )

 Er zijn een heleboel foto’s van mij die je kunt bekijken.

Groetjes van julia 

Een brug te ver

Door Pieter

Sinds een paar maanden kent Wamena haar eigen 'Vlaketunnel-incident'. De brug tussen Wamena en de plaats waar de hogeschool van onze organisatie staat is begin december ingezakt. De brug bestaat uit twee delen, en daar waar het wegdek in de Vlaketunnel omhoog kwam, gingen hier beide delen omgekeerd evenredig naar beneden. Een omleiding zoals in Zeeland is lastig, want er is eigenlijk geen alternatief. Alleen een hangbrug van touw een paar kilometer verderop. Maar daar kan je alleen lopend met je fiets overheen.

Nu is een ingezakte brug natuurlijk nog steeds een brug, ook al stijgt na een paar flinke regenbuien het waterpeil in de rivier behoorlijk en kan het wegdek onderlopen. De eerste dag was iedereen nog onder de indruk: alleen voetgangers waagden de tocht naar beneden en daarna weer omhoog. De tweede dag gingen fietsers en motorrijders ook weer. Niet erg moeilijk natuurlijk: eerst flink vaart maken en voor je het weet ben je alweer bijna boven. In de dagen daarna waagden ook de gewone auto's een geslaagde poging en daarna ook taxibusjes en dergelijke. Toen bleek dat dat allemaal goed ging, was er natuurlijk geen reden meer om te denken dat een volgeladen truck met grind of zand er ook niet over zou kunnen. En dat klopte. Wel lijkt de brug af en toe een stukje verder te zakken, maar men is nu druk in de weer met het aan elkaar lassen van de twee brugdelen. Je vraagt je eigenlijk af of dat nu nog wel zo nodig is. Wel lastig voor de school trouwens, want er waren een tijd lang een aantal doemdenkers die verwachten dat de brug op een dag onder hun voeten zou wegzakken. Die mensen kwamen dus tijdelijk niet meer op school (of in de stad). Een deel van de werkzaamheden op school is dus maar verhuisd naar de stad, want dat is wel het meest praktische.

Rond de jaarwisseling is het echter gaan regenen. En niet zo’n beetje ook. Met als gevolg dat het waterpeil van de rivier fors is gestegen. Op 9 januari fietste ik ’s ochtends naar school. Bij de brug aangekomen bleek het wegdek al onder water te staan, dus ik de fiets op de hogerliggende rand van de brug gehesen en naar de overkant gewandeld. Resultaat: twee natte voeten. Maar daarmee was het nog niet afgelopen. ’s Middags bleek het water al zo hoog te staan dat terug met de fiets lastig werd. Dus de fiets op school gestald en met de auto terug. Op de brug stond ongeveer 30 centimeter water. En de dagen daarna is het water alleen maar verder gestegen. Op het moment staat de brug in het midden ruim anderhalve meter onder water.

Op dit moment is de situatie rond de brug een spektakelstuk van de eerste orde. Doorgezakte brug of niet, mensen willen toch gewoon naar de overkant. In het begin ging dat nog met een stevige auto, waarbij in sommige gevallen de motor het in het midden van de rivier begaf. Toen het water zo hoog kwam dat het bijna door het raampje in het portier naar binnenkwam, heeft onze chauffeur zijn pogingen daarom maar gestaakt. Motors en brommers gingen nog veel langer naar de overkant, maar dat was niet zo goed voor hun mechaniek: aan weerszijden van de brug stonden hele kluiten brommerrijders te proberen hun motor weer op gang te krijgen. Heel boeiend om te zien. De voetgangers hebben het tot nog toe het langst vol gehouden. Langs de reling van de brug is van planken en staalplaten een provisorische, niet duurzame brug in elkaar geflanst. Onderstussen al de vierde. Wat niet wil zeggen dat je droog aan de overkant komt, want deze brug is te kort en op sommige plaatsen stroomt het water er alweer overheen. Toen ik gisteren overstak, kwam het water tot m’n middel. Het water van de rivier stroomt hard, dus het valt niet mee om overeind te blijven. Het is echter ongelofelijk wat er allemaal wordt meegesjouwd. Grote dozen, draagnetten vol met ubi’s, varkens, autobanden, jerrycans benzine, je kan het zo gek niet bedenken. Aan weerszijden van de rivier wemelt het van de mensen. Regelmatig wordt er boos geschreeuwd of krijgt iemand een mep wanneer iemand probeert voor te dringen. De wachttijd voor de brug loopt soms op tot meer dan een half uur. Tientallen straatjongens doen hun uiterste best om hun logistieke diensten te slijten. Ze pakken alles aan, als je maar betaalt. Dus zo kwam m’n fiets uiteindelijk ook weer aan de goede kant van de brug terecht. En zo blijkt de doorgezakte brug toch nog ergens goed voor. Want terwijl wij als westerlingen ons er over verbazen dat de brug altijd slecht is onderhouden en dat men pas in actie komt als het misgaat, creëert de brug nu tenminste nog een hoop werkgelegenheid. En dat kost nog niks ook. Geniet van de foto's.